6.4 De Cassatieregeling

De omstandigheid dat de rechtsmacht van de Hoge Raad in Antilliaanse/Arubaanse zaken bij rijkswet moet worden geregeld, vormt een drempel voor wijzigingen, zowel voor de invoering van afwijkende regelingen zoals bijvoorbeeld over de rol van het rechtsmiddelenregister bij uitspraken over registergoederen (zie hiervoor paragraaf 5.4), als voor de afschaffing van afwijkende regelingen zoals bijvoorbeeld ten aanzien van de mogelijkheid van tussentijds cassatieberoep (zie hierna paragraaf 6.5).

Art. 1 lid 1 Cassatieregeling is een succesvolle bepaling gebleken. Er heeft zich een actieve Antilliaanse en Arubaanse cassatiepraktijk kunnen ontwikkelen zonder dat daar verder nog noemenswaardige wetgevingsactiviteit voor nodig was.

De overige civiele bepalingen van de Cassatieregeling zijn minder gelukkig uitgepakt. Art. 1 lid 2 (wet of recht), art. 3 (eindbeslissing of einduitspraakcomponent) en art. 4 (maand of dertig dagen) bevatten onduidelijke formuleringen. Art. 1 lid 2 is overbodig en misleidend. Art. 5 en 7 zijn (vrijwel) dode letters. Van art. 8 wordt in de praktijk geen gebruik gemaakt, maar de bepaling vormt wel een valkuil. Art. 6 heeft geen betrekking op de cassatieprocedure en is ook niet nodig. Over de gebruikelijk geworden verzoekschriftprocedure in cassatie is in de Cassatieregeling niets geregeld.

Desondanks functioneert de Antilliaanse en Arubaanse cassatierechtspraak zonder veel procedurele problemen. Dat komt m.i. enerzijds doordat de Hoge Raad praktische regelingen heeft getroffen en anderzijds doordat in cassatie het optreden van een cassatieadvocaat verplicht is. Deze is doorgaans goed op de hoogte van het procesrecht in cassatie.