HR, 26-05-2023, nr. 21/04591

Onder 4.9 heeft Hof geschreven: Belanghebbende is van mening dat de rechtbank zijn beroep tegen de uitspraak op bezwaar met dagtekening 12 december 2019 ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard.Belanghebbende stelt dat de uitspraak op bezwaar met dagtekening 12 december niet eerder dan op 27 januari 2020 aan hem is toegestuurd.

Onder 4.10 heeft Hof geschreven: In gevallen waarin een of meer besluiten zijn bekendgemaakt door toezending,kan in de regel ervan worden uitgegaan dat met de terpostbezorging da daarin vervatte besluiten zijn bekendgemaakt.Indien de belastingplichtige de verzending betwist, is het aan het bestuursorgaan om die verzending aannemelijk te maken(Vgl. Hoge Raad 5 juli 2019, ECLI:NL:HR:2019:1102). Dit brengt mee dat in eerste instantie kan volstaan met het bewijs van verzending naar het juiste adres.Het ligt vervolgens op de weg van de belastingplichtige voormeld vermoeden te ontzenuwen.Hiertoe is niet vereist dat de belastingplichtige aannemelijk maakt dat het besluit niet op zijn adres is ontvangen of aangeboden; voldoende is dat op grond van hetgeen de belastingplichtige aanvoert ontvangst of aanbieding redelijkerwijs moet worden betwijfeld.Het staat de feitenrechter vrij om zodanige twijfel gerechtvaardigd te achten op grond van naar zijn oordeel geloofwaardige ontkenning door de belastingplichtige. Slaagt de belastingplichtige erin eerdergenoemd vermoeden te ontzenuwen,dan zal de ontvangst of aanbieding slechts aannemelijk geoordeeld kunnen worden indienen daarvan nader bewijs wordt geleverd (Vgl. Hoge Raad 15 december 2006,ECLI:NL:2006:AZ4416).

Onder 4.11 heeft Hof geschreven: De ontvanger heeft ter onderbouwing van zijn stelling dat de uitspraak op bezwaar al eerder,namelijk vóór of op 12 december 2019, naar het juiste adres is verzonden, verwezen naar de overgelegde uitspraak op bezwaar, interne e-mailcorrespondentie, een ambtsedige verklaring en de procesbeschrijving.

Onder 4.12 heeft Hof geschreven: Anders dan de rechtbank is het hof van oordeel dat de ontvanger niet aannemelijk maakt dat hij de uitspraak op bezwaar met dagtekening 12 december 2019 al eerder dan 27 januari 2020 heeft verzonden. In de interne e-mailcorrespondentie vermeldt de ontvanger,dat de uitspraak op bezwaar op die datum op de post wordt gedaan. De ambtsedige verklaring houdt in dat de ontvanger verklaart de uitspraak op bezwaar te hebben afgegeven bij de postkamer.Daarmee geven de bewijsmiddelen van de ontvanger weliswaar inzicht in de gang van zaken voorafgaand aan de (gestelde) verzending, maar geven de bewijsmiddelen geen uitsluitsel over de daadwerkelijke verzending van de uitspraak op bezwaar in december 2019 (Vgl. Hoge Raad 17 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:674).Aangezien het hof van oordeel is dat de ontvanger niet slaagt in zijn bewijslast dat de uitspraak op bezwaar in december 2019 is verzonden naar het juiste adres, komt het hof niet tot aan de vraag of belanghebbende het vermoeden van verzending naar het juiste adres geloofwaardig ontzenuwt.

Onder 4.13 heeft Hof geschreven: Gelet op het onder 4.12 gegeven oordeel heeft de rechtbank het beroep tegen niet-ontvankelijk uitspraak op bezwaar met dagtekening 12 december 2019 ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.

