X.4.1 Inleiding

975. Een verpanding strekt zich ook uit tot de nevenrechten. Anders dan voor de overgang van vorderingen heeft de wetgever voor de verpanding nagelaten een bepaling in de wet op te nemen over de vraag wie bevoegd is de aan de verpande vordering verbonden nevenrechten uit te oefenen. Dit betekent echter niet dat de pandhouder geen aanspraak zou kunnen maken op bepaalde aan de verpande vordering verbonden (neven)rechten.1 In geval van de verpanding van een vordering geldt met betrekking tot de nevenrechten een soortgelijke regel als in geval van cessie, zij het met een meer beperkte reikwijdte: een verpanding van een vordering strekt zich, vanwege de nauwe band tussen de hoofdvordering en de nevenrechten, van rechtswege ook uit tot de nevenrechten, althans voor zover deze executiewaarde hebben of anderszins van belang kunnen zijn voor de uitoefening van de aan de pandhouder toekomende bevoegdheden. Evenals in geval van cessie geldt hier de regel dat de positie van de schuldenaar er als gevolg van de verpanding in beginsel niet slechter, maar ook niet beter op mag worden. De ‘nevenrechtenregel’ bij verpanding kent twee aspecten, die hieronder zullen worden uitgewerkt.

De vraag of de pandhouder aanspraak kan maken op de aan de verpande vordering verbonden nevenrechten kan ook relevant zijn voor transacties waarbij vorderingen worden overgedragen, zoals bij securitisations en covered bonds. Het is in dergelijke transactie immers gebruikelijk dat de vorderingen door de cessionaris (een SPV) worden verpand aan een bij de transactie betrokken security trustee.2 Bovendien kunnen sommige transacties op basis van vorderingen zowel worden vormgegeven rondom een cessie als rondom een verpanding. Denk bijvoorbeeld aan factoring waarbij het in Nederland (nog steeds) voorkomt dat vorderingen worden verpand in plaats van gecedeerd.