2.6.2 Herkwalificatie

Slechts indien er sprake is van een fiscaalrechtelijke geldlening, staat in beginsel de mogelijkheid open om de daarop betaalde vergoeding in aftrek op de winst te brengen. In geval van een kapitaalverstrekking is aftrek van de betaalde vergoeding namelijk uitgesloten. De civielrechtelijke kwalificatie van een geldverstrekking vormt het uitgangspunt voor de fiscaalrechtelijke kwalificatie, maar deze civielrechtelijke kwalificatie is niet doorslaggevend. Als gevolg van jurisprudentie van de Hoge Raad is de betaalde vergoeding over een geldverstrekking met de civielrechtelijke verschijning van een lening niet aftrekbaar, indien er sprake is van één van de volgende uitzonderingen die de Hoge Raad heeft geformuleerd in BNB 1988/217:

In deze bijzondere situaties wordt de renteaftrek geweigerd. Op deze uitzonderingen ga ik in de hoofdstukken 3 en 5 nog uitgebreid in. Met de invoering van art. 10, lid 1, onderdeel d (hybride leningwetgeving) lijkt de tweede door de Hoge Raad geformuleerde uitzondering materieel voor een belangrijk deel ingehaald door de wetgeving. De voorwaarden voor de kwalificatie als deelnemerschapslening zijn namelijk (veel) strenger dan de eisen voor toepassing van art. 10, lid 1, onderdeel d. In de hoofdstukken 4 en 5 ga ik nog nader in op de hybride leningwetgeving. Hierbij besteed ik eveneens aandacht aan de relatie tussen de deelnemerschapslening en hybride leningwetgeving.