2.6.4.2 Hybride leningwetgeving

Op grond van art. 3.8 Wet IB 2001 mogen slechts die uitgaven in aftrek op de winst worden gebracht, die naar hun aard ondernemingskosten zijn (zie paragraaf 2.6.3). Indien uitgaven (geheel of gedeeltelijk) afhankelijk zijn van de resultaten van een vennootschap, komen art. 9 en art. 10 in beeld.1 Hierbij zijn winstuitkeringen die worden genoemd in art. 9 in beginsel wel aftrekbaar, terwijl de in art. 10 genoemde winstuitkeringen niet aftrekbaar zijn. Uit de wetsgeschiedenis van deze artikelen blijkt dat zij de twijfel moeten wegnemen of bepaalde uitgaven op grond van art. 7 Wet IB 1964 (tegenwoordig art. 3.8 Wet IB 2001) al dan niet ten laste van de winst mogen worden gebracht.2

Met ingang van 1 januari 2002 kent art. 10 een specifieke renteaftrekbeperkende maatregel, die bepaalt dat rente op een lening die onder bepaalde voorwaarden is aangegaan niet ten laste van de winst kan worden gebracht, vergelijk art. 10, lid 1, onderdeel d, juncto lid 2, 3 en 4. Het betreft onder meer leningen met een winstafhankelijke rente en een looptijd van meer dan tien jaar. Leningen die onder deze bepaling vallen, worden in ieder geval wat betreft de aftrekbaarheid van de vergoeding en waardefluctuaties van de lening, gelijkgesteld met kapitaal. Deze leningen worden ook wel aangeduid als hybride leningen. In dit onderzoek ga ik in de hoofdstukken 4 en 5 nader in op deze renteaftrekbeperkende maatregelen.