Onder 4.15 heeft Hof geschreven: Als bijlage 10 bij het verweerschrift in beroep is een verzendrapport gevoegd dat betrekking heeft de aanmanning met dagtekening 22 mei 2018. Het hof is van oordeel dat de ontvanger met dit rapport aannemelijk maakt dat de aanmaning op 18 mei 2018 ter post is bezorgd. Verwer maakt de ontvanger met de overgelegde aanmaning en de inschrijving van belanghebbende in de Basisregistratie Personen aannemelijk dat de aanmaning naar het juiste adres is verzonden.Gelet op het onder 4.10 vermelde kader dient van de ontvanger nader bewijs te woorden verlangd indien belanghebbende het vermoeden van verzending aan het juiste adres weet te ontzenuwen.Het hof is van oordeel dat belanghebbende daarin niet slaagt.Belanghebbende voert aan dat sprake is van maffiapraktijken door de ontvanger,PostNL en de postbezorging in Slowakije.Het hof is van oordeel dat op grond daarvan de ontvangst of aanbieding op het adres van belanghebbende niet redelijkerwijs moet worden betwijfeld.Het hof neemt hierbij in aanmerking dat veelvuldig met belanghebbende per post wordt gecorrespondeerd en dat belanghebbende slechts van een beperkt aantal stukken stelt deze niet ontvangen te hebben. Alle stukken waarvan belanghebbende stelt deze niet te hebben ontvangen,zijn invloed op de vraag of de kosten van betekening terecht in rekening zijn gebracht en op de vraag of de ontvanger een dwangsom is verschuldigd.In dat licht bezien acht het hof de ontkenning van belanghebbende niet geloofwaardig.

Onder 4.16 heeft Hof geschreven: Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat belanghebbende voorafgaand aan de betekening van het dwangbevel is aangemaand.Dat het dwangbevel vermeld dat de ‘Tot nu toe verschuldigde kosten van vervolging’ nihil bedragen komt doordat de kosten van de aanmaning zijn verrekend. Deze stelling van de ontvanger vindt steun in de door hem overgelegde systeemuitdraai waaruit volgt dat onder andere de kosten van aanmaning zijn verrekend met de aanslag [OOO1] ten name van belanghebbende. Gelet op het voorgande zijn de kosten van betekening terecht in rekening gebracht.

Onder 4.19 heeft Hof geschreven: Belanghebbende heeft tevens verzocht om een schadevergoeding vanwege de handelwijze van de ontvanger. Belanghebbende vindt dat de ontvanger,maar ook de overheid in bredere zin, zich schuldig maakt diefstal, discriminatie, het verspeiden van leugens en terrorisme.

Onder 4.20 heeft Hof geschreven: In de onderhavige zaak is niet artikel 8:88 Awb van toepassing, maar artikel 8:73 Awb (oud). Op grond van die bepaling kan bij een gegrond beroep en indien daarvoor gronden zijn, een schadevergoeding worden toegekend.De uitspraak op bezwaar blijft door de uitspraak van het hof in stand. Het hof wijst het verzoek om schadevergoeding ook af,omdat het van oordeel is dat er geen gronden zijn om een schadevergoeding toe te kennen en belanghebbende de door hem gestelde schade niet heeft onderbouwd. Daarbij merkt het hof op dat betaalde belasting geen schade is. Als belanghebbende het niet eens is met de belasting die hij volgens de inspecteur moet betalen dan zal belanghebbende tegen de desbetreffende aanslag bezwaar moeten maken en (hoger) beroep moeten instellen.Belanghebbende heeft dat overigens ook gedaan.

Onder 4.21 heeft Hof geschreven: Alles wat belanghebbende voor het overige heeft aangevoerd doet aan de hiervoor gegeven oordelen niet af. De vraag of de onder 2.1 vermelde naheffingsaanslag terecht is opgelegd maakt geen onderdeel uit van deze procedure.Belanghebbende heeft tegen de naheffingsaanslag reeds bezwaar gemaakt en beroep ingesteld.Uit de door de ontvanger overgelegde stukken volgt dat belanghebbende zich in de beroepsfase heeft neergelegd bij de naheffingsaanslag. Ook de door belanghebbende genoemde (navorderings)aanslagen en naheffingsaanslagen die aan andere personen zijn opgelegd maken geen onderdeel uit van de onderhavige procedere.

Onder 4.25 heeft Hof geschreven: Belanghebbende heeft diverse malen verzocht om een vergoeding van de door hem gemaakte kosten. In het formulier proceskosten verzoekt belanghebbende om een vergoeding van € 1400,-.

Onder 4.26 heeft Hof geschreven: Voor zover er al aanleiding bestaat voor een vergoeding van de door belanghebbende gemaakte kosten, wijst het hof het verzoek af. Voor vergoeding komen slechts in aanmerking de kosten die zijn genoemd in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht.De door belanghebbende genoemde kosten vallen daar niet onder n deze kosten zijn ook door de ontvanger betwist.

