HR, 22-03-2022, nr. 20/03103

Nummer 20/03103

Zitting 1 februari 2022

D.J.M.W. Paridaens

In de zaak

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1973,

hierna: de verdachte.

Inleiding

1. De verdachte is bij arrest van 1 oktober 2020 door het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Leeuwarden, wegens 1 meer subsidiair “als ambtenaar ontucht plegen met een persoon aan zijn waakzaamheid toevertrouwd, waarbij hij als ambtenaar door het begaan van dat strafbare feit gebruik maakt van gelegenheid hem door zijn ambt geschonken, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen” en 2 “medeplegen van valsheid in geschrift, waarbij hij als ambtenaar door het begaan van dat strafbare feit gebruik maakt van gelegenheid hem door zijn ambt geschonken” veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden, met aftrek van voorarrest. Verder heeft het hof de vordering van de benadeelde partij toegewezen en aan de verdachte een schadevergoedingsmaatregel opgelegd, een en ander zoals nader in het arrest omschreven.

2. Er bestaat samenhang met de zaak met nr. 20/03242. In deze zaak zal ik vandaag ook concluderen.

3. Het cassatieberoep is ingesteld namens de verdachte en mr. J. Boksem, advocaat te Leeuwarden, heeft vijf middelen van cassatie voorgesteld.

Eerste middel

4. Het middel klaagt dat het dossier onvolledig is waardoor in cassatie niet onderzocht kan worden of het hof aan zijn motiveringsverplichtingen heeft voldaan. Aan het middel is ten grondslag gelegd dat het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 17 september 2020 inhoudt dat de raadsman van de verdachte heeft verzocht het pleidooi van de raadsvrouw van de medeverdachte [medeverdachte] als herhaald en ingelast te beschouwen en dat het hof hiermee akkoord gaat, maar het betreffende pleidooi niet is opgenomen in het proces-verbaal van de terechtzitting en evenmin de (eventuele) pleitnota van de raadsvrouw is toegevoegd aan de stukken in de onderhavige zaak.

5. Nadat de steller van het middel op 17 juli 2021 de schriftuur had ingediend en op diezelfde datum de rolraadsheer had verzocht om aanvulling van de stukken en om een extra termijn voor het indienen van middelen, is hem bij portaalbericht van 19 juli 2021 door de administratie van de Hoge Raad bericht dat een afschrift van het door hem opgevraagde processtuk in het digitaal dossier is geplaatst. Dat stuk betreft de door mr. I.E. Leenhouwers op 17 september 2020 aan het hof overgelegde pleitnota in de zaak van de medeverdachte [medeverdachte] . Verder is de steller van het middel bij portaalbericht van 3 september 2021 een nadere termijn verleend teneinde hem in de gelegenheid te stellen om de eerder door hem ingediende schriftuur te wijzigen, aan te vullen of een of meer middelen in te trekken.

6. Het voorgaande brengt mee dat de klacht dat het dossier onvolledig is feitelijke grondslag ontbeert, zodat het middel tevergeefs is voorgesteld.

Bewezenverklaring, bewijsmiddelen en bewijsoverwegingen

7. Het tweede, derde en vierde middel keren zich tegen de bewezenverklaring van het onder 1 meer subsidiair tenlastegelegde en de verwerping van door de verdediging gevoerde bewijsverweren. Daarom geef ik hierna eerst de bewezenverklaring en de relevante bewijsmiddelen en bewijsoverwegingen van het hof weer.

8. Ten laste van de verdachte is onder 1 meer subsidiair bewezenverklaard dat:

“hij op 20 februari 2012 te [plaats] en te [plaats] , tezamen en in vereniging met een ander, als ambtenaar ontucht heeft gepleegd met een persoon, te weten [aangeefster] , die aan hun waakzaamheid was toevertrouwd, immers hebben hij en zijn mededader, werkzaam als opsporingsambtenaar/politieambtenaar, die [aangeefster] , die kennelijk verkeerde onder invloed van een meer dan geringe hoeveelheid alcohol, tijdens een surveillance in hun dienstauto meegenomen, waarbij zij die [aangeefster] lieten weten haar naar haar verblijfsadres te brengen, en vervolgens die [aangeefster] gevingerd en hun penissen gebracht in respectievelijk haar mond en in haar vagina terwijl verdachte bij het begaan van dit strafbaar feit gebruik heeft gemaakt van gelegenheid hem door zijn ambt als politieambtenaar geschonken”.

9. Deze bewezenverklaring steunt op de bewijsmiddelen die zijn opgenomen in de aanvulling op het bestreden arrest. Deze aanvulling houdt, voor zover voor de beoordeling van de middelen van belang, het volgende in:

“Ten behoeve van de leesbaarheid zijn de hieronder opgesomde bewijsmiddelen ingevolge de opzet van de tenlastelegging en bewezenverklaring ingedeeld in twee groepen. Deze indeling bedoelt geenszins de toepasselijkheid van de bewijsmiddelen te beperken tot de desbetreffende groep. Ieder bewijsmiddel, ook in onderdelen, wordt (slechts) gebezigd voor het bewijs van het feit, waarop het blijkens de inhoud daarvan betrekking heeft.

Feit 1 Ontucht

1. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van bevindingen betreffende informatief gesprek zeden gevoerd op 20 februari 2012, d.d. 21 februari 2012, documentnummer 1, opgenomen op pagina 26 tot en met 28 van het dossier met nummer 20120021, voor zover inhoudende:

als verklaring van [aangeefster]

(...) Het was de bedoeling dat wij op zondagavond 20 februari carnaval zouden gaan vieren in [A] ”. (...) Ik heb mij verkleed in carnavalskleding. Ik droeg een zwarte jurk, een huidkleurige panty, laarzen, en had een klein platzwart tasje. Ik droeg verder een groene jas (HM) en had een roze pruik, model Bobline, op mijn hoofd en droeg een roze boa met veertjes. (...) Vanuit de woning aan de [a-straat 1] ben ik omstreeks 21.00 uur, lopend naar “ [A] ” gegaan. (...) Bij [A] heb ik 10 muntjes gekocht. Ik heb alle 10 munten opgemaakt. (...) Ik voelde mij niet lekker (...) Nadien had ik zoiets van ik blijf ook niet en besloot om naar huis te lopen. Ik had op dat moment wel het gevoel dat ik teveel alcohol had gedronken. Via de brug over het kanaal ben ik in de richting van het tankstation gelopen. (...)

Onderweg heb ik nog wat berichtjes via de telefoon beantwoord. (...) Onderweg voelde ik mij weer niet goed worden en heb even tegen de gevel van een woning aangeleund. Ik kon niet tegelijkertijd lopen en berichten versturen. Gelijktijdig stopte er rechts van mij een auto. Dat was een grijze auto. Dat was om 00.10 uur. Toen ik in de auto keek zag ik dat er twee politieagenten in de auto zaten. Ik herkende de beide politiemannen als dezelfde die ik op 3 of 4 februari 2012 was tegen gekomen in “ [A] .” Zij vroegen aan mij of ik mij voelde en of het wel goed ging. Ik zei tegen hen: “Ja hoor, ik loop zo naar huis.” Kennelijk konden zij zien dat ik teveel had gedronken. Tevens vroegen zij aan mij of ik naar huis gebracht wilde worden. Ik wilde wel gebruik maken van dit aanbod. Ik vond het wel fijn dat ik naar huis gebracht werd en het voelde ook wel goed dat het politie was waarin ik wel vertrouwen had. Per slot van rekening had ik anders alleen moeten lopen met mogelijke dronken carnaval gangers. Ik dacht dat het misschien wel verstandig was om met hen mee te gaan. De afstand vanaf daar naar mijn woning was ongeveer 1 kilometer. (...) Ik ben toen bij hen ingestapt. Ik moest op een gegeven moment lachen, want ze reden kats de verkeerde kant op. Ze reden namelijk rechtdoor richting de [b-straat] , het gemeentehuis en nog verder. Ik weet niet meet waar we toen precies waren. De donkere man die rechts voorin zat, begon me toen vragen te stellen over seks en zo. De andere politieagent reed en zei niet zoveel. Ik weet niet meer alles wat er gezegd is, maar ik weet nog wel dat die donkere man aan mij vroeg of ik wel eens geslikt had. Ik antwoordde hem dat ik dat wel een keer gedaan had. (...) Die politieagenten wisten nog dat ik bij mijn oma logeerde. Ik zei tegen hen dat ze verkeerd reden, maar ik hoorde toen dat zeiden: ‘We moeten onze ronde wel afmaken”. (...) Die donkere politie agent vroeg of ik haar had onder. Ik antwoordde dat ik dat niet had en dat ik daar een hekel aan heb. Hij vroeg toen aan mij of hij mocht voelen. Dat mocht van mij. Ik ben toen al omgevallen. Ik bedoel daarmee dat ik plat kwam te liggen op de achterbank van de auto. Op een gegeven moment is de auto gestopt. Aan beide kanten gingen de portieren van de auto open. (...) Die donkere jongen stopte toen zijn penis in mijn mond. De andere man trok toen mijn laars uit en mijn panty. Volgens mij is hij toen wel even bij mij binnen geweest. Ik bedoel hiermee dat hij met zijn penis in mijn vagina is geweest. Dat voelde ik volgens mij. Ik hoorde die andere man ook nog zeggen dat het niet lukte zo en dat het veel te krap was in de auto. Ik hoorde toen ook nog zeggen dat ik wel mijn kleding weer aan moest trekken. (...) Als ik nuchter was geweest, was dit nooit gebeurd. Toen ik boven was bij oma thuis, toen kwam het besef. Toen moest ik heel hard huilen. Ik wist dat het politieagenten waren omdat ze dat eerder tegen mij hadden gezegd. Ik hoorde ook de politie radio in de auto. Ik kon niet verstaan wat er gezegd werd op die politieradio. Het was een geen opvallende politieauto, het was volgens mij een zilverkleurige auto. Ik zat in eerste instantie achter de bestuurder in de auto. De seksuele handelingen zijn alleen in de auto gebeurd. Het zou goed kunnen dat er van mij nog iets in de auto is achtergebleven, Ik had namelijk allemaal veertjes aan mijn roze boa. (...) De donkere man stond buiten en ik heb hem alleen maar gevoeld. Ik had mijn ogen dicht de hele tijd. Ik was zo dronken. Ik weet niet zeker of hij klaargekomen is in mijn mond. Ik denk het wel, ik proefde op enig moment wel wat, hij stopte toen ook. (...) Later zag ik een vlek op mijn jas. Die andere man trok zich terug en zei dat de auto te krap was. Die andere was bovenop mij gekropen. Hij deed zijn penis dus in mijn vagina, maar dat lukte niet zo goed. (...) Er werden geen condooms gebruikt. Toen ik thuis kwam, hoorde ik mijn oma vragen of ik er weer was. Ik zei dat ik het was en ik ben toen naar boven gegaan. Ik kwam oma tegen op de gang. (...)

2. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van bevindingen m.b.t. uitwerking van verhoor aangeefster [aangeefster] , d.d. 1 maart 2012, documentnummer 2, opgenomen op pagina 43, 50 tot en met 55 en 57 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

De verhoorders worden aangegeven met [verbalisant 1] en [verbalisant 2] . Aangeefster wordt aangegeven met [aangeefster]

(...) [verbalisant 1] : Hoe laat ben je daar weggegaan?

[aangeefster] : Het was zo twaalf uur toen ik op de telefoon keek.

[verbalisant 1] : Ok. Je zegt het was net na twaalf uur omdat je op je telefoon keek en je daar het tijdstip op zag.

[aangeefster] : Ik zag daar het tijdstip op. Ik bedacht dat ik nog redelijk op tijd was, vond ik wel omdat want in principe als je uitgaat is twaalf uur op zich wel een mooie tijd om naar huis te gaan om het zo maar te zeggen. Ik weet dat die gedachte ergens door mijn hoofd is gegaan. Ik heb nog gereageerd op de berichtjes en daarom stond ik stil, het ging niet om het te doen en te lopen, het ging niet. (...) Ik was in ieder geval de brug over gelopen voorbij het benzinestation, dat weet ik zeker. (...) Ik was onvast ter been. (...) Toen stopte er een auto naast mij, die vroeg of alles ok was. (...) Ik heb gezegd dat alles prima was en dat ik zo naar huis zou lopen, weet je wel. (...) Ik zag dat het twee politieagenten waren. Ik herkende ze.

[verbalisant 1] : Hoe weet je dat het politieagenten waren?

[aangeefster] : Ze hadden kleding aan, uniform dus, en ik hoorde de radio in de auto. (...)

En ik had ze al eerder ontmoet he. Ook in [A] . In de nacht van 3 op 4 februari.

Ze hadden mij aangeboden dat ze mij naar huis zouden brengen. Mijn vriendin zat achter de kassa. Die politiemensen waren daar voor in de hal.(...) Mijn vriendin is [betrokkene 1]

Toen dacht ik ik vind het eigenlijk wel netjes dat ze het aanbieden, gewoon, een vrouw alleen over straat. Toen heb ik het niet aangenomen omdat ik niet naar huis toe wou.

[verbalisant 1] : Beveiliging, politie, wat heeft dat voor invloed op jou?

[aangeefster] : Meestal raak ik daar wel van onder de indruk zeg maar.(...)

Het dwingt gewoon wel een stuk respect af. Ik heb wel eens dat ik wat aan de politie heb gevraagd en dat vond ik toch wel heel erg spannend zeg maar.(...)

[verbalisant 1] : Nou gaan we weer terug naar zondagavond even. Je zegt je kwam eruit en op de brug heb je waarschijnlijk je telefoon gepakt toen ben je voorbij het tankstation gegaan en je zegt nou en je was onvast ter been en toen ben je gaan kijken... wat heb je toen gedaan?

[aangeefster] : Ik heb berichtjes verstuurd. Naar [betrokkene 1] , [betrokkene 2] en [betrokkene 3] . Dat was na twaalf uur.

(…) Ze kwamen naast mij. Ik stond geleund ergens tegenaan en toen vroegen ze of alles goed was. Ik heb toen gezegd dat alles goed was en dat ik naar huis ging omdat het maar een klein stukje lopen was. Toen is er iets van een herkenning geweest.

Ik heb toen mijn pruik afgehaald ook, toen zij mij vroegen of zij mij ook naar huis konden brengen. Toen liep ik volgens mij al naar de auto. Ik deed mijn pruik af en toen zei hij: “Dat is beter”. (...) En toen ben ik achterin gaan zitten. (...) Achter de bestuurder in eerste instantie. Dat is ook waar ik ingestapt ben. (...) Volgens mij ben ik wel iets meer naar midden geschoven. (...)

[verbalisant 1] : Ja, ja ok. Dus eigenlijk als ik jou goed begrijp heb je zelf het portier opengedaan en ben je ingestapt.

[aangeefster] : (Knikt met haar hoofd.) Ja.

[verbalisant 1] : Dus daar kan ik uit opmaken dat het een auto is geweest met vier portieren.

[aangeefster] : Ja. absoluut. Zilverkleurig (...) Ik was heel gammel. Toen begonnen ze te rijden. Ze reden de verkeerde kant op en daar moest ik om lachen. Ten zei ik: Jullie gaan de verkeerde kant op. Toen zeiden ze: ja, nee we moeten nog even onze ronde afmaken. (..) Toen we die kant opreden toen begon die donkere, te vragen, allemaal seksuele vragen. (...) Ik weet niet of de auto daar ergens gestopt is of dat wij de bocht omgingen. Ik weet in ieder geval, dat voordat ie ging voelen dat ik lag op de achterbank (gaat met haar bovenlichaam opzij naar rechts). (...) Hij voelde gelijk verder, zeg maar en hij stak zijn vinger naar binnen en zo. (...) Hij zat praktisch omgekeerd op de stoel. (..) Hij vroeg of hij mocht voelen en die andere zat met zijn handen aan het stuur. Daarom denk ik ook dat ik al lag omdat hij volgens mij mijn rok omhoog trok, ja dat moet haast wel. In ieder geval weet ik dat hij mijn panty wat naar beneden trok. Ik had een panty aan en een onderbroek. (...) Ik weet dat de auto gestopt is. Ze zijn gewoon uitgestapt. Aan beide kanten gingen de achterdeuren open.

[verbalisant 1] : En wie stond er aan de kant van jouw hoofd. Je ligt dus op de achterbank..

[aangeefster] : Die donkere. (...) Die andere stond aan de andere kant. (...) Volgens mij lag ik bijna op mijn rug. (...)

[verbalisant 2] : Even de volgorde. Je zegt beide achterdeuren gaan open, ik ben bijna op mijn rug met je hoofd...je benen waren al wat gespreid zegje, doordat hij al gevoeld had en dan voel je in een keer dat hij de penis in je mond stopt. Dan zegt ie: “Vind je wel goed.” (...)

[aangeefster] : Ja. (...) Volgens mij ging hij wat op en neer en zo en ik heb zelf het idee, want die andere trok mijn laarzen uit en mijn panty en mijn onderbroek dus van één been, de andere niet. Het kan best zijn dat hij mijn been verder omhoog heeft gedaan, weet ik niet. Ik weet alleen dat hij bovenop mij klom en dat ik voelde dat hij ook bij mij naar binnenkwam. En dan bedoel ik zijn penis in mijn vagina, (...) ik weet dat hij terugtrok en hij zei: “Dat is te krap.”, of iets in die richting: “Dat kan niet, het is te krap, hier in de auto.” Zo iets heeft ie gezegd. (...) en die andere die ging er toen mee door. (...) Ik weet alleen dat ik op een gegeven moment wel een raar smaakje had, van wat ik eigenlijk wel herkende van dat ik wel eerder heb geslikt (...)

(..) Ik wil naar binnen weet je wel. Toen mocht ik de auto niet uit want ik kon er niet uit. Ik moest de panty aandoen. Ik dacht: Hoe kan ik de panty aandoen ik ben veel te dronken om die panty goed aan te doen. Volgens mij heb ik dat nog gezegd: het gaat helemaal niet lukken om die panty aan te doen, ik heb mijn best gedaan, ik heb hem hartstikke kapot getrokken volgens mij. Mijn laars heb ik weer aangekregen en ik kon de auto uit.

[verbalisant 1] : waarom mocht je de auto niet uit?

[aangeefster] : Omdat ik mijn panty nog niet aanhad. (..) Dat is voor mijn oma’s huis. (...)

[verbalisant 2] : Je zei over het algemeen uniformen dwingt mij wel respect af.

[aangeefster] : Ja maar dan heb je toch geen respect voor als iemand (begint te huilen) zelf over seks begint. (..) Ze reden al de andere kant op, ik had iets in mijn achterhoofd dat klopt ook niet helemaal, ik dacht ik lach het maar weg, ik zit toch in de auto. (..)

Nou sorry dat ik het zeg, maar de politie moet onder hun diensttijd geen seks gaan hebben met dronken meisjes. Vanuit die benadering denk ik: dat hadden zij niet mogen doen. (..) En dat ik geen nee heb gezegd, ja dat is mijn verantwoordelijkheid. Ik voel mij daar rot over omdat ik het eigenlijk niet wou.

(...)

Ik weet ook nog dat toen ik thuiskwam, dat moet ik wel zeggen dat kan ik mij heel goed herinneren dat ik in de spiegel keek en gehuild heb en dat ik dacht: dit wil ik helemaal niet.

3. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van bevindingen m. b .t. uitwerking van verhoor aangeefster [aangeefster] , d.d. 5 juni 2012, documentnummer 77, opgenomen op pagina 289 tot en met 300 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

als verklaring van [aangeefster]

Het lijkt zo onwerkelijk, Dat kan toch niet gebeuren. Ik was bang en dacht: "ik kan er niets meer aan doen”. Ik heb dat gevoel weggestopt.. Het was onwerkelijk. En ik zei ook tegen mezelf: "nee niets aan de hand”. Zoiets van: "Nee, je zit bij de politie in de auto. En er is niets veiliger dan bij de politie in de auto zitten, maar hij begon bijna direct over seksuele vragen. Die man die rechts zat. Die donkere. Wel geleidelijk hoor. Ik vond het ook wel een tikkeltje spannend, maar dacht ook: O, dat is niet goed”. (...)

Ik was natuurlijk wel behoorlijk aangeschoten van drank. (...)

Toen we bij mijn oma aankwamen heb ik iets over mijn auto gezegd. Mijn auto stond op het grasveldje van mijn oma. Volgens mij heb ik die plek nog aangewezen. (...)

