8.3.4 De termijn

Op grond van art. 611a lid 4 Rv heeft de rechter de keuze om (al dan niet) te bepalen dat de dwangsom pas na verloop van een bepaalde termijn wordt verbeurd. Deze termijn gaat pas in op het moment van betekening van de uitspraak, zoals blijkt uit het arrest van het Benelux-Gerechtshof inzake Vlaams Gewest/Jeca.1 In hetzelfde arrest heeft het Benelux-Gerechtshof bepaald dat de hier bedoelde termijn moet worden onderscheiden van de termijn die de rechter aan de veroordeelde heeft verleend om aan de hoofdveroordeling te voldoen: laatstgenoemde termijn gaat wel meteen vanaf de uitspraak lopen.2 In zijn annotatie bij het arrest Vlaams Gewest/Jeca stelt Snijders voor dat de verbeuringstermijn aldus wordt geformuleerd, dat deze ingaat een bepaalde periode na de betekening van het vonnis, met een minimum van een bepaalde periode na het vonnis zelf. Snijders stelt voor een dwangsomveroordeling van de volgende inhoud:

Het voorstel van Snijders heeft als voordeel dat de rechter de verlangde prestatie enerzijds aan de datum van het vonnis kan koppelen, maar tegelijkertijd kan voorkomen dat na betekening van het vonnis zonder enig respijt dwangsommen worden verbeurd.

Het Benelux-Gerechtshof bepaalde in zijn arrest van 16 december 2004 dat de termijn als bedoeld in art. 611a lid 4 Rv geen procesrechtelijke termijn is die beheerst wordt door het nationale recht van elk der lidstaten.3 Die termijn wordt blijkens dit arrest dan ook niet zonder meer verlengd tot de eerstvolgende werkdag wanneer hij vervalt op een zaterdag, zondag of een wettelijke feestdag; de dwangsomrechter dient per geval te bepalen of hij dit wenselijk acht.4