Verhandeling

Met de rechtspositionele onafhankelijkheid zou men kunnen aanduiden die waarborgen welke de onafhankelijkheid van de persoon van de rechter, en meer in het bijzonder diens onafhankelijke rechtspositie, veilig stellen. Zoals Brenninkmeijer stelt, hebben deze waarborgen een indirecte invloed op de onafhankelijke oordeelsvorming door de rechter.1 Het is dan ook van belang dat de aard en omvang van deze waarborgen op evenwichtige wijze worden vastgesteld. De belangrijkste rechtspositionele waarborgen voor rechterlijke onafhankelijkheid zijn die inzake de wijze en duur van benoeming en die aangaande de samenstelling en bezoldiging der rechterlijke macht. In aanbeveling R(94)12 wordt menig richtlijn geformuleerd met betrekking tot deze waarborgen.

In de rechtspraak van Hof en Commissie zijn de grenzen van de rechtspositionele waarborgen eveneens ter toets gekomen. Vaste jurisprudentie vormt de overweging dat 'in order to establish whether a body can be considered "independent", re-gard must be had, inter alia, to the manner of appointment of its members and their term of office, to the existence of guarantees against outside pressures and to the question whether or not the body presents an appearance of independence'.2 Bezien wij of de Nederlandse situatie met de Straatsburgse aanbeveling en rechtspraak te verenigen zijn.