Eiser heeft bij zijn hoger beroepschrift van 26-10-2020 en verweerschrift van 04-02-2021 en verweerschrift van 07-05-2021 ook geschreven:

Naar vaste rechtspraak van de Raad, waaronder de uitspraak van 15 juni 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BQ9423, is het in beginsel aan het bestuursorgaan om aannemelijk te maken dat het besluit op het adres van de geadresserde is ontvangen, indien de geadresserde stelt dat hij een niet aangetekend verzonden besluit niet heeft ontvangen. De omstandigheid dat per post verzonden stukken in de regel op het daarop vermelde adres van de geadresserde worden bezorgd, rechtvaardigt evenwel het vermoeden van ontvangst van het besluit op dat adres. Dit brengt mee dat het bestuursorgaan in eerste instantie kan volstaan met het aannemelijk maken van verzending naar het juiste adres. Daartoe is in ieder geval vereist dat het besluit is voorzien van de juiste adressering en een verzenddatum en sprake is van een deugdelijke verzendadministratie. Voorts dient niet gebleken te zijn van recente problemen bij de verzending van poststukken.Indien het bestuursorgaan de verzending van het besluit aannemelijk heeft gemaakt, ligt het vervolgens op de weg van de geadresserde voormeld vermoeden te ontzenuwen. Hiertoe is niet vereist dat de geadresserde aannemelijk maakt dat het besluit niet op zijn adres is ontvangen ; voldoende is dat op grond van hetgeen hij aanvoert de ontvangst redelijkerwijs kan worden betwijfeld. Zie ook de uitspraak van de Raad van 22 december 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:4731. De Centrale Raad van Beroep heeft in verschillende zaken overwogen dat vergelijkbare prints geen daadwerkelijk verzending aantonen omdat daaruit niet blijkt van overdracht door de postkamer Post NI* of Sandd en er dus geen sprake is van een deugdelijke verzendadministratie (zie onder meer ECLI:NL:CRvB:2018:2237)Ook volgens Europese Komisie een bestuursorgaan in Europese Unie is verplicht met deugdelijke verzendadministratie brieven verzonden!In eider geval gaat van verweerder om schending van verordeningen Europese Komisie!

Als heeft eiser boven geschreven, verweerder heeft aannemelijk gemaakt niet verzending en ontvangst van brief van 2 oktober 2019 verlengen het beslistermijn met 6 weken en ook heeft aannemelijk gemaakt niet verzending en ontvangst van uitspraak van 12 december 2019 op dezelfde dag — 12 december 2019. E-mailcorespondentie en andere verklaringen welke heeft de rechtbank geaccepteerd is alleen bewijs dat de rechtbank geholpen verweerder met opzettelijk manipulatie met brieven,opzettelijk gelogen en opzettelijk stelen eiser om geld door verplichte verzendadministratie en dit is schending van verordeningen van Europese Komisie per verplichte verzendadministratie van een bestuursorgaan in Europese Unie! Dat verweerder heeft de brieven per aangetekende post aan eiser verzonden niet is het risico van verweerder,dat hij kan niet aannemelijk maken verzending en ontvangst van de brieven!

Ook is duidelijk,dat het dwangbevel was op 06 september 2019 gedaan, dus verweerder was verplicht op ingediende bezwaar van eiser uiterlijk tot 29 november 2019 genomen.En verweerder heeft het formulier ingebrekesteling op 03 december 2019 ontvangen,dus het ingebrekesteling is niet prematuur (Bijlage 4).

Gelet hierop is duidelijk dat postNL gemanipuleerd met aangetekende brieven,dus wat doen met gewone brieven?!

De Rechtbank is niet bevoegd een beslissing op een verzoek om schadeverchoeding genomen!

Artikel 8:89,eerste lid van de Awb- Indien de schade wordt veroorzaakt door een besluit waarover de Hoge Raad in enige of hoogste aanleg oordeelt, is de bestuursrechter bij uitsluiting bevoegd.

