1 Stelplicht en bewijslast

Stelplicht en bewijslast gaan over de vraag wie van de partijen in een procedure de feiten waarvan de toewijsbaarheid van een ingestelde vordering of het slagen van een gevoerd verweer afhangt, moet stellen en bij (voldoende gemotiveerde) betwisting bewijzen. Aan het antwoord op die vraag zal vaak doorslaggevende betekenis toekomen voor de uitkomst van de procedure. De partij die onvoldoende feiten stelt, zal zijn vordering zien afgewezen of zijn (bevrijdend) verweer verworpen, zonder dat hij de gelegenheid hoeft te krijgen tot bewijslevering. De partij die wel voldoende feiten heeft gesteld en de bewijslast van die feiten heeft, loopt het risico dat hij niet slaagt in het bewijs en dat zijn vordering wordt afgewezen of zijn verweer verworpen.1 De stelplicht en bewijslastverdeling vormen in die zin de hoeksteen van elke civiele (bodem)procedure. In deze inleiding zal worden uiteengezet aan de hand van welke (rechts)regels de stelplicht en bewijslast in een procedure moeten worden bepaald.