6.2.3.5 Voorlopige voorzieningen

Art. II lid 3 NYC bepaalt, kort gezegd, dat de gewone rechter bij een beroep op een geldige overeenkomst tot arbitrage verplicht is de partijen naar arbitrage te verwijzen en laat daarop letterlijk bezien geen uitzonderingen toe. Zulks betekent dat de gewone rechter volgens de letterlijke tekst van art. II lid 3 NYC ook moet verwijzen bij een beroep op een overeenkomst tot arbitraal kort geding.1 We hebben evenwel gezien dat het Verdrag van New York eigenlijk niet het oog heeft op voorlopige voorzieningen (zie 6.2.2.5). Verdedigd kan daarom worden dat de gewone kortgedingrechter de zaak, ondanks een beroep op een geldige overeenkomst tot arbitraal kort geding, aan zich kan houden.

Toch mag niet helemaal worden uitgesloten dat de gewone rechter partijen op grond van art. II lid 3 NYC verwijst naar het overeengekomen arbitraal kort geding als een beroep op een geldige overeenkomst tot arbitraal kort geding wordt gedaan.2 Het antwoord op de vraag of zulks geschiedt, zal met name afhangen van het antwoord op de vraag of men aanneemt dat het daaruit voortvloeiende arbitraal kortgedingvonnis voor erkenning en tenuitvoerlegging krachtens het Verdrag van New York in aanmerking komt (zie voorts 6.2.2.5).