Artikel 8:88, eerste lid van de Awb-De bestuursrechter is bevoegd op verzoek van een belanghebbende een bestuursorgaan te veroordelen tot vergoeding van schade die de belanghebbende lijdt of zal lijden als gevolg van:

Artikel 8:91, eerste lid van de Awb-Indien het verzoek wordt gedaan gedurende het beroep tegen of het hoger beroep omtrent het schadeveroorzakende besluit,wordt het ingediend bij bestuursrechter waarbij het beroep of het hoger beroep aanhanging is.

Artikel 8:91,tweede lid van de Awb- In dat geval is artikel 8:90,tweede lid,niet van toepassing.

Artikel 8:94,eerste lid van de Awb-Op het verzoek en de behandeling daarvan zijn artikelen 6:6, 6:14, 6:15, 6:17, 6:21, 6:24, 8:8 tot en met 8:28, 8:29 tot en met 8:51, 8:52 tot en met 8:55, 8.56 tot en met 8.69, 8.71, 8:74 tot en met 8:80 en 8:81 tot en met 8:87 van overeenkomstige toepasing, met dien verstande dat hoofdstuk V van de Algemene wet inzake rijskbelastingen 45. van overeenkomstige toepassing is indien de schade is veroorzaakt door een besluit als bedoeld in artikel 26 46. van die wet.

Bij ingediende verweerschrift van verweerder van 31 december 2020 staat niks belangrijkste voor het hoger beroep en verweerder heeft ook geen bewijzen bijgevoegd van verplichte deugdelijke verzendadministratie van aanmaning van 17 mei 2018, van brief van 02 oktober 2019 per verlengen het wettelijke termijn per beslissen op bezwaar met 6 weken en van beslissing van 12 december 2019, dus verweerder heeft aannemelijk gemaakt niet verzending en ontvangst van bovenstande brieven en de brieven zijn niet-ontvankelijk. In ieder geval gaat om schending van verordeningen Europeese komisie per verplichte verzendadministratie van een nationale institutie van landen EU! Dat verweerder heeft de brieven per aangetekende post aan eiser met verplichte deugdelijke verzendadministratie verzonden niet is het risico van verweerder,dat mensen de brieven van verweerder ontvangen niet.

Daarom is verweerder na ontvangste formulier ingebrekestelling verplicht een dwangsom van bedrag € 1442,00 aan eiser betalen.

Als bijlage 1; 2; 3; 4; 5; 6; 7; kunt u gelezen wie is [A] en hoe Nederlandse Nationale Institutie Belastingdienst lange jaren gamanipuleerd met brieven,gelogen, opzettelijk stelen mensen om geld en gediscrimineerd mensen in Nederland en van andere landen EU!

Hoe Nederlandse Nationale Institutie-Belastingdienst opzettelijk wilde eiser om geld gestelen en gediscrimineerd eiser kunt u zien bij bijlagen 8- beroep in cassatie- verzoek om schadevergoeding van 01-08-2020 en 9- beroep in cassatie en verzoek om schadevergoeding van 19-10-2020, ingediende aan Hoge Raad der Nederlanden.

In december 2020 heeft Nederlandse parlamentaire onderzoekkomissie vastgesteld,dat Nederland lange jaren is geen rechstaat en mensen in Nederland zijn gediscimineerde en opzettelijk gestelde om geld van overheid en rechtspraak!

Nederlandse parlamentaire onderzoekkomissie heeft in december 2020 vastgesteld,wat heeft eiser vastgesteld in jaren 2015, 2016 en 2017, als u kunt gelezen bij bijlagen 1 tot en met 7!

Omdat eiser heeft in jaren 2015, 2016 en 2017 waarheid over overheid en rechtspraak gezegd, hij geterorizerde,gedescrimineerde en gestelde om geld van overheid en rechtspraak was! In Nederland is geen Islamistische staat nodig-In Nederland terorizeren mensen overheid met rechtspraak! Wat heeft [A] geschreven bij zijn verweerschrift van 31 december 2020 komt wel onder bovengeschrevende terorisme van Nederlandse overheid -citat: ‘Feiten en omstandigheden die hebben geleid tot het opleggen van een nahefing MRB:Op 15 januari 2016 beeft er op de openbare weg een controle plaatsgevonden. Belanghebbende bestuurde een motorvoertuig met een buitenlands kenteken.Tegelijkertijd stond belanghebbende sinds 6 december 2011 ingeschreven op een Nederlands adres te [R].Deze combinatie (buitenlandse kenteken en Nederlands woonadres) is dan de reden van de naheffing geweest.’

