2.2 Consequenties voor de stelplicht

Voor de stelplicht betekent dit dat degene die het rechtsgevolg inroept, steeds zoveel feiten zal moeten stellen als nodig zijn om het ingeroepen rechtsgevolg eruit te kunnen afleiden. Welke feiten en hoeveel feiten in concreto precies moeten worden gesteld, valt in zijn algemeenheid niet te zeggen. De wet bevat vrijwel steeds kwalificaties van feitelijke gebeurtenissen. Die zullen met concrete feitelijkheden moeten worden onderbouwd. Volgens art. 6:217 lid 1 BW komt een overeenkomst tot stand door aanbod en aanvaarding. Aanbod en aanvaarding zijn kwalificaties. Met het stellen daarvan kan niet worden volstaan. Wat gesteld moet worden is datgene wat er feitelijk is gebeurd waaruit afgeleid kan worden dat er een aanbod en een aanvaarding hebben plaatsgevonden, bijvoorbeeld wat de partijen tegen elkaar hebben gezegd of aan elkaar hebben geschreven. De stelplicht gaat vooraf aan (eventuele) bewijslevering. Wie niet genoeg feiten stelt voor het door hem ingeroepen rechtsgevolg, moet niet tot bewijslevering worden toegelaten.1 Dat is begrijpelijk en vanzelfsprekend want ook als de wel gestelde feiten door bewijslevering zouden komen vast te staan, moet de vordering nog steeds worden afgewezen omdat het ingeroepen rechtsgevolg daaruit niet is af te leiden.