Ik had bij aankomst alleen nog een deel van mijn panty aan. Toen we daar gestopt waren voor de parkeerplaats van het huis van mijn oma ben ik rechtop gaan zitten en heb naar mijn laars gezocht. Ik moest het aantrekken. Ik heb met veel moeite mijn panty aangetrokken. Ik heb daarbij ook de panty kapot getrokken.

De politiemannen hadden donkere kleding aan en een kogelvrij vest. Ik weet dat omdat ik dit bij beiden heb gevoeld. Ik voelde dat het niet hun eigen lichaam was. De donkere stond achter mij en die had zijn penis in mijn mond gestopt. Ik heb mijn beide handen boven mijn hoofd gebracht en voelde de blokjes van het kogelvrije vest van die donkere politieman. Het voelde niet als een lichaam. Die andere politieman is bovenop mij geklommen. Toen hij dat deed voelde ik het vest op me. Op mijn buik en met mijn handen.

4. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van verhoor van 9 december 2013 door de rechter-commissaris van getuige [aangeefster] , voor zover inhoudende:

als verklaring van [aangeefster] :

Ik wist dat het om politieagenten ging omdat ik dat aan hun kleding zag. Ik was behoorlijk dronken. Ik had wel gelijk door dat ze niet de juiste route reden, die avond.

De donker getinte agent stapte uit aan de bijrijderskant. Hij vroeg of hij mij naar huis wilde brengen. Ik weet dat hij gezegd heeft dat toen ik de pruik had afgehaald dat hij zei: dat is beter. Ze zaten in een niet herkenbare politieauto, maar er zat wel een politieradio in. Ik weet niet wat de eerste vraag van de donkere man was. Een vraag is wel blijven hangen en dat is of ik wel eens seks had gehad met twee mannen. Mijn antwoord was dat ik daar wel eens over nagedacht had, maar dat ik het niet wou. Ik wilde ze niet het idee geven dat ik het zou willen, daar ben ik heel duidelijk in.

Er gebeurden toen allemaal dingen, dat voel je. Beide deuren gingen open. Volgens mij viel ik naar rechts. Ik zag de blanke man bij mijn voeten staan. Op een gegeven moment voelde ik een penis in mijn mond.

Toen de donkere man nog voor in de auto zat toen zei hij of hij mocht voelen. Tijdens het betasten is hij wel met een vinger in mij geweest.

Ik had wel de indruk dat hij klaar was gekomen. Ik was opgelucht omdat het aan de andere kant van de auto het snel stopte. Die man aan de andere kant klom bovenop me en ik weet dat hij snel stopte.

Ik kwam thuis die avond. Ik ben naar zolder gegaan, mijn oma had nog wel wat tegen mij gezegd. Mijn kleding had ik van me afgegooid. Ik wou doen alsof het niet gebeurd was. Ik heb via Google begrepen dat je HIV kunt krijgen van klaarkomen in de mond en daar schrok ik van. Het gesprek dat ik uiteindelijk met mijn oma heb gehad over wat er gebeurd was heeft ook bijgedragen om toch de politie te bellen.

De donkere man stond bij mijn hoofd, de andere bij mijn voeten. Ik lag op mijn rug met mijn hoofd naar achteren toen de penis in mijn mond kwam. Ik voelde dat de mannen een vest onder hun kleding aanhadden. Ik voelde harde blokjes, dat is blijven hangen. Toen de ene man was klaargekomen heb ik een deel doorgeslikt en een deel is op mijn jas gekomen. Ik weet dat het bitter in mijn mond was.

De volgende dag was een rare dag. Mijn oma merkte dat het niet goed met mij ging. Ik kan niet doen alsof. Ze zag aan mij dat ik niet goed in mijn vel zat. Ze vroeg me wat er toch was en ik heb alles er uit gegooid.

Ik schaam me voor wat er gebeurd is. Omdat ik het op een gegeven moment heb toegelaten.

Ik vond het erg wat er gebeurd was omdat ik als ik alles van te voren had geweten ik niet was ingestapt. Ik ben niet met die intentie ingestapt want ik wilde naar huis. Ik heb aangifte gedaan omdat de mannen misbruik maakten van mijn situatie op dat moment. Ik zou ook nooit bij vreemde mannen in de auto stappen. Ik waande me veilig omdat het politiemannen waren.

[…]

21. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van verhoor verdachte, d.d. 29 februari 2012, nummer 20129921 Vanuatu, documentnummer 41, opgenomen op pagina 190 tot en met 196 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

als verklaring van medeverdachte [medeverdachte] :

V: Welke dienst had je op zondag 19 februari 2012?

A: Ik had dienst van 20.00 uur tot 04.00 uur met [verdachte] .

(...)

V: Welke werkzaamheden verricht je tijdens die dienst?

A: Ik had toezicht op de carnaval. Dit was horecatoezicht en we behandelen dan alle zaken die ij het carnaval plaats vinden. (...)

A: Een Vos dienst is een horecadienst. Je bent er dan speciaal voor de horeca meldingen.

22. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van verhoor verdachte, d.d. 29 februari 2012, nummer 20120021 Vanuatu, documentnummer 35, opgenomen op pagina 157 tot en met 164 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

als verklaring van verdachte [verdachte] :

V: Met wie had jij van zondag 19 februri 2012 op maandag 20 februari 2012 dienst gehad?

A: Met [medeverdachte] . Dat was de gehele dienst.

Ik droeg een politieuniform bestaande uit de blauwe broek en blauwe politietrui.

Onder mijn trui droeg ik mijn witte kogelwerende vest.

[medeverdachte] droeg dezelfde kleding als ik.

Ik draaide een horecadienst.

V: Van welk voertuig heb je die avond gebruik gemaakt?

A: Een grijze Volkswagen Golf. Dat was een onopvallende Golf.

V: Wat was het roepnummer van deze dienstauto?

A: Dat was de 64.18.

Tussen 20.00 uur en 04:00 uur zijn [medeverdachte] en ik de enige geweest die gebruik hebben gemaakt van de Golf, de 64.18.

Ik bestuurde de auto, de gehele dienst.

Ik heb die avond [verbalisant 5] in de buurt van [A] gesproken.

Wij hebben [verbalisant 5] en [verbalisant 6] gesproken aan de Kanaalstraat Oostzijde. Dat moet voor de discotheek [A] zijn geweest of bij de parkeerplaats.

23. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van verhoor verdachte, d.d. 29 februari 2012, nummer 20120021 Vanuatu, documentnummer 36, opgenomen op pagina 165 tot en met 170 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

als verklaring van verdachte [verdachte] :

V: Wie van jullie heeft met de vrouw gesproken?

A: [medeverdachte] heeft met de vrouw gesproken.

Hij praatte naar achteren.

Ik was aan het auto rijden.

Feit 2. Valsheid in geschrift

[…]

25. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal met bijlage van verbalisant [verbalisant 3] , houdende een uitwerking meldkamergesprekken met bijlage d.d. 27 februari 2012, onderzoek Vanuatu, documentnummer 59, opgenomen op pagina 236 tot en met 239 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

A.

Als relatering van verbalisant, voor zover relevant en zakelijk weergegeven:

Door mij zijn berichten en mobilofoonverkeer uitgeluisterd vaan een aantal surveillanceauto’s van het district Zuid, team Raalte van de politie IJsselland.

In de auto met roepnummer 64-18 zitten de politiemensen [medeverdachte] en [verdachte] .

1e uitgewerkte gesprek: 20022012-[…]-91775-01-00

Meldkamer 64:18 geef bericht

64-18 Kunt u voor ons even een melding aanmaken aan de [c-straat] , in het kader van hulpverlening. We treffen een jongedame aan die redelijk beschonken is. Die brengen we even terug naar de [a-straat 1] .

Meldkamer En u wilt hem onder de [c-straat] hebben staan?

64-18 Ja, graag, in [plaats]

Meldkamer Ja, maak een melding aan

Einde gesprek

Bij dit proces-verbaal wordt gevoegd een overzicht van gevoerde gesprekken.

B .

Een schriftelijk bescheid, te weten een bij het proces-verbaal gevoegde bijlage, voor zover relevant:

20.02.2012 […] 64.18

[c-straat] [plaats] verzoek om melding aan te maken in het kader van hulpverlening ivm dronken dame.

[…]

27. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van verhoor verdachte, d.d. 15 maart 2012, nummer 1203151310. [...] , onderzoek Vanuatu, documentnummer 64, opgenomen op pagina 264 tot en met 274 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

als verklaring van verdachte [verdachte]

V: Waarom heb je een mutatie opgemaakt van het thuisbrengen van de aangeefster [aangeefster] op de [a-straat] ?

A: Omdat mijn collega [medeverdachte] daar naar gevraagd heeft. Hij heeft contact gezocht met de meldkamer om deze mutatie aan te maken.

Ik heb deze mutatie aangemaakt. Ik heb hem erin gezet en ik heb aan hem de gegevens gevraagd van degene die wij thuis hebben gebracht.

28. Een schriftelijk bescheid, te weten een Mutatierapport d.d. 20 februari 2012, registratienummer PL04SA 2012015598-1, opgenomen op pagina 351 van het onder 1 genoemde dossier, voor zover inhoudende:

Opmaakdatum/tijdstip : maandag 20 februari 2012 te 02:55 uur

Hoofdincident

Datum/tijdstip kennisname : maandag 20 februari 2012 […]

Pleegdatum/tijd : Op maandag 20 februari 2012 […]

Plaats voorval : [c-straat] , [plaats]

Soort locatie : Openbare weg/-water

Verbalisanten : [medeverdachte] ( [001] )

[verdachte] ( [002] )

Toelichting bij het incident

Reden rapps op de [c-straat] en zagen daar een jonge dame (meerderjarig) met roze pruik tegen een woning aangeleund staan.

Gevraagd of het ging. Ze bleek zwaar onder invloed te zijn van de carnavalsalcohol. Bij de [A] voelde zich nog wel goed, echter nu draaide de wereld voor haar ogen.

Vermoedelijk door het temperatuurverschil binnen en buiten.

De dame was alleen en moest na doorvragen naar de [a-straat] , alwaar ze bij haar oma sliep. In het kader van de hulpverlening de rozeharige dame naar de [a-straat 1] gebracht, alwaar ze op eigen kracht naar binnen is gegaan.

Plaats melder:

VROUWSPERSOON ONDER INVLOED, COLL. BRENGEN HAAR THUIS NAAR [a-straat] .

INCIDENTLOCATIE GEWIJZIGD IN [c-straat] [plaats] .

EENHEID 6418 VR.

Betrokkene : [aangeefster] (vrouw), geboren op […] 1978 te […], […].”

10. Verder bevat het bestreden arrest, voor zover voor de beoordeling van het middel van belang, de volgende bewijsoverwegingen:

“Overwegingen met betrekking tot het bewijs ten aanzien van het onder 1 meer subsidiair tenlastegelegde feit

[…]

Betrouwbaarheid van de verklaring van aangeefster

[…]

Het hof is van oordeel dat aangeefster in de kern consistent is geweest in haar verklaring tijdens het informatieve gesprek en het daaropvolgende verhoor. Ook tijdens het verhoor bij de rechter-commissaris bleef zij in hoofdlijn consistent verklaren, terwijl dit verhoor drie jaren na het tenlastegelegde plaatsvond. Aangeefster heeft haar verklaring ten aanzien van de wijze waarop verdachten haar oppikten, de seksuele handelingen die zij verrichtten, wie van de verdachten wat deed en wie het meeste het woord voerde niet aangevuld. Voorts is aangeefster consistent in haar verklaring omtrent de wijze waarop zij de politie heeft benaderd op de dag na het tenlastegelegde. Het hof komt tot het oordeel dat de door aangeefster afgelegde verklaringen betrouwbaar zijn. Aan de oprechtheid en betrouwbaarheid van aangeefsters verklaringen draagt naar het oordeel van het hof bij dat aangeefsters beweegreden om melding te maken van het tenlastegelegde blijkens het meldkamergesprek op 20 februari 2012 veeleer was gelegen in de mogelijkheid om vast te stellen of zij een SOA had opgelopen dan dat die erop gericht was om verdachte en medeverdachte nadeel toe te brengen. Het hof acht de verklaringen van aangeefster en de wijze waarop zij uiteindelijk tot een aangifte komt authentiek en overtuigend. Haar worsteling om tot een aangifte te komen wordt ook inhoudelijk ondersteund in het zich in het dossier bevindende appverkeer dat zij overdag na het gebeurde in de nacht heeft gehad met getuige [betrokkene 1] . Het hof neemt verder in aanmerking dat aangeefster ten tijde van het tenlastegelegde weliswaar onder invloed van alcohol was maar oordeelt dat dit de betrouwbaarheid van haar verklaring niet in de weg staat. De manier waarop zij heeft verklaard - ook van aanvang af over het alcoholgebruik die carnavalsavond - is plausibel en navolgbaar. Voor zover er op bepaalde punten iets anders of nieuws in haar verklaring naar voren komt, heeft aangeefster daar nadere uitleg over gegeven. De essentie van haar verklaring blijft daarbij steeds gelijk. Het standpunt van de raadsman dat de verklaringen van aangeefster lijken “uit te dijen”, volgt het hof dan ook niet.

Omtrent de verklaringen van aangeefster is voor het hof geen enkele twijfel ontstaan. De verklaringen van aangeefster acht het hof dan ook bruikbaar voor het bewijs en het hof zal haar verklaringen als uitgangspunt nemen.

Zoals hierboven weergegeven, dient de juistheid van de kern van de tenlastelegging ook uit ander bewijsmateriaal dan alleen de - door het hof betrouwbaar geachte - verklaringen van aangeefster te volgen. Daaromtrent overweegt het hof als volgt.

Korte inhoud verklaring aangeefster

Aangeefsters verklaring komt er - in de kern - op neer dat zij in de nacht van 19 op 20 februari 2012 discotheek [A] net na twaalf uur verliet, teveel alcohol had gedronken, via de brug over het kanaal richting het benzinestation in de [c-straat] is gelopen, onderweg nog heeft gereageerd op Whatsappberichtjes, daar stil voor moest staan, zich niet goed voelde en even tegen een gevel stond geleund toen er een zilverkleurige auto stopte met daarin twee politieagenten die vroegen of het wel ging en of zij thuisgebracht wilde worden. Zij herkende de agenten en is op dit aanbod ingegaan. Zij dacht dat het wel verstandig was en is ingestapt. Dat zij zag dat de auto de verkeerde kant opging, dat ze zei dat ze verkeerd reden maar dat de agenten zeiden dat de ronde wel moest worden afgemaakt. Aangeefster verklaart dat het gesprek vervolgens over seks ging, de agent op de passagiersstoel haar, terwijl de auto reed, heeft gevingerd in haar vagina, de auto vervolgens stopte, beide achterportieren opengingen en dat terwijl zij ruggelings op de achterbank lag de ene agent haar in haar mond penetreerde terwijl de andere agent - vanaf het andere achterportier - haar kort in haar vagina penetreerde. Vervolgens is aangeefster door de agenten bij de woning van haar oma aan de [a-straat] in [plaats] - alwaar zij verbleef - gebracht.

Het hof overweegt dat deze verklaring van aangeefster ondersteuning vindt in ander bewijs.

Camerabeelden

Het dossier bevat camerabeelden van de nacht van 19 op 20 februari 2012 bij [A] te [plaats] . Deze camerabeelden zijn door het hof bekeken. Een gedeelte van deze beelden is ter zitting in hoger beroep op 17 september 2020 getoond. Daarnaast bevinden zich in het dossier twee processen-verbaal van verbalisant [verbalisant 4] , die die beelden bekeken en beschreven heeft.

[…]

[verbalisant 4] heeft in zijn tweede proces-verbaal van bevindingen – juist ter toetsing van de mogelijkheid of aangeefster die nacht bij [A] terug is geweest – de beelden over het gehele tijdvak van 00.03.36 uur tot 01.30.30 uur uitgekeken en heeft gerelateerd dat aangeefster of een op haar gelijkend persoon in dat tijdsbestek niet is waar te nemen. Gevoegd bij de verklaring van de getuige [betrokkene 6] – die heeft gezegd dat de discotheek die avond en nacht slechts via één en naast elkaar gelegen in- en uitgang toegankelijk was en dat het niet mogelijk was de discotheek op een andere wijze binnen te komen – ziet het hof geen aanleiding voor de conclusie dat aan [verbalisant 4] constatering dat aangeefster die nacht niet is teruggekeerd, moet worden getwijfeld.

[…]

Het hof stelt vast dat op de camerabeelden te zien is dat aangeefster rond middernacht [A] heeft verlaten. Het hof heeft hierbij gelet op de zichtbare roze pruik en boa, de jas die tot ongeveer de knie reikt, het zichtbare streepje jurk, de laarzen en het stukje van haar benen dat zichtbaar is. De beschrijving van [verbalisant 4] op dit punt (het verlaten van [A] ) komt overeen met de waarneming van het hof en is ter zitting door de verdediging niet betwist. Deze waarneming komt bovendien naar het oordeel van het hof overeen met de foto van aangeefster in het dossier, waarop zijzelf, inclusief een deel van haar outfit, in een spiegel zichtbaar is.

Vervolgens heeft het hof waargenomen dat, op de camera die staat gericht op een deel van het terras van [A] , grenzend aan de straat, vanaf 00.01.34 uur bovenin beeld achter de auto beweging zichtbaar is. Daarna is te zien dat een persoon op de hoek van het terras, bij de terrasafzetting, enkele minuten stilstaat. Het hof heeft ter zitting waargenomen dat er op dat moment een lichtpuntje aan de bovenzijde van de persoon zichtbaar is, evenals een lichtpuntje op borsthoogte. Ook heeft het hof waargenomen dat de armen van deze persoon voor de borst zichtbaar zijn met iets lichts, alsook dat het hoofd van deze persoon verlicht wordt. Voorts heeft het hof waargenomen dat een roze schijnsel te zien is bij het hoofd, en dat laarzen en daarboven lichtere punten - hetgeen stukjes van het been van deze persoon zouden kunnen zijn - zichtbaar zijn. Het silhouet van deze persoon bij de terrasafzetting, zoals het hof heeft waargenomen, komt naar het oordeel van het hof overeen met de beschrijving door [verbalisant 4] van aangeefster zoals zij zichtbaar is wanneer zij [A] verlaat, evenals met de hiervoor opgenomen beschrijving door het hof van aangeefster die [A] verlaat. De duiding van [verbalisant 4] dat aangeefster om 00.02.06 uur ter hoogte van de glazen terrasafzetting kennelijk met haar telefoon in de weer is, acht het hof niet onbegrijpelijk tegen de achtergrond van de hierboven weergegeven positie van de armen en de zichtbare lichtpuntjes bij borst en hoofd. Daarbij past ook hetgeen hierna nog wordt overwogen over het Whatsappverkeer op en rond dat tijdstip, met name gezien het door aangeefster aan de getuige [betrokkene 1] om 00.03 uur gestuurde Whatsappbericht.

Het hof heeft tevens op de beelden waargenomen dat een opvallende politieauto om 00.03.03 uur het beeld in komt rijden en stil gaat staan. Om 00.03.12 uur rijdt een andere, schijnbaar lichtgekleurde auto, vierdeurs hatchback, het beeld in, stopt naast de opvallende politieauto en blijft enige tijd staan. Om 00.04.10 uur rijdt de tweede auto rechtdoor uit beeld. Even daarna rijdt de opvallende politieauto ook weg. Dat, zoals de verdediging heeft betoogd, uit de beelden niet is af te leiden dat die tweede (onopvallende) auto een Volkswagen Golf is, zodat dat - bij gevolg - de dienstauto van verdachte( n ) niet kan zijn, volgt het hof niet. Hierbij is ook van belang dat hetgeen op die beelden is te zien, past bij de verklaring van getuige [verbalisant 5] .

De als getuige gehoorde aspirant van politie, [verbalisant 5] , heeft over dat moment verklaard dat hij samen met zijn collega [verbalisant 6] en collega's [verbalisant 7] en [verbalisant 8] in de nacht van 19 op 20 februari 2012 rond 23.30 uur op een melding van een beroving afging die had plaatsgevonden in [A] . [verbalisant 5] heeft verklaard dat hij, toen [verbalisant 6] en hij langs het kanaal richting [A] reden in hun opvallende politievoertuig, zag dat verdachten hun achterna reden. Verdachten reden in een onopvallende Volkswagen Golf. Toen zij bij [A] aankwamen, hebben [verbalisant 6] en hij hun voertuig gestopt voordat zij de parkeerplaats opreden. Daarna stopte verdachte [verdachte] hun voertuig naast dat van hen. Ze hebben toen nog met elkaar gesproken, waarna verdachten zijn doorgereden en aangaven dat zij aan de andere kant van de discotheek gingen kijken. [verbalisant 5] is met zijn collega de parkeerplaats op gereden.