Volgens Europeese Komissie moet een Nationale Institutie(ook Belastingdienst) eerst mensen informeren en daarna kan boete vaststellen! Nederlandse Belastingdienst heeft aan mee geen brief doorgezonden niet,dat ik ben verplicht mottorijtuigenbelasting in Nederland betalen! Nederlandse Belastingdienst doet niet volgens verordeningen EU en opzettelijk met schending van verordeningen Europeese Komissie gestelen mensen om geld!Vanaf moment als was eiser geinformeerd,dat hij moet motorrijtuigenbelasting betalen,hij heeft er elke kwartaal betaald (sinds informeren,dat hij is verplicht er betalen).Andere reden per opzettelijk stelen eiser om geld en per discriminatie heeft eiser geschreven bij het hoger beroepschrift van 26-10-2020 onder verzoek om schadevergoeding.

Wat heeft eiser geschreven bij zijn hoger beroepschrift van 26-10-2020 onder verzoek om schadevegoeding:, […] van Technische dienst van […] heeft aan mee draigende sms berichten verzonden;opzettelijk overschrijden van redelijke termijnen van rechtbank Zeeland-West Brabant (BRE 16/8311 ; BRE 17/2859 ; BRE 17/2767 ; BRE 16/1473; BRE 17/492 ; BRE 17/34 ; BRE 17/35 ; BRE 16/7942 ; BRE 16/1807 ; BRE 16/1864 ; BRE 16/1863 ; BRE 16/4086 ; BRE 16/4871 ; BRE 17/1214 ; BRE 16/5160 ; BRE 16/3603 ; BRE 16/3602 ; BRE 16/3531 ; BRE 16/4323), van rechtbank Noord Holland (HAA 16/5683 MRB, HAA 17/1734 ; HAA 17/189 ; HAA 17/1353), van Gerechtshof s'Hertogenbosch(BK-SHE 16/03778, BK-SHE 16/03643,BK-SHE;16/03644, BK-SHE 16/03790,BK-SHE 16/03649, BK-SHE 16/03648),per opzettelijk onrechtmatigde, ongegronde,discrimineerde uitspraken van rechtbank Zeeland-West Brabant((BRE 16/2869 ; BRE 16/7942 ; BRE 16/4086 ; BRE 16/1045 ; BRE 17/492 ; BRE 17/34 ; BRE 17/35 ;BRE 16/4871 ; BRE 16/3489-uitspraak op verzet ; BRE 16/5160 ; BRE 16/3603 ; BRE 16/3602 ; BRE 16/4323 ; BRE 16/3531), van rechtbank Noord-Holland(HAA 17/1734 ; HAA 17/189-uitspraak op beroep en op verzet ;HAA 17/1353) komt wel onder bovengeschrevende terorisme, discriminatie en stelen eiser en zijn vrienden om geld van Nederlandse overheid en rechtspraak!

Procesverbaal van de zitting Rb Haarlem van 29-08-2017,welke heeft verweerder bijgevoegd bij zijn verweerschrift van 31 december 2020 gelet op boven geschrevende psychische terorisme van Nederlandse overheid,rechtspraak en Nederlandse bewoners (bijvoorbeld [B] met zijn draigende sms berichten), kunnen worden als Bijzondere omstandigheden, omdat eiser van 11-09-2017 t/m 26-09-2017 in de psychiatrische afdeling in Slowakije,met sterkte depresie welke in Nederland gekregen, met diagnose nummer: […] , was opgenomen. (Bijlage 10).

Nog mijn reactie op proces-verbaal zitting van rechtbank Zeeland-West Brabant, zaaknummer: BRE 20/249,waar heeft [A] gezegd,dat belangbebbende komt nooit naar de zittingen.

