114 Bewijslast andersluidende voorwaarde

Mogelijk erkent eiser dat sprake is van een opschortende voorwaarde, maar stelt hij dat die voorwaarde anders luidt dan verweerder aangeeft, en dat ‘zijn’ andersluidende voorwaarde in vervulling is gegaan. Eiser baseert in dat geval zijn vordering op een voorwaardelijke verbintenis met inhoud x en verweerder stelt dat inhoud y is overeengekomen. De inhoud van de overeenkomst ligt aan de vordering ten grondslag. Het verweer van verweerder (een andersluidende opschortende voorwaarde) kan gekwalificeerd worden als een grondslagverweer. Eiser zal de inhoud van de voorwaarde die in vervulling zou zijn gegaan, moeten stellen en zo nodig bewijzen.1 Eiser heeft stelplicht en bewijsrisico ter zake van feiten waaruit blijkt dat het voorwaardelijk karakter van de verbintenis niet aan de vordering in de weg staat.