6.11 Herroeping wegens valsheid van de stukken waarop het vonnis berust

405. Ten slotte wordt hier een uitspraak behandeld die betrekking heeft op de uitoefening van het rechtsmiddel herroeping. Ingevolge art. 382 Rv kan een vonnis dat in kracht van gewijsde is gegaan op vordering van een partij worden herroepen, indien het berust op bedrog door de wederpartij in het geding gepleegd, op stukken waarvan de valsheid na het vonnis is erkend of bij gewijsde is vastgesteld of indien een partij na het vonnis stukken van beslissende aard in handen heeft gekregen die door toedoen van de wederpartij waren achtergehouden.

Vóór de herziening van de wettelijke regeling van het procesrecht in 2002 bepaalde art. 382 (oud) Rv onder meer dat een vonnis kon worden herroepen, indien vonnis was gewezen 'op stukken die na het vonnis voor valsch erkend of valsch verklaard zijn'. Onder de werking van deze bepaling werd in de zaak Erven Davids/Oelschlager1 aan de Hoge Raad de vraag voorgelegd of deze bepaling vereiste dat de van valsheid betichte stukken voor vals erkend of verklaard waren, vóórdat de dagvaarding tot request-civiel (herroeping) werd betekend, een vraag die ook onder de huidige formulering van art. 382 Rv nog zou kunnen rijzen. De Hoge Raad beantwoordde deze vraag echter ontkennend. Hij stelde voorop dat de betreffende bepaling niet een grond gaf waarop de herroeping van een vonnis zou kunnen worden gevorderd, doch een grond waarop het vonnis zou kunnen worden herroepen. Daaraan voegde hij toe

De verwijzing naar de goede procesorde lijkt in deze uitspraak gelijk te staan aan een beroep op het belang van een doelmatige, proceseconomische uitoefening van het rechtsmiddel herroeping.