Dit is ook bewijs van altijd gelogen van [A]! Eiser als was gewoonde in Nederland was 2 keer op zitting in Breda, 1 keer op zitting in Hertogenbosch bij Gerechtshof 's-Hertogenbosch(daar was ook gelogde,stelende,discrimineerde inspecteur van Nederlandse Nationale Institutie-Belastingdienst [C]),paar keer op zitting in Amsterdam,2 keer op zitting in Utrecht bij CRvB en ook een keer op zitting in Haarlem (daar was eiser met depresie,als Nederlanders willen zijn dood of psychische patien maken-bijvoorbeld met gemaakte sabotage op zijn auto, draigende sms berichten van […], met opzettelijk onterechte,discrimineerde naheffingsaanslag MRB,…).En resultaat van gewesten op deze zittingen was,dat in Nederland is geen rechtwaardigheid en dat Nederlandse rechters geholpen Nederlandse Nationale Institutie 's — Belastingdienst, SVB, UWV met opzettelijk gelogen,stelen mensen om geld en discrimineren.Dus natuurlijk dat eiser zal nooit meer geld en zijn tijd weg gooien-reizen naar zittingen in Nederland , en Natuurlijk niet uit Slowakije.Eiser koomt nooit meer naar Nederland!

Naar aanleiding van uw brief van 08 april 2021 welke ik heb op 14 april 2021 ontvangen, ontvangt u hierbij mijn verweerschrift bij het hoger beroep.

Natuurlijk dat ik moet reageren op geschrevende van [A] bij zijn dupliek van 31 maart 2021 bij het hoger beroep.

Hij heeft daar geschreven,dat Slowaakse mensen hebben allemaal onterechte aftrekposten (in de IB-sfeer) aangevoerd,daarom zijn navorderingsaanslagen opgelegd.

Maar waarheid is,dat Belastingdienst heeft opzettelijk onterechte,stelende navorderingsaanslagen genomen en heeft samen met rechtspraak deze mensen om geld gestelen!

Als bijlage 1 ontvangt u uitspraak van Belastingdienst van 18 juli 2014 op bezwaar van [D] tegen definitieve aanslag 2011 met terugbetaling € 311,-. De inspecteur heeft beslissing genomen,dat ‘U heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2011, nummer: [0002]. De inspecteur heeft besloten aan uw bezwaar tegemoet te komen. Als gevolgd hiervan is de aanslag verminderd met € 311.’

Als bijlage 2 ontvangt u navorderingsaanslag 2011 van Belastingdienst van 14 november 2014 Per [D], nummer: [0002] met beslissing Te betalen : € 355 (eerdere vorlopige aanslag bij € 309 , vergrijpboete bij € 25 en in rekening gebrachte heffingsrente bij € 37).

En [A] heeft bij het hoger beroep gezegd,dat Belastingdienst altijd doen volgens wet! Maar waarheid is,dat [A] altijd gelogen!

Als bijlage 3 ontvangt u bezwaar van [D] van 26 oktober 2015 tegen aanslag inkomstenbelasting 2012 , nummer: [0003], waar heeft hij ook om uitstel van betaling € 335 gevraagd.

Als bijlage 4 ontvangt u navorderingsaanslag van Belastingdienst van 14 november 2012 per [D], nummer: [0004] met beslissing Te betalen: € 25 (vergrijpboete).

Op 14 november 2015 (datum van navorderingsaanslag IB/PVV 2012 aanslagnummer: […]) heeft Belastingdienst nog geen beslissing genomen op ingediende bez-bezwaar van [0004] tegen definitieve aanslag IB/PVV 2012,aanslagnummer: [0003] van 26 oktober 2015 ! Dus Nederlandse Nationale Institutie-Belastingdienst gelet op artikel 4:125 van de Awb kon op 14 november 2015 geen vergrijpboete vaststelen!

En […] heeft bij het hoger beroep gezegd,dat Belastingdienst altijd doen volgens wet! Maar waarheid is, dat [A] altijd gelogen!

Waarom deze bewijsen van gelogen van [A],dat Belastingdienst altijd doet wat is verplicht, volgens wet en op tijd? Hebben deze bewijzen belang met het hoger beroep? Beantwoord is JA.

Natuurlijk, dat deze opzettelijk stelen [D] was per Belastingdienst weinig en heeft naar [D] aanmaningen Per bovenschrevende navorderingsaanslagen verzonden. [D] rich heeft natuurlijk bezwaaren van 30-11-2020 en van 01-12-2020 gemaakt (Bijlage 5 en 6).

Natuurlijk,dat Belastingdienst heeft niet op tijd beslissing genomen,dus [D] heeft formulieren Dwangsom bij niet tijdig beslissen van 16-01-2021 en van 17-01-2021 naar Belastingdienst verzonden (Bijlage 7 en 8).