Op basis van bovenstaande waarnemingen van [verbalisant 5] in combinatie met hetgeen het hof hierboven heeft waargenomen op de beelden omtrent de opvallende politieauto en de tweede auto die in beeld komt, houdt het hof het ervoor dat de tweede - op de beelden lichtgekleurde - auto de dienstauto van verdachten betreft. [verbalisant 4] constatering dat het een Volkswagen Golf is, is naar het oordeel van het hof ook goed te volgen gezien de waargenomen grootte en het model van de auto. De door [verbalisant 4] gemelde bevinding dat het om een lichtgekleurde auto gaat, past naar het oordeel van het hof bovendien bij de kleur van de bij verdachten in gebruik zijnde dienstauto ( [kenteken] ) op die avond, zoals die in de kennisgeving van inbeslagneming is vermeld: zilverkleurig.

Hier komt nog bij dat verdachte in zijn verhoor bij de politie de verklaring van [verbalisant 5] in zoverre heeft bevestigd waar hij heeft verklaard dat hij van een grijze Volkswagen Golf gebruik maakte tijdens zijn dienst, de sleutels van deze auto, de 64.18 heeft gepakt, en [verbalisant 5] en [verbalisant 6] heeft gesproken aan de [d-straat] voor [A] of bij de parkeerplaats.

Wat betreft het door de verdediging opgeworpen punt dat uit de beelden niet valt af te leiden dat aangeefster om 4 minuten na middernacht de weg oversteekt in de richting van de voetgangersbrug overweegt het hof dat op de beelden te zien is dat de persoon (het hof begrijpt: aangeefster) die op de hoek van het terras van [A] stil staat, om 00.04.02 uur schuin over de weg uit het beeld weg loopt, van [A] vandaan. Raadpleging van Google Maps leert dat in de richting waarin zij loopt, zich een voetgangersbrug en de [c-straat] bevinden. Ook hier acht het hof de beschrijving en conclusie van [verbalisant 4] in het door hem opgestelde proces-verbaal adequaat en evenzeer bruikbaar voor het bewijs.

Screenshots Whatsapp

Ondersteuning van de door aangeefster geschetste gang van zaken, juist voor wat betreft de tijdstippen, is voorts te vinden in het Whatsappverkeer in die nacht tussen 00.03 uur en 01.10 uur.

Omtrent de door aangeefster aan [betrokkene 1] en [betrokkene 2] gestuurde WhatsApp-berichten heeft de rechtbank in dat verband het volgende overwogen:

“Op 20 februari 2012 tussen 00:05 en 00:09 uur heeft aangeefster via Whatsapp contact met getuigen [betrokkene 1] en [betrokkene 2] waarin aangeefster vermeldt dat ze er niets aan vindt en te veel gedronken heeft. Om 01:07 uur whatsappt aangeefster naar [betrokkene 1] het bericht “politie (ook van toen heeft mij thuis gebracht) na seks.” En om 01:08 uur het bericht “bah!”. Om 01:10 uur whatsappt aangeefster naar [betrokkene 2] het bericht “politie wou sex!” "bah!”.”

Het hof neemt bovenstaande overweging van de rechtbank over. Het hof acht de screenshots waarop bovenstaande WhatsApp-berichten leesbaar zijn, bruikbaar voor het bewijs. Zoals hiervoor overwogen, blijkt uit het onderzoek aan de telefoon van aangeefster dat de tijd op haar telefoon synchroon liep met de daadwerkelijke tijd. Het hof heeft voorts geen enkele aanleiding om te twijfelen aan de juistheid van de tijd die op de screenshots van de Whatsappberichten op de telefoons van [betrokkene 1] en [betrokkene 2] zichtbaar is.

In dat verband overweegt het hof aanvullend dat het eerdere in de nacht van 20 februari 2012, namelijk om 00.03 uur, gestuurde Whatsappbericht naar [betrokkene 1] (met als tekst “Bijna ...”) naadloos past bij de beschrijving van [verbalisant 4] zoals hierboven weergegeven, namelijk dat aangeefster van 00.02.06 tot 00.04.02 zichtbaar stilstaat waarbij zij kennelijk bezig is met haar telefoon.

AVLS en Telecom

Uit het door deskundige J.A.M. Bontekoe opgestelde rapport van 11 december 2014 genaamd "Onderzoek AVL", komt naar voren dat de auto van verdachte en medeverdachte op 20 februari 2012 zich rond middernacht in de omgeving van onder meer de [d-straat] en de [c-straat] in [plaats] heeft bevonden, om 00.30.28 is gestopt bij de [e-straat] , dat de auto om 00.52.04 van daar weer is gaan rijden en zich rond 01.01 uur heeft bevonden in (de omgeving van) de [a-straat] in [plaats] .

Uit het rapport "Schouwing van onderzoek GSM/UMTS netwerk" van 27 mei 2014, opgesteld door deskundige C.A. van Holten, blijkt dat op de mobiele telefoon met IMSI [003] en MSISDN [telefoonnummer] (het hof begrijpt: de telefoon van aangeefster) tussen middernacht en één uur 's nachts activiteit is en dat die zich door het netwerk beweegt. Op basis van de printgegevens kan worden gezegd dat in dit uur de mobiel zich op enig moment in de cellen 43771, 4154, 43776 en 56939 heeft bevonden. Uit een combinatie van de dekkingsanalyse en de printgegevens blijkt dat de mobiel rond middernacht vanuit de omgeving van het basisstation aan de [f-straat] in [plaats] zich naar het westen heeft begeven. [plaats] ligt westelijk van [plaats] . Verder blijkt dat de mobiel zich gedurende 25 minuten heeft bevonden in het dekkingsgebied van cell 4154, binnen het dekkingsgebied waarvan zich de [...] bevindt. En voorts blijkt daaruit dat de mobiel zich tussen 00.45 uur en 01.00 uur in oostelijke richting begeeft, richting [plaats] . Ook blijkt daaruit dat de mobiel zich tussen één uur 's nachts en negen uur 's ochtends bevond aan de westkant van [plaats] in het dekkingsgebied van cell 56393, en dat er dan geen actieve datacommunicatie meer plaatsvindt.

In het NFI-rapport van 7 januari 2015, opgesteld door deskundige R.M. van der Knijff, getiteld "Locatiegegevens uit het AVLS systeem van voertuig [004] op 19 en 20 februari 2012", staat weergegeven dat er geen bijzonderheden zijn geconstateerd rondom het functioneren van het GPS systeem op 19 en 20 februari 2012.

Zoals hiervoor overwogen neemt het hof de verklaring van aangeefster als betrouwbaar uitgangspunt. De tijdsspanne die zij daarin noemt, past in het door Bontekoe verrichte AVLS-onderzoek en het telecomonderzoek zoals dat is verricht door Van Holten. De daaruit naar voren komende verplaatsingen van de mobiel van aangeefster en de verplaatsing van het dienstvoertuig overlappen elkaar in tijd en plaats in de in de rapportages weergegeven afgelegde trajecten. […]

Naar het oordeel van het hof ondersteunen de deskundigenrapporten de verklaring van aangeefster op de punten:

- dat zij door verdachte en medeverdachte wordt opgepikt in [plaats] iets na middernacht - even na het moment waarop zij Whatsappberichtjes heeft gestuurd aan [betrokkene 1] en [betrokkene 2] ;

- dat zij met verdachten in de auto, na enige tijd gereden te hebben, heeft stilgestaan;

- dat zij rond 01.00 uur terug is gekomen bij haar oma aan de [a-straat] in [plaats] .

Dat laatste moment ligt dicht bij het tijdstip waarop aangeefster naar [betrokkene 1] de volgende berichten stuurt: “politie (ook van toen heeft mij thuis gebracht) na seks.” En naar [betrokkene 2] de berichten “bah!” en “politie wou sex!” “bah!”.

De AVLS-gegevens van de dienstwagen van verdachten bevestigen naast het bovenstaande de aanwezigheid van verdachte en zijn medeverdachte met hun dienstauto rond middernacht bij [A] aan de [d-straat] alwaar aangeefster op dat moment vertrok en enige tijd zichtbaar aan de voorzijde van het pand heeft gestaan. Het voorgaande vindt ook weer bevestiging in de beschrijving van de camerabeelden door verbalisant [verbalisant 4] en in hetgeen collega politieman [verbalisant 5] verklaart.

Op basis van die AVLS-gegevens kan vervolgens worden vastgesteld dat die Golf met verdachten zich om 00.03.59 uur vanaf de [d-straat] door een aantal straten in [plaats] heeft begeven en om 00.10.40 uur op de [c-straat] stil is gaan staan. De door [verbalisant 4] beschreven zichtbare auto aan de overzijde van het kanaal past in de AVLS-registratie op dat moment.

Forensisch onderzoek

Het Nederlands Forensisch Instituut heeft onder meer de jas en haren van aangeefster onderzocht op DNA-sporen. Op het linker voorpand van de jas, op de rand onder de kraag, is een DNA-hoofdprofiel van medeverdachte [medeverdachte] aangetroffen. Het NFI heeft in het rapport van 27 april 2012 opgenomen dat op grond van de resultaten van het onderzoek naar de aanwezigheid van spermavloeistof en op grond van de resultaten van het DNA-onderzoek aan het celmateriaal in de stringente lysisfractie van deze bemonstering (AACM2653NL#01) kan worden geconcludeerd dat de bemonstering sperma bevat dat afkomstig kan zijn van medeverdachte [medeverdachte] . De kans dat het DNA-profiel van een ander dan medeverdachte [medeverdachte] is, is kleiner dan één op één miljard. Deze conclusie is niet door de andere materiedeskundigen weersproken, zodat het hof hiervan uitgaat.

Medeverdachte [medeverdachte] heeft bij wijze van verklaring voor de aanwezigheid van zijn DNA-profiel - zakelijk weergegeven - (na inhoudelijke wijziging van die verklaring in de loop van de procedure ) uiteindelijk de volgende verklaring afgelegd.

