HR, 26-04-2011, nr. 09/03794

Het Gerechtshof te Amsterdam heeft bij arrest van 28 augustus 2009 — behalve ten aanzien van de strafoplegging en met aanvulling van de bewijsconstructie — bevestigd een vonnis van de Rechtbank te Amsterdam van 16 mei 2007, waarbij de verdachte is veroordeeld wegens 1. ‘opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 3 onder A van de Opiumwet gegeven verbod, terwijl het feit betrekking heeft op een grote hoeveelheid van een middel’ en 2. ‘opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 3 onder C van de Opiumwet gegeven verbod, terwijl het feit betrekking heeft op een grote hoeveelheid van een middel’. Het Hof heeft de verdachte veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van veertien maanden met aftrek als bedoeld in art. 27 Sr.

Namens verdachte heeft mr. H.O. den Otter, advocaat te Almere, beroep in cassatie ingesteld en hebben mr. B.P. de Boer en mr. A.J. van der Velden, beiden advocaat te Amsterdam, bij schriftuur twee middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel behelst de klacht dat de bewezenverklaring van de feiten 1 en 2 niet naar de eis der wet met redenen is omkleed, nu het Hof een verklaring van de verdachte als bewijsmiddel heeft opgenomen terwijl het Hof in een nadere bewijsoverweging heeft geoordeeld dat het deze verklaring ongeloofwaardig heeft geacht.

Het middel doelt op de op de terechtzitting in hoger beroep van 14 augustus 2009 afgelegde verklaring van de verdachte. Het Hof heeft deze verklaring als bewijsmiddel B voor het bewijs gebezigd, voor zover inhoudende:

Voorts heeft het Hof in het verkorte arrest onder het hoofd ‘aanvullende bewijsoverweging’ het volgende overwogen:

In de hiervoor onder 5 weergegeven overwegingen ligt als het oordeel van het Hof besloten dat het de — voor het bewijs gebezigde — op de terechtzitting in hoger beroep van 14 augustus 2009 afgelegde verklaring van de verdachte (bewijsmiddel B), voor zover inhoudende dat de pakketten met laminaat (in de loods) tot aan het plafond stonden opgestapeld en dat een vriend van [betrokkene 2], [betrokkene 3], met [betrokkene 1] en [betrokkene 2] in zijn winkel is geweest, beschouwt als een kennelijke leugen die tot doel heeft de waarheid te bemantelen.

Een verklaring van de verdachte die naar het oordeel van de rechter kennelijk leugenachtig is en is afgelegd om de waarheid te bemantelen kan bij de bewijsvoering worden gebruikt. Zodanig oordeel zal dan wel zijn grondslag moeten vinden in andere bewijsmiddelen dan de verklaring(en) van de verdachte.1.

In het onderhavige geval vindt het oordeel van het Hof ten aanzien van de pakketten met laminaat in de loods zijn grondslag in de eigen waarneming van het Hof (bewijsmiddel C). Deze eigen waarneming houdt in dat het Hof op — zich in het dossier bevindende — foto's waarneemt een pallet met laminaat, waarbij de pakken laminaat, al dan niet kort afgezaagd, zodanig zijn gestapeld dat een ruimte zichtbaar is waarin pakketten hennep kunnen worden verborgen en vervoerd. Voorts vindt het oordeel van het Hof ten aanzien van de (door de verdachte gestelde) aanwezigheid van [betrokkene 1] in gezelschap van [betrokkene 3] en [betrokkene 2] in de winkel van de verdachte zijn grondslag in de op de terechtzitting in hoger beroep van 14 augustus 2009 afgelegde verklaring van [betrokkene 2] (bewijsmiddel A). Deze verklaring houdt onder meer in dat [betrokkene 2] de verdachte nooit met [betrokkene 1] heeft gezien, dat hij [betrokkene 1] nooit naar de winkel van de verdachte heeft meegenomen en dat hij geen contact tussen de verdachte en [betrokkene 1] heeft gelegd. Uit deze eigen waarneming van het Hof en uit de verklaring van [betrokkene 2] heeft het Hof kunnen afleiden dat de pakketten laminaat in de loods niet tot aan het plafond stonden opgestapeld en dat [betrokkene 1] niet in gezelschap van [betrokkene 3] en [betrokkene 2] in de winkel van de verdachte is geweest. Dat de verdachte in strijd met de waarheid heeft verklaard, is daarmee gegeven. Dat die verklaring leugenachtig was — dat wil zeggen opzettelijk in strijd met de waarheid is afgelegd — en diende om de waarheid te bemantelen, is een feitelijk oordeel dat in cassatie slechts op zijn begrijpelijkheid kan worden getoetst. Het oordeel van het Hof is op dit punt niet onbegrijpelijk. De bewezenverklaring van de feiten 1 en 2 is naar de eis der wet met redenen omkleed.

