6.2.3.9 Scheidsgerecht en de toepassing van art. II NYC

Het vorenstaande neemt mijns inziens niet weg dat het scheidsgerecht zich rekenschap geeft van de mogelijkheden van internationale erkenning en tenuitvoerlegging van zijn arbitraal vonnis als het moet beslissen of al dan niet een geldige overeenkomst tot arbitrage bestaat. Aangenomen wordt wel dat het scheidsgerecht een arbitraal vonnis moet wijzen dat zoveel als mogelijk voor erkenning en tenuitvoerlegging in aanmerking komt. In dit opzicht kan art. II NYC wél een rol spelen, doch vormt het niet een hard and jast rule als het scheidsgerecht moet bepalen of een geldige overeenkomst tot arbitrage bestaat. Overigens zal het scheidsgerecht, als het art. II NYC in de beschouwingen betrekt, zich wel mede rekenschap moeten geven van de — soms royale — uitleg die de bepaling in bepaalde landen wordt gegeven als niet in uitgesloten dat in de desbetreffende landen verhaal zal worden gezocht (zie daartoe 8.10.2). Het is overigens mogelijk dat de gewone rechter in een land waar het arbitraal vonnis voor erkenning en tenuitvoerlegging in aanmerking komt ook bij de erkenning en tenuitvoerlegging van het arbitraal vonnis ingevolge de meestbegunstigingsclausule in art. VII NYC gunstiger recht toepast (vgl. ons art. 1076 lid 1 A (a) Rv) (zie 7.4.2.3 sub b en 11.5.3.3 in fine). Mijns inziens zal het scheidsgerecht zich ook daarvan rekenschap moeten geven als het de mogelijkheden van internationale erkenning en tenuitvoerlegging van zijn arbitraal vonnis wil bezien.

De achterliggende gedachte is dat aldus in elk geval geen stringenter eisen aan de overeenkomst tot arbitrage worden gesteld dan uit art. II NYC voortvloeien (zie ook 8.10.2 met betrekking tot het maximum dat uit art. II NYC voortvloeit).3 Voorts is de gedachte dat het scheidsgerecht zijn competentie zal hebben vast te stellen vis-à-vis de gewone rechter die bevoegd was geweest van het geschil kennis te nemen als geen geldige overeenkomst tot arbitrage bestond.4 Aangezien meer dan 140 landen partij zijn bij het Verdrag van New York zal dit veelal geschieden volgens art. II NYC Verdrag van New York.

Een scheidsgerecht zal tegenwoordig al gauw het genoemde "gunstiger recht" kunnen toepassen omdat art. II NYC tegenwoordig veelal stringenter is dan het vormvoorschrift van het desbetreffende land waar de plaats van arbitrage is gelegen. Bij een plaats van arbitrage in Nederland is dit art. 1021 Rv dat minder stringent is dan art. II lid 2 NYC (zie met name 8.4 en wel ook 8.10.2). Overigens behoeft het uitgangspunt dat een scheidsgerecht art. II NYC toepast ook afgezien van de toepassing van de meestbegunstigingsclausule in art. VII NYC de nodige relativering. Zo is het als gezegd heel wel mogelijk dat het arbitraal vonnis van het scheidsgerecht wordt erkend en/of tenuitvoergelegd in het land waar de plaats van arbitrage is gelegen en/of in een land dat geen partij is bij het Verdrag van New York (zie 6.2.2.2 en 6.2.2.3 voor het toepassingsbereik van het Verdrag van New York).6