79 Rechtsgevolg en grondslag van het rechtsvernietigend bevrijdend verweer: tenietgegaan zijn van de vordering wegens nakoming van de verbintenis

Op eiser die zich op een contractuele verplichting tot nakoming beroept, rusten de stelplicht en bewijslast van het bestaan (of ontstaan) van die verplichting (art. 150 Rv). Het ligt op de weg van verweerder om te stellen en zo nodig te bewijzen dat hij de verplichting is nagekomen.1 Verweerder doet een beroep op een ander rechtsgevolg: op het tenietgegaan zijn van de verbintenis tot nakoming (een bevrijdend verweer). Bij verweerder berust de bewijslast van de door hem daartoe gestelde feiten.2 Het bewijsrisico berust bij verweerder. Het verweer bestrijdt niet het ontstaan van de door eiser gestelde verbintenis en evenmin de daartoe gestelde feiten.3 Vordert eiser betaling van verweerder en heeft eiser alle elementen vermeld om zijn vordering toegewezen te krijgen, dan ligt de vordering voor toewijzing gereed. Wanneer de feiten zoals door eiser gesteld een betalingsverplichting voor verweerder in het leven roepen, blijft die rechtstoestand bestaan totdat zich een feitencomplex voordoet dat in die toestand verandering brengt.4 De door eiser gestelde feiten (verbintenis is zijnerzijds nagekomen) brengen bij niet-betwisting door verweerder het rechtsgevolg mee dat verweerder de tegenprestatie is verschuldigd. Met behulp van het leerstuk van het splitsingsverbod geldt het volgende:verweerder erkent het bestaan (hebben) van de vordering, maar voegt daaraan toe dat de vordering is voldaan. Splitsing is geoorloofd; het enkele beroep op het feit dat de vordering is voldaan, haalt de vordering van eiser niet onderuit.