Het middel faalt.

Het tweede middel bevat de klacht dat de opgelegde straf niet voldoende is gemotiveerd, nu het Hof in strijd met art. 359, zesde lid, Sv heeft nagelaten in de strafmotivering in het bijzonder de redenen op te geven die de keuze voor de aan de verdachte opgelegde vrijheidsstraf hebben bepaald.

Blijkens de toelichting neemt het middel als uitgangspunt dat de strafmotivering van het Hof slechts bestaat uit hetgeen het Hof in zijn arrest onder het hoofd ‘strafoplegging’ heeft overwogen. Dat uitgangspunt berust echter op een verkeerde lezing van de bestreden uitspraak en de overwegingen van het Hof en mist daardoor feitelijke grondslag. Het Hof heeft het vonnis van de Rechtbank immers enkel vernietigd ten aanzien van de strafoplegging en niet ten aanzien van de strafmotivering.2. Hetgeen het Hof onder het hoofd ‘strafoplegging’ heeft overwogen ter motivering van de opgelegde straf dient derhalve te worden beschouwd als een aanvulling op hetgeen de Rechtbank in haar vonnis van 16 mei 2007 onder het hoofd ‘motivering van de straf’ heeft overwogen.3.

Het Hof heeft — door de strafmotivering van de Rechtbank4. te bevestigen — in de motivering van de opgelegde straf een uiteenzetting gegeven van de ernst van de bewezenverklaarde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en hun gevolgen — meer in het bijzonder gerefereerd aan de omstandigheid dat grootschalige handel in verdovende middelen leidt tot daarmee samenhangende vormen van ernstige criminaliteit en het feit dat er sprake is van een ernstige inbreuk op de (internationale) rechtsorde —, en over de persoon van de verdachte, meer in het bijzonder gerefereerd aan de omstandigheid dat hij enkel heeft gehandeld uit financieel gewin maar ook aan het feit dat hij blijkens een hem betreffend uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister niet eerder is veroordeeld wegens overtreding van de Opiumwet. Voorts heeft het Hof in het verkorte arrest in de motivering van de opgelegde straf — na de door de Advocaat-Generaal gevorderde straf5. te hebben weergegeven — uiteengezet dat het heeft overwogen een gevangenisstraf voor de duur van vijftien maanden op te leggen maar dat het gelet op de omstandigheid dat de strafzaak na schorsing van het onderzoek ter terechtzitting op 16 juni 2008 meer dan een jaar stil heeft gelegen zonder dat er redenen zijn aan te wijzen die dit kunnen rechtvaardigen, die straf heeft gematigd tot een gevangenisstraf voor de duur van veertien maanden.

Aldus heeft het Hof geoordeeld dat niet kan worden volstaan met de oplegging van een andere of lichtere sanctie dan een straf welke onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming voor de duur van veertien maanden meebrengt. De strafmotivering voldoet daarom aan de op grond van art. 359, zesde lid, Sv te stellen eis.6. Het Hof heeft de strafoplegging derhalve toereikend gemotiveerd. Tot een nadere motivering was het Hof niet gehouden, mede gelet op hetgeen de raadsvrouw van de verdachte bij wijze van strafmaatverweer heeft aangevoerd.7.

Het middel faalt.

De middelen falen en kunnen worden afgedaan met de aan art. 81 RO ontleende overweging. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG