2.4.3.3 ‘Noodzakelijk’

Voorlopige hechtenis kan onder artikel 5, eerste lid (c) jo. derde lid EVRM enkel aanvaardbaar zijn als dit daadwerkelijk ‘noodzakelijk’ (“necessary”) is om te waarborgen dat de verdachte op zitting verschijnt, dan wel om het gevaar voor belemmering van de waarheidsvinding, recidive of maatschappelijke onrust af te wenden. Deze noodzakelijkheidseis brengt mee dat de autoriteiten bij iedere beslissing over toepassing van voorlopige hechtenis moeten nagaan of er minder ingrijpende alternatieven voorhanden zijn.1 Dit volgt ook uit de systematiek die ten grondslag ligt aan artikel 5, eerste lid (c) jo. derde lid EVRM: in de voorfase van het strafproces geldt (onvoorwaardelijke) invrijheidstelling van de verdachte als uitgangspunt; indien hiervan wordt afgeweken verdient het minst ingrijpende dwangmiddel de voorkeur.2 Dit vertaalt zich ook in een motiveringsplicht: als de autoriteiten van oordeel zijn dat voorlopige hechtenis noodzakelijk is, dan moeten zij in hun beslissing(en) motiveren waarom alternatieven niet toereikend zijn.3