Op zondagavond 19 februari 2012 omstreeks 19.20 uur heeft hij seksueel contact gehad met [betrokkene 8] . Medeverdachte [medeverdachte] is daarbij klaargekomen in de vagina van [betrokkene 8] . Daarna is hij naar het politiebureau gegaan om zijn dienst te beginnen. Op het toilet heeft hij met een vochtig doekje zijn geslachtsdeel en de binnenzijden van zijn onderbroek en zijn dienstbroek schoongemaakt. Dit doekje heeft hij in een plastic zakje gedaan en in zijn broekzak gedaan. Daarna heeft hij niet zijn handen gewassen. Omstreeks 20.30 uur is hij in de politieauto gestapt en zag hij dat de achterbank vies was. Met het doekje uit het plastic zakje in zijn broekzak heeft hij de achterbank schoongemaakt door over het oppervlak van de achterbank te vegen. Die nacht rond 01.00/02.00 uur is aangeefster in de politieauto gestapt en is ze een aantal malen omgevallen. Bij aangeefster thuis (het hof begrijpt: het huis van haar oma) heeft medeverdachte [medeverdachte] de portierdeur geopend en heeft hij haar ondersteund, samen met verdachte [verdachte] . Hierbij hing aangeefster tussen beide verdachten in en leunde op hen. Medeverdachte [medeverdachte] heeft aangeefster bij haar armen vastgehad, vermoedelijk met een hand onder de oksel.

Het hof volgt deze verklaring van de medeverdachte niet. Het hof stelt allereerst vast dat medeverdachte [medeverdachte] in zijn scenario niet consequent is geweest. Dit doet – hoe dan ook – afbreuk aan de geloofwaardigheid daarvan. De verklaring van medeverdachte [medeverdachte] vindt evenmin ondersteuning in de verklaring van [betrokkene 8] over de seks met haar. Zij heeft weliswaar inderdaad verklaard over seksueel contact op die zondagavond van het carnavalsweekend 2012, maar vertelt anders over de wijze waarop dat plaatsvond. Zij verklaart in de avond thuis te zijn opgepikt door verdachte en de medeverdachte tezamen terwijl zij gezamenlijk dienst draaiden, dat zij in politie-uniform waren en dat zij in de dienstauto – die zij als een grijze VW Polo of Golf omschrijft - op de achterbank met beide verdachten (terwijl de auto stilstond in de buurt van [...] , vlak bij camping [...] en de oude steenfabriek) seksuele handelingen heeft verricht. Het scenario van medeverdachte [medeverdachte] omvat een andere gang van zaken en ontbeert daarmee feitelijke grondslag. Het hof acht de verklaring niet geloofwaardig.

Het hof stelt vast dat aangeefster heeft verklaard dat medeverdachte [medeverdachte] zijn penis in de mond van aangeefster heeft gedaan en is klaargekomen. Het hof acht de vindplaats, te weten op het linker voorpand van de jas, op de rand onder de kraag, van het DNA spoor passend bij de verklaring van aangeefster over de feitelijke toedracht van de seksuele handelingen van medeverdachte [medeverdachte] , ook nu aangeefster desgevraagd bij de rechter-commissaris heeft verklaard een deel van het sperma te hebben uitgespuugd.

[…]

De (alternatieve) verklaring van verdachte en medeverdachte

Verdachte en medeverdachte hebben de tenlastegelegde feiten ontkend. Zij hebben verklaard dat zij aangeefster inderdaad hebben opgepikt en in hun dienstauto bij haar oma hebben afgezet, maar zij geven aan dat dit op een later tijdstip in diezelfde nacht heeft plaatsgevonden.

Het hof stelt allereerst vast dat het door verdachten aangevoerde alternatieve scenario wordt bestreden door de hiervoor genoemde betrouwbaar geachte bewijsmiddelen.

Daarbij overweegt het hof nog het volgende. De in het kader van het alternatieve scenario door de verdediging gesuggereerde mogelijkheid dat aangeefster na haar vertrek rond middernacht later in die nacht is teruggekeerd naar [A] , waarna zij dus later door verdachten is meegenomen, wordt onder meer bestreden door het tweede proces-verbaal van verbalisant en buitengewoon opsporingsambtenaar [verbalisant 4] waarin hij onderzoek heeft gedaan naar de vraag of aangeefster na haar eerste vertrek is teruggegaan. Dat blijkt aldus het proces-verbaal van [verbalisant 4] niet het geval. Het hof stelt daarnaast vast dat dit resultaat van het onderzoek past bij de verklaring van aangeefster en de overige bevindingen rondom de tijdstippen. De door de verdediging genoemde verklaring van [betrokkene 7] maakt het oordeel van het hof niet anders, nu deze verklaring op zich zelfstaat, terwijl [betrokkene 7] bij het tijdstip bovendien over “ongeveer” spreekt.

Verder valt ook het latere tijdstip waarop verdachte en medeverdachte verklaren dat zij aangeefster zouden hebben opgepikt, niet te rijmen met het tijdstip waarop aangeefster heeft verklaard te zijn thuisgekomen. Dat door aangeefster genoemde tijdstip van thuiskomst wordt, nog afgezien van de AVLS-gegevens, inhoudelijk ondersteund door de Whatsappberichten die zij aan [betrokkene 1] en [betrokkene 2] heeft verstuurd en waarin zij zich juist direct na 01.00 uur uitlaat over het gegeven dat zij door de politie is thuisgebracht nadat er seks is geweest. In het scenario van verdachten had rond dat tijdstip echter nog geen contact met aangeefster plaatsgevonden. Volgens de in de politiemutatie in BVH neergelegde lezing van verdachten, gebeurde dat thuisbrengen pas rond 01.32 uur. Een en ander draagt niet bij aan de aannemelijkheid van het door verdachten geschetste alternatieve scenario.

Het hof ziet dan ook geen enkele aanleiding om te veronderstellen dat aangeefster na een eerder vertrek is teruggekeerd naar [A] en daarna nog naar huis is gebracht. Het hof vindt ook overigens in het dossier geen objectieve ondersteuning voor het door verdachten aangedragen alternatieve scenario. Evenmin in de tijdstippen die de oma van aangeefster noemt, nu het hof de beschrijvingen van oma als benaderingen van de tijd leest waar zij over “rond” de klok en “tegen” half één verklaart.

Het hof acht het scenario niet aannemelijk geworden.

Emotionele situatie aangeefster

Het hof heeft tot slot nog in aanmerking genomen dat oma aangeefster in de nacht direct na thuiskomst heeft gezien en gesproken. Ze zag dat aangeefster opgezwollen ogen had. Oma duidt dit alsof aangeefster had gehuild. Zij hoorde aangeefster op haar vraag of het leuk was geweest, zeggen dat zij daar niet over kon praten. Oma zag de volgende ochtend een kapot mens, een angstige vogel, hypernerveus en radeloos, terwijl zij aangeefster zo niet kent. Aangeefster vertelde oma de volgende dag uiteindelijk dat de alcohol niet goed was gevallen, ze die nacht langs de veilige kant naar huis wilde lopen, werd aangesproken door de politie. Dat ze met z’ n tweeën aan de gang waren geweest en dat ze dacht dat ze veilig was. Dat ze vreselijk heeft gehuild.

Het hof is van oordeel dat de wijze waarop aangeefster door oma is aangetroffen die nacht, haar emotionele toestand ook de volgende dag en de wijze waarop aangeefster oma te woord heeft gestaan ondersteuning biedt voor de verklaring die aangeefster over het misbruik door verdachten heeft afgelegd.

Conclusie

Gelet op het hiervoor overwogene, in onderling verband en samenhang bezien, is het hof van oordeel dat de - betrouwbaar geachte - verklaringen van aangeefster op meerdere onderdelen genoegzaam worden ondersteund door de inhoud van de zich in het dossier bevindende bewijsmiddelen. Het hof stelt vast dat die bewijsmiddelen niet op zichzelf staan en elkaar op verschillende onderdelen telkens ondersteunen.

[…]

Functionele relatie

De raadsman heeft - zakelijk weergegeven - betoogd dat geen sprake is geweest van een functionele afhankelijkheid die ervoor heeft gezorgd dat de wilsvrijheid van aangeefster werd beperkt, waardoor het onder 1 meer subsidiair tenlastegelegde feit niet bewezen kan worden.

Het hof overweegt als volgt.

In de nacht van 19 op 20 februari 2012 draaide verdachte samen met de medeverdachte als politieagenten een horecadienst. Niet in discussie is dat verdachte tezamen met zijn medeverdachte als dienstdoend politieman toen was belast met de wettelijke taak de rechtsorde te handhaven en het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven. Zij maakten tijdens hun werkzaamheden die nacht gebruik van een dienstauto en waren gekleed in politie-uniform. Zij spraken aangeefster tijdens hun surveillance aan vanuit hun dienstauto en informeerden of het wel ging. Vervolgens hebben zij aangeefster gevraagd of zij thuis gebracht wilde worden.

Het hof twijfelt niet aan de dronkenschap van aangeefster zoals door haarzelf beschreven. Aangeefster is op het aanbod ingegaan en vond het fijn dat zij naar huis kon worden gebracht en - aldus haar verklaring - het voelde goed dat het politie was waarin zij vertrouwen had.

De geformaliseerde relatie tussen verdachte en medeverdachte enerzijds en aangeefster anderzijds ziet op de manier waarop aangeefster werd meegenomen in de dienstauto. Zij heeft, zoals te lezen valt in de woordelijke uitwerking van het eerste verhoor, zelf verklaard dat zij bij verdachte en medeverdachte in de auto stapte omdat zij zag - en van een eerdere ontmoeting wist - dat het agenten waren. Hun kwaliteit als politiebeambten zorgde er dus voor dat aangeefster is ingestapt. Indachtig de idee dat de politie er is om hulp te bieden aan hen die die nodig hebben, is het gegeven dat aangeefster in haar beschonken en op dat moment door de nachtelijke straten alleengaande toestand bij verdachten instapte, begrijpelijkerwijs te koppelen aan het feit dat verdachten politieagenten waren. Die omstandigheid maakt dan ook dat zij aan de waakzaamheid van verdachte en medeverdachte in hun hoedanigheid van politieagenten was toevertrouwd. Gelet op aangeefsters verklaring in het eerste verhoor was er voor wat betreft het seksuele contact dat weinig later plaats vond voorts geen sprake van een reële positieve beslissing dan wel van actieve vrijwilligheid van de kant van aangeefster om mee te doen. Uit het dossier volgt dat voor haar op dat moment de functionele relatie die zij met de agenten in de auto had een rol heeft gespeeld in haar handelen in de auto bij de seksuele handelingen die de agenten bij haar verrichtten. Zij verklaart dat zij na thuiskomst huilde en het helemaal niet heeft gewild.