En na ontvangst van de dwangsom formulieren heeft Belastingdienst een brief van 26 januari 2021 met betreft : Ontvangstbevestiging bezwaarschriften en met onterechte verlende beslis- termijn voor ten hoogste zes weken, aan eiser (gemachtigde van [D]) verzonden (Bijlage 9).

Belastingdienst heeft te laat een beslissing op 04 februari 2021 genomen en per aangetekende post aan eiser verzonden (Bijlage 10).

Belastingdienst heeft ook op 04 februari 2021 beslissing over dwangsombeschikingen genomen, dat hij heeft geen recht per dwangsom,omdat ontvanger alsnog binnen twee weken na otvangst wan ingebrekestellingen beslissing heeft genomen (Bijlage 11).

Dus [A] heeft nogmals gelogen,dat Belastingdienst doet altijd volgens wet en op tijd! Ontvangst bevestiging naar [D] verzonden bijna twee manden na ontvangst van de bezwaaren en verlening van beslistermijn met zes weken was onterechte gedaan na ontvangst van dwangsom formulieren,dat Belastingdienst was verplicht beslissingen op 13 januari 2021 genomen!

Natuurlijk,dat deze opzettelijk stelen [D] was per Belastingdienst weinig en heeft naar [D] dwangbevelen per bovenschrevende navorderingsaanslagen verzonden. [D] rich heeft natuurlijk bezwaaren van 17-12-2020 en van 18-12-2020 gemaakt.

Natuurlijk dat Belastingdienst heeft geen ontvangstbevestiging en ook geen broef met verlening het beslisstermijn om 6 weken naar [D] verzonden!

Natuurlijk,dat Belastingdienst heeft niet op tijd beslissing genomen,dus [D] heeft formulieren Dwangsom bij niet tijdig beslissen van 28-02-2021 en van 27-02-2021 naar Belastingdienst verzonden (Bijlage 12 en 13).

Belastingdienst heeft te laat een beslissing op 24 maart 2021 genomen en per aangetekende post aan eiser verzonden (Bijlage 14).

Belastingdienst heeft ook op 24 maart 2021 beslissing over dwangsombeschikingen genomen, dat hij heeft geen recht per dwangsom,omdat ontvanger alsnog binnen twee weken na otvangst wan ingebrekestellingen beslissing heeft genomen (Bijlage 15).

Als Bijlagen 16, 17 en 18 ontvangt u bewijzen hoe POST NL gemanipuleerd met expresbezorging, met aangetekende en verzekerde brieven van le klasse, dus kan vaststelen, dat post nl gemanipuleerd niet met gewone brieven?!

Verweerder heeft bij zijn dupliek van 31 maart 2021 bijgevoegd geen bewijzen van verplichte deugdelijke verzendadministratie van aanmaning van 17 mei 2018, van brief van 02 oktober 2019 per verlengen het wettelijke termijn per beslissen op bezwaar 6 weken en van beslissing van 12 december 2019, dus verweerder heeft aannemelijk gemaakt niet verzending en ontvangst van bovenstande brieven en de brieven zijn niet-ontvankelijk. Verweerder heeft ook geen beslising over dwangsombeschikking van eiser genomen (dit is bewijs,dat heeft aan eiser geen brief van 02 oktober 2019 per verlengen het wettelijke termijn per beslissen op bezwaar 6 weken verzonden!).

In ieder geval gaat om schending van verordeningen Europeese komissie per verplichte verzendadministratie van een nationale institutie van landen EU!

Eiser heeft verweerder op 3 december 2019 in gebreke gesteld in verband met niet tijdig beslissen.

Van processtukken bij het beroep en hoger beroep is duidelijk dat verweerder was verplicht beslissing op bezwaar van eiser uiterlijk op 29 november 2019 genomen, maar deze heeft gedaan niet ook na ingebrekestelling van eiser van 03 december 2019, en beslissing heeft op 27 januari 2020 per aangetekende post aan eiser verzonden(dus deze datum kan per beslissen op bezwaar vaststelen),daarom moet aan eiser dwangsom bij niet tijdig beslissen van bedrag € 1442,- aan eiser betalen.

Ook is duidelik,dat eiser heeft gegronde bezwaar tegen dwangbevel kosten gemaakt,dat het dwangbevel van verweerder kan niet in stand blijven, omdat eiser voor het dwangbevel geen aanmaning heeft ontvangen en verweerder verzending en ontvangst van het aanmaning aannemelijk gemaakt niet.En volgens wet moet eerst aanmanen en daarna kan een dwangbevel vaststelen. En natuurlijk het aanmaning moet een belanghebbende ontvangen per recht een bezwaar of beroep indienen!

Tenslote is nodig geschreven,dat eiser heeft bewijzen bij verweerschrift van 04-02-2021 aan gerechtshof verzonden van mafianse praktikijd van Belastingdienst-discriminatie,opzettelijk mensen gestelen om geld,manipulatie met brieven,welke Belastingdienst doen lange jaren en nog steeds! En parlamentaire onderzoekkomissie in december 2020 heeft vastgesteld ,dat Nederland lange jaren is geen rechstaat en mensen in Nederland zijn gediscrimineerde en opzettelijk gestelde om geld van overheid en rechtspraak niet alleen per toeslagenaffaire,maar heeft ook beslist,dat mensen zijn gediscriminnerde en gestelde om geld van Belastingdienst (bewijzen kunt u gelezen bij het hoger beroep), UWV en ook van SVB en natuurlijk met rechtspraak!’

Volgens artikel 6, lid 1 van het Verdrag van Europeese Hof in Strasbourg- Heeft eenieder recht op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak, binnen een redelijke termijn, door een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie welke bij de wet in ingesteld die over zijn burgerlijke rechten en verplichtingen zal beslissen,…

Volgens de rechtspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens(bijvoorbeeld Ruiz Torija c/a Spanje van 9 december 1994,Serie A nr. 303-A), Commisie (bijvoorbeeld het standpunt in de zaak van E.R.T. c/a Spanje van het jaar 1993,bezwaar nr.18390/91) dient als een schending van het recht op een eerlijk proces ook het gebrek aan een behoorlijke en afdoende beoordeling van een rechterlijke uitspraak beschouwd.Vereisten voor een behoorlijke beoordeling van een rechterlijke uitspraak: In de beoordeling van een vonnis vermeldt de rechtbank wat de verzoeker (eiser) eist en om welke redenen,hoe de verweerder (gedaagde) of een andere partij zich over de zaak heeft uitgesproken,er moet kort, duidelijk en beknopt uiteengezet worden welke feiten volgens de bewezen wel of niet aangetoond zijn,op welke bewijzen zijn de uiteenzettingen gebaseerd en de overwegingen die hij in aanmerking heeft genomen,waarom hij van andere bewijzen geen gebruikt heeft gemaakt en hoe hij de zaak juridisch heeft beoordeeld;hij zorgt ervoor dat de beoordeling van het vonnis overtuigend wordt; daarnast moet de conclussie getrokken worden dat niet alleen volledig of gedeeltelijk gebrek aan (afwezigheid van) de gronden van de uitspraak in strijd is met de daarin opgenomen vereisten,maar ook het bestaan van een extreme inconsistentie tussen de juridische conclusies van de rechtbank en zijn feitelijke vaststellingen,eventueel het geval waneer de juridische conclusies getrokken uit de feitelijke vaststellingen kunnen uit geen mogelijke interpretatie afgeleid worden en ten slotte ook alleen de algemene samenvattende vaststellingen zonder de aanduiding van de individuele bewijzen waaruit deze vaststellingen zouden worden getrokken.De verplichting van de rechtbank om behoorlijk de beslissing te beoordelen weerspiegelt het recht van de partij op voldoende en overtuigende wijze van de beoordeling waarop de beslissing van de rechtbank is genomen waarbij ook rekening wordt gehouden met de specifieke bezwaren van de partij bij de procedure. Door de schending van enerzijds het recht van die partij en anderzijds de verplichting van de rechtbank wordt de partij bij de procedure(behalve dat hem het recht wordt ontzegd om in kennis gesteld te worden van de redenen van de uitspraak op een door de wet voorzienbare manier) de mogelijkheid ontnomen om feitelijk en juridisch te argumenteren tegen de rechterlijke uitspraak(op vlak van polemiek met zijn gronden), om eventuele gewone of buitengewone rechtsmiddelen aan te wenden en wordt daarom de mogelijkheid ontnomen om in rechte te handelen.