Door te handelen zoals verdachte en zijn medeverdachte onder de gegeven omstandigheden van die nacht hebben gedaan, hebben zij dan ook misbruik gemaakt van een gelegenheid die hen door hun ambt als politieambtenaar was geschonken.

Bewezenverklaring van het onder 1 meer subsidiair tenlastegelegde feit

Het hof acht, gelet op het voorgaande, het onder 1 meer subsidiair tenlastegelegde feit wettig en overtuigend bewezen.

Overwegingen met betrekking tot het bewijs ten aanzien van het onder 2 tenlastegelegde feit

[…]

De rechtbank heeft als volgt overwogen ten aanzien van het onder 2 tenlastegelegde:

"(...) nu wettig en overtuigend bewezen is dat de verklaring van aangeefster met betrekking tot de door haar genoemde tijdstippen juist is, volgt daar uit dat het door verdachte en zijn medeverdachte opgemaakte mutatierapport ten aanzien van de daarin genoemde tijdstippen onjuist is opgemaakt, ter verhulling van het door verdachten (onder 1 bewezenverklaarde) gepleegde strafbare feit.

[…]"

Het hof verenigt zich met bovenstaande overwegingen en neemt deze over.”

Tweede middel

11. Het middel klaagt allereerst dat het oordeel van het hof dat de aangeefster “aan hun waakzaamheid was toevertrouwd” blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en/of onbegrijpelijk is, aangezien het daarvoor onvoldoende is dat de aangeefster bij de verdachte en de medeverdachte in de auto is gestapt om zich door hen naar haar verblijfsadres te laten brengen. Verder klaagt het middel dat de door het hof gegeven motivering het oordeel over de door de verdediging naar voren gebrachte argumenten niet kan dragen.

12. Volgens het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 17 september 2020 heeft de raadsman van de verdachte aldaar het woord tot verdediging gevoerd overeenkomstig zijn op schrift gestelde pleitnota. Deze pleitnota houdt, voor zover voor de beoordeling van het middel van belang, het volgende in:1.

“Feit 1 subsidiair

101. De rechtbank heeft het subsidiaire feit bewezen verklaard. Dit ondanks het feit dat in eerste aanleg uitvoerig verweer is gevoerd en nader is onderbouwd waarom er in deze specifieke situatie geen sprake is geweest van een functionele afhankelijkheid die ervoor heeft gezorgd dat de wisvrijheid van aangeefster werd beperkt.

102. De rechtbank heeft het uitgebreide verweer op dit punt verworpen door uiterst summier te verwijzen naar de horecadienst die cliënt die avond draaide en naar de eigen verklaring van cliënt die juist voor wat betreft de gebeurtenissen die carnavalsnacht niet geloofwaardig werd geacht.

103. De rechtbank miskent echter dat het thuisbrengen van beschonken burgers geen onderdeel uit van een horecadienst. De politie is immers geen taxidienst.

104. Daarnaast baseert de rechtbank haar oordeel dat aangeefster aan de waakzaamheid van cliënt (en medeverdachte [verdachte] ) was toevertrouwd volledig op de eigen verklaring van cliënt dat hij het als taak voor zichzelf zag aangeefster, die onder invloed van alcohol verkeerde, te begeleiden en te beschermen.

105. Deze redenering is onjuist. Als voor wat betreft de feitelijke gang van zaken wordt uitgegaan van de verklaringen van aangeefster over die bewuste nacht, dan was van optreden in het kader van de politietaak geen sprake. In dat geval moet immers worden uitgegaan van de verklaring van aangeefster dat zij door twee agenten, die zij herkende van een eerder contact, is opgepikt. Dat in de auto direct al seksueel getinte opmerkingen zijn gemaakt en is afgetast of aangeefster open zou staan voor seksuele handelingen. Gevraagd is immers, nogmaals uitgaande van de verklaring van aangeefster, of aan de vagina mocht worden gevoeld. En dat mocht. Ook is de auto, direct na het maken van het eerste contact, niet richting de woning van aangeefster gereden maar naar een rustige plek alwaar de seksuele handelingen hebben plaatsgevonden.

106. Indien wordt uitgegaan van dit scenario, het scenario van aangeefster, dan is van een 'uitoefening van de politietaak' geen sprake geweest. Ongeacht wat de verdachten hebben verklaard. Hun verklaring moet dan buiten beschouwing worden gelaten en gekeken moet worden naar de overige omstandigheden zoals deze naar voren komen uit het dossier. Met name dient dan kritisch te worden gekeken naar de verklaringen die aangeefster heeft afgelegd over haar beweegredenen om geen "nee" te zeggen op het moment dat door de beide politieagenten seksuele handelingen werden verricht.

107. Lastig daarbij is dat aangeefster - begrijpelijkerwijs - door alles wat er is gebeurd na haar eerste melding, zelf anders is aan gaan kijken tegen het seksueel contact. Ten tijde van haar eerste contact met de politie was het niet de bedoeling om aangifte te doen. Sterker nog: aangeefster ging er vanuit dat ze geen aangifte kon doen omdat ze geen nee had gezegd en zelf had ze ook niet het idee dat haar iets strafbaars was overkomen.

108. Pas toen haar vriendin zei "dit doen ze vast vaker" en ook de politie aangaf dat er sprake was van een machtspositie, althans van seks met iemand in een staat van verminderd bewustzijn, is de kijk van aangeefster op de gebeurtenissen die carnavalsnacht gewijzigd. Je ziet vervolgens ook dat haar verklaringen in de loop der tijd een andere 'kleur krijgen', ingegeven door de gedachte dat haar iets naars is overkomen. Ik breng herinnering de reactie op het "kats de verkeerde kant op rijden'. Eerst vond aangeefster dit prima, logisch zelfs, en moest ze erom lachen . Later, in haar aanvullend verhoor, zegt aangeefster dat ze 'bang was dat ze nooit meer thuis zou komen' toen ze merkte dat de auto de verkeerde kant op reed. Dat is nogal een verschil.

109. Ik benoem deze "ontwikkeling" nogmaals omdat het bij het onder 1 subsidiair aan cliënt ten laste gelegde feit gaat om de vraag of er sprake is geweest van een 'functionele afhankelijkheid' waardoor de wilsvrijheid op onaanvaardbare wijze wordt beperkt. Voor de beantwoording van deze vraag moet gekeken worden naar de eigen verklaring van aangeefster op het punt van de 'wilsvrijheid' maar tegelijkertijd moet behoedzaam met deze verklaringen worden omgegaan. Zeker met de latere verklaringen. Juist omdat aangeefster in de loop der tijd vanwege externe factoren anders naar de gebeurtenissen van die nacht is gaan kijken.

110. Ter voorkoming van ieder misverstand las ik hierbij in datgene wat in eerste aanleg is aangevoerd. De punten 113 t/m 125 (kleiner lettertype) is een letterlijke herhaling van hetgeen in eerste aanleg is bepleit. Met toestemming van uw Hof en de advocaat-generaal zou ik deze passages als hier voorgedragen willen beschouwen.

[…]

111. Artikel 249 Sr is een wat bijzonder artikel in de zedentitel. Dat komt omdat dit artikel het seksuele zelfbeschikkingsrecht doorkruist. In principe mogen mensen vanaf 16 jaar (in sommige gevallen zoals bij jeugdprostitutie vanaf 18 jaar) zelf bepalen met wie en wanneer zij seks hebben. Dit is alleen anders bij geweld of wanneer iemand wilsonbekwaam is of iets dergelijks. In andere gevallen staat de keuzevrijheid voorop.

112. In art. 249 lid 2 sub 1 is op die hoofdregel een uitzondering gemaakt voor de gevallen dat iemand vanuit een bepaalde functionele afhankelijkheid toch min of meer gedwongen wordt iets te doen wat hij of zij niet wil. Maar voor strafbaarheid is dus wel een dergelijke afhankelijkheid nodig die de wilsvrijheid op onaanvaardbare wijze beperkt. René Kool zegt hierover:

"opgemerkt moet worden dat het hier geen absolute strafbaarstelling betreft, maar een relatieve, gebaseerd op een weerlegbaar wetsvermoeden. Hoewel het bestaan van een afhankelijkheidsverhouding een indicatie oplevert voor seksueel misbruik, is straffeloosheid niet uitgesloten, mits in rechte wordt vastgesteld dat de afhankelijkheidsrelatie de vrijwilligheid van het seksuele contact niet heeft belemmerd".

113. Het gaat er dus om dat de gezagsverhouding van invloed is geweest op de mogelijkheid van [aangeefster] om nee te zeggen tegen de seksuele toenadering. Dat is een eerste belangrijk punt.

114. Daarnaast is voor de bewezenverklaring van art. 249 lid 2 sub 1 vereist dat er sprake is van een juridisch geformaliseerde relatie tussen de ambtenaar en de betrokkene. Ik verwijs naar de noot bij NJ 1995/620. Daarin wordt nadrukkelijk beschreven dat de bijzondere bescherming tegen ontucht door een ambtenaar o.g.v. art. 249 lid 2 sub 1 alleen het slachtoffer betreft dat in een specifieke afhankelijkheidsrelatie tot die ambtenaar staat: de burger moet aan het gezag zijn onderworpen of aan de waakzaamheid toevertrouwd. In de rechtspraak is dit nader gekenmerkt als een juridisch geformaliseerde relatie. Die doet zich niet voor wanneer er geen sprake is van een taak (gezag of waakzaamheid) die is opgedragen door de wet of anderszins uit het recht (bijv. een rechterlijke beslissing) voortvloeit, en de formele gezagsrelatie dus ontbreekt, zoals indien het contact na de taak of formele relatie wordt voortgezet of wanneer de cliënt zich vrijwillig aan de ambtenaar heeft toevertrouwd.

115. Ook is in de jurisprudentie bepaald dat strafbaarheid ontbreekt als de gezagsrelatie bij de seksuele handelingen geen rol heeft gespeeld (NJ 1997/485). En hier zit het grootste "probleem" in deze zaak. Aangeefster had - op grond van haar eigen verklaringen - allerlei redenen om op dat moment in te gaan op de avances van [medeverdachte] en [verdachte] , die haar hadden opgepikt om haar een lift te geven. Allerlei overwegingen om op dat moment geen nee te zeggen maar, sterker nog, ja te zeggen en actief deel te nemen aan het seksueel contact. Maar dat was niet OMDAT de mannen met wie ze was politieagenten waren!

116. Over haar motieven is door aangeefster ontzettend veel gezegd. Ze geeft aan dat ze alleen maar is ingestapt - en dus de lift heeft geaccepteerd - omdat het agenten waren. Bij een burger zou ze nooit in de auto zijn gestapt die nacht. Maar daarmee zijn we er nog niet. Aangeefster verklaart immers ook, in haar nadere verklaring van juni 2012, dat ze is ingestapt omdat ze de beide agenten kende (van 2 weken daarvoor) en ze het idee had van "ach, leuk dat ze het aanbieden, dat is toch leuk, laat ik het maar doen". Ze verklaart ook duidelijk dat ze bij een burger (die ze niet kende) niet zou zijn ingestapt, maar ook niet als het andere politieagenten waren geweest! Met andere woorden: de omstandigheid dat het agenten waren was niet doorslaggevend, wel het gegeven dat ze eerder een leuk gesprek met deze 2 agenten had gehad!

117. Natuurlijk wordt in de verhoren uitvoerig stil gestaan bij de vraag wat voor gezag politie uitstraalt, wat voor respect aangeefster voor de politie heeft etc. En ze zegt dan af en toe ook wat van haar verwacht wordt (uniform intimiderend, bij de politie moet je je veilig voelen etc.). Maar waar het op neer komt is dat ze het - nogmaals: uitgaande van haar eigen verklaringen - leuk en spannend vond om aandacht te krijgen. Ze wilde verder niets, zo zegt ze in haar nader verhoor, maar vervolgt met te zeggen dat haar vriendin hen in het begin ook heel leuk vond. En dat begin was die eerdere avond, bij het Best DJ event, waarop al wel wat seksueel getinte opmerkingen waren gemaakt door "de donkere agent" die volgens aangeefster "op het randje" waren. Bovendien was aangeefster bij die eerste ontmoeting al een lift aangeboden (zelfs meermalen herhaald) maar die heeft ze toen afgeslagen omdat het te gezellig was en ze nog niet naar huis wilde. Ze voelde zich volkomen vrij om nee te zeggen tegen de agenten.

118. Wat aangeefster verder een aantal malen herhaalt is dat "het", als ze nuchter was, nooit was gebeurd. Ze zegt daarover: "als ik die eerste keer was meegegaan en geen drank op had, had ik, was dit nooit gebeurd of in ieder geval had ik moord en brand gegild als ze iets hadden geprobeerd".

119. En over de intieme vragen die in de auto zijn gesteld en door aangeefster beantwoord: "Hadden ze mij niet moeten vragen als ik hartstikke nuchter was. Want dat was natuurlijk hartstikke Nee geweest. Als ie die vragen had gesteld over seks, dan had ik hem aangekeken en gedacht: Van dacht je nou echt dat ik daar antwoord op ga geven?

120. Uit deze passages uit de gesprekken van aangeefster blijkt heel duidelijk dat ze om al de eerder genoemde redenen is mee gegaan in de seksuele sfeer die nacht (en misschien ook wel is ingestapt), maar NIET dat ze de door haar beschreven handelingen heeft ondergaan omdat ze last had van de "machtspositie" van de beide verdachten. Dat ze geen nee durfde of kon zeggen omdat het agenten waren. Dat is absoluut niet wettig en overtuigend te bewijzen, als je alleen al uit gaat van de juistheid van de verklaringen van aangeefster zelf.

121. Illustratief is nog de volgende passage uit het RC verhoor van aangeefster: "Ik schaam me voor wat er is gebeurd. Omdat ik het op een gegeven moment heb toegelaten. Ik kan het niet verklaren. Ik vond het toen wel spannend, ik denk even de aandacht. Daarbij maakt het mij niet uit of het een barkeeper of een politieman was.

122. Deze aangeefster heeft die nacht een bepaalde keuze gemaakt, ingegeven door het gevoel van die nacht, waarbij waarschijnlijk de alcohol, haar eenzaamheid, de aandacht, dat alles een rol heeft gespeeld. Maar niet het feit dat het 2 agenten waren! De dag erna kijkt ze hier wat beschaamd op terug en heeft ze spijt. Dit alles is echter niet voldoende om tot een bewezenverklaring van art. 249 Sr te komen.

123. Ik verzoek u dan ook mijn cliënt van het subsidiaire feit vrij te spreken.”

13. Het hof heeft, zoals hiervoor reeds weergegeven, over de functionele relatie tussen de aangeefster en de verdachte en de medeverdachte het volgende overwogen:

“De raadsman heeft - zakelijk weergegeven - betoogd dat geen sprake is geweest van een functionele afhankelijkheid die ervoor heeft gezorgd dat de wilsvrijheid van aangeefster werd beperkt, waardoor het onder 1 meer subsidiair tenlastegelegde feit niet bewezen kan worden.

Het hof overweegt als volgt.

In de nacht van 19 op 20 februari 2012 draaide verdachte samen met de medeverdachte als politieagenten een horecadienst. Niet in discussie is dat verdachte tezamen met zijn medeverdachte als dienstdoend politieman toen was belast met de wettelijke taak de rechtsorde te handhaven en het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven. Zij maakten tijdens hun werkzaamheden die nacht gebruik van een dienstauto en waren gekleed in politie-uniform. Zij spraken aangeefster tijdens hun surveillance aan vanuit hun dienstauto en informeerden of het wel ging. Vervolgens hebben zij aangeefster gevraagd of zij thuis gebracht wilde worden.

Het hof twijfelt niet aan de dronkenschap van aangeefster zoals door haarzelf beschreven. Aangeefster is op het aanbod ingegaan en vond het fijn dat zij naar huis kon worden gebracht en - aldus haar verklaring - het voelde goed dat het politie was waarin zij vertrouwen had.

De geformaliseerde relatie tussen verdachte en medeverdachte enerzijds en aangeefster anderzijds ziet op de manier waarop aangeefster werd meegenomen in de dienstauto. Zij heeft, zoals te lezen valt in de woordelijke uitwerking van het eerste verhoor, zelf verklaard dat zij bij verdachte en medeverdachte in de auto stapte omdat zij zag - en van een eerdere ontmoeting wist - dat het agenten waren. Hun kwaliteit als politiebeambten zorgde er dus voor dat aangeefster is ingestapt. Indachtig de idee dat de politie er is om hulp te bieden aan hen die die nodig hebben, is het gegeven dat aangeefster in haar beschonken en op dat moment door de nachtelijke straten alleengaande toestand bij verdachten instapte, begrijpelijkerwijs te koppelen aan het feit dat verdachten politieagenten waren. Die omstandigheid maakt dan ook dat zij aan de waakzaamheid van verdachte en medeverdachte in hun hoedanigheid van politieagenten was toevertrouwd. Gelet op aangeefsters verklaring in het eerste verhoor was er voor wat betreft het seksuele contact dat weinig later plaats vond voorts geen sprake van een reële positieve beslissing dan wel van actieve vrijwilligheid van de kant van aangeefster om mee te doen. Uit het dossier volgt dat voor haar op dat moment de functionele relatie die zij met de agenten in de auto had een rol heeft gespeeld in haar handelen in de auto bij de seksuele handelingen die de agenten bij haar verrichtten. Zij verklaart dat zij na thuiskomst huilde en het helemaal niet heeft gewild.

Door te handelen zoals verdachte en zijn medeverdachte onder de gegeven omstandigheden van die nacht hebben gedaan, hebben zij dan ook misbruik gemaakt van een gelegenheid die hen door hun ambt als politieambtenaar was geschonken.”

14. De tenlastelegging en de bewezenverklaring van feit 1 meer subsidiair zijn toegesneden op achtereenvolgens art. 249 en 44 Sr. Deze bepalingen luiden als volgt:

- art. 249 Sr

“1. Hij die ontucht pleegt met zijn minderjarig kind, stiefkind of pleegkind, zijn pupil, een aan zijn zorg, opleiding of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige of zijn minderjarige bediende of ondergeschikte, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.

2. Met dezelfde straf wordt gestraft:

1° de ambtenaar die ontucht pleegt met een persoon aan zijn gezag onderworpen of aan zijn waakzaamheid toevertrouwd of aanbevolen;

2° de bestuurder, arts, onderwijzer, beambte, opzichter of bediende in een gevangenis, rijksinrichting voor kinderbescherming, weeshuis, ziekenhuis, of instelling van weldadigheid, die ontucht pleegt met een persoon daarin opgenomen;

3° degene die, werkzaam in de gezondheidszorg of maatschappelijke zorg, ontucht pleegt met iemand die zich als patiënt of cliënt aan zijn hulp of zorg heeft toevertrouwd.”

- art. 44 Sr:

“Indien een ambtenaar door het begaan van een strafbaar feit een bijzondere ambtsplicht schendt of bij het begaan van een strafbaar feit gebruik maakt van macht, gelegenheid of middel hem door zijn ambt geschonken, kan de op het feit gestelde straf, met uitzondering van geldboete, met een derde worden verhoogd.”

15. Aan het middel is allereerst ten grondslag gelegd dat de bewijsmiddelen onvoldoende aanwijzingen bieden voor het oordeel dat de aangeefster zich tegenover de beide verdachten in een afhankelijke positie heeft bevonden en dat zij geen weerstand heeft kunnen bieden aan hun, aan die afhankelijkheid ontleende overwicht op haar, zodat het oordeel van het hof dat de aangeefster “aan hun waakzaamheid was toevertrouwd” in de betekenis die daaraan in art. 249, tweede lid, onder 1, Sr toekomt, blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en/of onbegrijpelijk is. Verder is aan het middel ten grondslag gelegd dat de standpunten van de verdediging met betrekking tot de bewijsbaarheid van het bestanddeel “aan hun waakzaamheid was toevertrouwd” door het hof ontoereikend gemotiveerd zijn verworpen.

16. Over het bestanddeel “een persoon […] aan zijn waakzaamheid toevertrouwd” als bedoeld in art. 249, tweede lid, onder 1, Sr overwoog de Hoge Raad in zijn beschikking van 19 december 1989, voor zover voor de beoordeling van het middel van belang, het volgende:

“4.3.1 De strafbaarstelling, vervat in art. 249 tweede lid aanhef en onder 1e Sr, is rechtstreeks ontleend aan art. 267 Oorspronkelijk Regeringsontwerp, voor zover hier van belang luidende:

Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren worden gestraft ontuchtige handelingen gepleegd:

1e. ...

2e. door ambtenaren met personen die aan hun gezag zijn onderworpen of aan hunne waakzaamheid toevertrouwd of aanbevolen;

3e. ...