Hof Den Haag, 01-05-2024, nr. BK-23/589, nr. BK-23/590

Aan belanghebbende is voor het jaar 2016 een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 92.013 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 5.022 (de aanslag IB/PVV). Bij gelijktijdig gegeven beschikkingen heeft de Inspecteur een verzuimboete van € 369 opgelegd en € 1.821 aan belastingrente in rekening gebracht.

Aan belanghebbende is voor het jaar 2016 een aanslag in de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet (Zvw) opgelegd naar een bijdrage-inkomen van € 52.012 (de aanslag Zvw). Bij gelijktijdig gegeven beschikking heeft de Inspecteur € 138 aan belastingrente in rekening gebracht.

Bij uitspraken op bezwaar heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaar tegen de aanslag Zvw ongegrond verklaard en het bezwaar tegen de aanslag IB/PVV gedeeltelijk gegrond verklaard. Daarbij is het belastbaar inkomen uit werk en woning gehandhaafd en het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen verminderd tot € 2.322. Tevens is de in rekening gebrachte belastingrente dienovereenkomstig verminderd.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraken op bezwaar beroep ingesteld bij de Rechtbank. Ter zake daarvan is een griffierecht geheven van € 50. De beslissing van de Rechtbank luidt, waarbij belanghebbende is aangeduid als eiseres en de Inspecteur als verweerder:

“De rechtbank:

- verklaart het beroep in de zaak 22/865 ongegrond;

- verklaart het beroep in de zaak 22/864 gegrond;

- vernietigt de uitspraak op bezwaar van 14 januari 2022 voor zover deze ziet op de aanslag IB/PVV 2016;

- vermindert de aanslag IB/PVV 2016 tot € 69.837;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiseres tot een bedrag van € 1.674;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 50 aan eiseres te vergoeden.”

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. Ter zake daarvan is een griffierecht geheven van € 136. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

De mondelinge behandeling van de zaken heeft plaatsgehad ter zitting van het 20 maart 2024. Partijen zijn verschenen. Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota overgelegd. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Bij de mededeling definitieve aanslagen IB/PW en Zvw 2016 d.d. 2 december 2019 heeft de heer [D] verzocht om documentatie en inlichtingen te verstrekken die van belang kunnen zijn voor uw belastingheffing en om een eventueel bezwaar te kunnen beoordelen. Hij had u een termijn gegeven van 6 weken na dagtekening van voornoemde brief.

Omdat wij de gevraagde gegevens nog niet hadden ontvangen heb ik op 20 januari 2020 een rappelbrief aan uw adviseur de heer [adviseur] van […] verzonden, waarin ik heb verzocht om vóór 3 februari 2020 alsnog de gevraagde informatie te verstrekken. Tot op heden is niet aan deze informatieverzoeken voldaan.

Het gaat om de volgende vragen en verzoeken:

- Alle afschriften en andere documentatie over de periode 1 januari 2016 tot heden van alle bankrekeningen die u in deze periode in Nederland, Frankrijk, Spanje of enig ander land heeft aangehouden, waaronder begrepen afschriften van betalingen met creditcards.

- Een overzicht van de huuropbrengsten van de woning in Frankrijk en de kosten van het aanhouden van deze woning, onderbouwd met bescheiden, over de periode 1 januari 2016 tot heden.

- Huurovereenkomst/koopakte met betrekking tot de woning in Spanje, alsmede een specificatie van alle uitgaven die u in de periode 1 januari 2016 tot heden met betrekking tot deze woning heeft gedaan.

- Een overzicht van eventuele inkomsten en uitgaven over de periode 1 januari 2016 tot heden die niet in het politie overzicht zijn begrepen (Het betreffende politie overzicht hadden wij bij de brief van 2 december 2019 gevoegd).

- Volgens gegevens van de Kamer van Koophandel heeft u uw onderneming [de eenmanszaak] per 22 februari 2016 gestaakt. In uw aangifte over 2014 stond op de balans van [de eenmanszaak] per 31/12/2014 een post 'schulden aan kredietinstellingen' van € 140.245. Deze post vind ik in uw aangifte over 2015 niet terug. Kennelijk is deze schuld dus afgelost. Ik verzoek u mijn alle relevante informatie te verstrekken ten aanzien van de staking/overdracht van de onderneming en in het bijzonder de afwikkeling van de betreffende schuld, waaronder begrepen de leningsovereenkomst en documentatie waaruit blijkt hoe en uit welke bron deze schuld is afgelost.

Nu niet op het informatieverzoek is gereageerd, heeft u niet voldaan aan de informatieplicht van artikel 47 lid 1 en 49 lid 1 Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna de AWR). Daarom ontvangt u hierbij deze informatiebeschikking. De informatiebeschikking is gebaseerd op artikel 52a van de AWR.”

Belanghebbende heeft geen bezwaar gemaakt tegen de informatiebeschikking.

De Inspecteur heeft bij brief van 3 juni 2020 belanghebbende bericht dat hij voornemens is het bezwaar gedeeltelijk toe te wijzen. In deze brief is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

“Inkomen Box 1

Winst uit onderneming: [de eenmanszaak]

Naar aanleiding van de afgegeven informatiebeschikking heeft u ons een uittreksel van de Kamer Van Koophandel verstrekt waaruit blijkt dat [de eenmanszaak] met ingang van 22 februari 2016 is uitgeschreven uit het handelsregister. Ook heeft u de bankafschriften inzake de maanden januari en februari 2016 van de [Bank 1] ondernemersrekening op naam van [de eenmanszaak], met rekeningnummer [bankrekeningnummer 1] , verstrekt. Hieruit blijkt dat er in 2016 (11x) contante stortingen zijn gedaan voor een totaalbedrag van € 16.465. Daarnaast zijn er diverse pin ontvangsten geweest voor een totaal bedrag van € 5.721 (in de maanden januari en februari 2016) en is er salaris aan personeel betaald van voorgenoemde rekening.

Voorgaand in aanmerking nemende is het aannemelijk dat de onderneming [de eenmanszaak] in 2016 nog actief was. Het uittreksel van de KvK doet hier in zoverre niets aan af. In de door u ingediende aangiften zijn deze inkomsten echter niet aangegeven als winst uit onderneming, of op enige andere wijze verantwoord in de aangifte. Aannemelijk is dat er ten minste een bedrag van € 22.186 is verdiend met werkzaamheden uit [de eenmanszaak].

Gebruikelijk loon:

[Belanghebbende] is van 3 maart 2016 tot en met 11 januari 2017 bestuurder van [ [de B.V.] ] geweest. Hiervoor dient fiscaal een gebruikelijk (fictief) loon in aanmerking te worden genomen. Dit gebruikelijk loon is voor 2016 wettelijk vastgesteld op minimaal € 44.000 op jaarbasis. In de aanslag is een gebruikelijk loon over 2016 in aanmerking genomen van 10/12 maal € 44.000 = € 36.667.

U heeft in de aangifte een loon van [ [de B.V.] ] aangegeven van € 751. U heeft niet aannemelijk gemaakt dat een lager bedrag dan het wettelijk minimum gebruikelijk loon in aanmerking genomen zou moeten worden. Ik ben van mening dat de correctie van het loon met € 35.915 tot het wettelijk minimum, terecht is.

Overige inkomen:

Uit analyse van de [Bank 1] privérekening, met rekeningnummer [bankrekeningnummer 2] , blijkt dat voor een bedrag van €4.430 aan contante stortingen (9x) zijn gedaan. Daarnaast is er in totaal een bedrag van € 2.673 ontvangen van [de oudste zoon] (20x overboekingen) en wordt er vanaf april maandelijks een bedrag van € 500 ontvangen van [de koper]. Vanaf december 2016 wordt het maandelijkse bedrag van [de koper] ontvangen op de [Bank 2] rekening met rekeningnummer [bankrekeningnummer 3] .

In totaal is er van [de koper] in 2016 een bedrag van (9x € 500) € 4.500 ontvangen.

Voornoemde ontvangsten (in totaal € 11.603) moeten afkomstig zijn uit een zogenaamde "bron". In de aangifte inkomstenbelasting heeft [belanghebbende] echter geen bron aangegeven waar deze inkomsten uit ontvangen zouden zijn. Aannemelijk is dat de ontvangsten zijn verdiend met werkzaamheden uit arbeid en/of verhuur van de voorheen gedreven eenmanszaak.

Uit het door de politie samengestelde Excel-overzicht blijkt dat in de woning van [belanghebbende] bonnen en overige documenten heeft gevonden waaruit voor een bedrag van € 48.031 aan zowel contante uitgaven als uitgaven per creditcard in 2016 blijken. Ik acht het aannemelijk dat deze uitgaven zijn gedaan uit inkomsten die in 2016 door [belanghebbende] en/of haar partner zijn genoten. Omdat niet duidelijk is welk deel van de uitgaven aan [belanghebbende] en welk deel aan haar partner kan worden toegerekend acht ik het redelijk dat in elk geval de helft van voornoemd bedrag aan [belanghebbende] en de andere helft aan haar partner dient te worden toegerekend.

Het voorgaande in aanmerking nemende bedraagt het belastbaar inkomen uit

werk en woning (box 1) in 2016 op zijn minst het volgende:

De Belastingdienst heeft het belastbaar inkomen uit werk en woning (box 1) in de aanslag echter vastgesteld op een bedrag van € 92.013. Gezien het voorgaande is het belastbaar inkomen uit werk en woning (box 1) dus eerder te laag dan te hoog vastgesteld. Derhalve ben ik van mening dat het belastbaar inkomen uit werk en woning in de aanslag zeker niet te hoog is vastgesteld.

Hierbij wil ik met betrekking tot de onderneming [de eenmanszaak] nog het volgende opmerken:

Wij hebben u meerdere malen verzocht om openheid van zaken te geven ten aanzien van de staking/overdracht van [de eenmanszaak] en in het bijzonder de afwikkeling van de betreffende schuld ad. € 140.245 welke per 31/12/2014 op de balans onder de post 'schulden aan kredietinstellingen' stond vermeld.

Deze post is in de aangifte over 2015 niet terug te vinden. Kennelijk is deze schuld afgelost. Gezien het feit dat de onderneming in 2016 is gestaakt is aannemelijk dat in elk geval in 2016 het bedrag van € 140.245 moet zijn afgelost, uit welke middelen dit is gebeurd is voor de Belastingdienst echter vooralsnog onduidelijk.

Vermogen box 3

Woning Frankrijk

[Belanghebbende] heeft in haar aangifte over 2014 de woning in Frankrijk aangegeven voor een waarde van € 300.000. Deze woning was in 2016 nog in haar bezit. In de aangiften over 2016 van [belanghebbende] en haar partner had een verdeling van de waarde van de bezittingen over hen beiden gekozen kunnen worden. Nu de woning in Frankrijk in het geheel niet was aangegeven en die keuze dus niet was gemaakt, is bij [belanghebbende] in de aangifte terecht de helft van de vermogensrendementsheffing in aanmerking genomen.

In uw email d.d. 9 januari 2020 aan mijn collega mr. drs. [D] schrijft u het volgende: Waarde woning Frankrijk is € 150.000. Hoe het bedrag van € 300.000 in de aangifte 2014 van [belanghebbende] terecht is gekomen is ons onduidelijk.

Uw stelling dat de waarde van de woning in Frankrijk € 150.000 bedraagt heeft u niet nader onderbouwd met stukken. Daarbij heeft [belanghebbende] in haar aangifte 2014 zelf aangegeven dat de waarde van de woning in Frankrijk € 300.000 bedraagt. Het is niet aannemelijk dat de waarde van de woning In Frankrijk in 2 jaar tijd met € 150.000 is gedaald. Gezien het voorgaande ben ik van mening dat de waarde van de woning in Frankrijk (ad. € 300.000) niet te hoog is vastgesteld en is gebaseerd op een redelijke schatting. U heeft geen nadere gegevens overgelegd om uw stelling dat de waarde van de woning € 150.000 zou bedragen,

te ondersteunen.

Box 3 schuld

In uw email van 9 januari 2020 stelt u dat de partner een notarieel vastgelegde lening is aangegaan van € 135.000 welke nog niet door hem niet is terugbetaald. U heeft de notariële akte van deze geldlening overgelegd. Ik ben voornemens om deze schuld in box 3 in aanmerking te nemen.

Het bovenstaande in beschouwing nemende acht ik het in de aanslag vastgestelde box 3 inkomen te hoog vastgesteld.

Ik ben voornemens het box 3 inkomen te verlagen van € 5.022 naar:

De Inspecteur heeft bij brief van 11 januari 2022 belanghebbende de motivering van de uitspraak op het bezwaarschrift doen toekomen. In deze brief is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

“In de aangifte inkomstenbelasting 2016 van [belanghebbende] zijn inkomsten aangegeven die zowel in absolute als in relatieve zin aanzienlijk lager zijn dan de door ons geconstateerde genoten inkomsten. Dat betekent dat [belanghebbende] niet de vereiste aangifte heeft gedaan waardoor sprake is van omkering van de bewijslast op grond van artikel 25 lid 3 AWR. Indien u van mening bent dat de aanslag te hoog is vastgesteld door de Belastingdienst rust op u de bewijslast om (overtuigend) aan te tonen dat de aanslag lager dient te zijn.

Ik ben van mening dat de Belastingdienst het belastbaar inkomen uit werk en woning (box1) eerder te laag dan te hoog heeft vastgesteld. Het box 3 inkomen is echter wel te hoog vastgesteld. De reden(en) daarvoor gaf ik u in mijn brief van 3 juni 2020 met de vooraankondiging uitspraak op bezwaar, welke ook als bijlage bij deze brief is gevoegd. Tijdens het hoorgesprek van 21 september 2021 en na ontvangst van nadere stukken op 27 september 2021 zijn mij geen andere feiten en omstandigheden bekend geworden die mij anders doen oordelen.

Contante stortingen uit het overzicht van de politie:

In uw email van 27 september 2021 geeft u aan dat de ex-partner van [belanghebbende] tijdens zijn hoorzitting e.e.a. zou verklaren met betrekking tot de contante uitgaven uit het politie overzicht.

Zijn stelling dat een deel van de gevonden bonnen uit het overzicht van de politie van "derden" zou zijn heeft hij niet nader onderbouwd met controleerbare stukken. Daarnaast is het ongebruikelijk dat "derden" bonnen in de woning van [belanghebbende] zouden achterlaten. Gezien het voorgaande acht ik deze stelling niet aannemelijk.

Tijdens het hoorzitting met de ex-partner van [belanghebbende] heeft hij ook aangegeven dat alle bonnen die in de woning gevonden zijn, zijn verantwoording zijn. Deze stelling strookt niet met het overzicht van de politie waaruit expliciet blijkt dat er bonnen op naam van [belanghebbende] zijn gevonden. Derhalve acht ik deze stelling ook niet aannemelijk.

Gebruikelijk loon:

U heeft de gedeponeerde jaarrekening van [ [de B.V.] ] 2016 overgelegd. Hieruit blijkt een verlies in 2016 van € 46.482. Toekenning van een gebruikelijk loon over 2016 is naar uw mening cijfermatig niet te verantwoorden.

Waarom u van mening bent dat een gebruikelijk loon cijfermatig niet te verantwoorden is heeft u niet nader onderbouwd.

[Belanghebbende] was in 2016 bestuurder van [ [de B.V.] ]. Uit de door u overgelegde jaarrekening blijkt dat de vennootschap in 2016 gemiddeld 15 werknemers in dienst had en uit de aangifte omzetbelasting 2016 blijkt dat er een omzet van € 494.190 is behaald. Voorgaande in aanmerking nemende ben ik van mening dat er terecht een bedrag van € 36.667 aan gebruikelijk loon in aanmerking is genomen. Aannemelijk is immers dat [belanghebbende] als bestuurder van [ [de B.V.] ] leiding heeft gegeven aan de werknemers om de omzet van € 494.190 te behalen.

Ontvangsten [de oudste zoon]:

Tijdens het hoorgesprek gaf u aan de ontvangsten van [de oudste zoon] ad. € 2.673 stortingen betreffen van de (thuiswonende) zoon aan [belanghebbende]. Deze stortingen zouden afkomstig zijn uit het belastbare inkomen van [de oudste zoon] en bedoeld zijn voor huishoudelijke uitgaven voor [belanghebbende] (zijn moeder).

Tijdens het hoorgesprek verklaarde [belanghebbende] dat [de oudste zoon] haar zoon is met geboortedatum [geboortedatum] 1998. Deze staat in onze systemen bekend als de heer (…). Uit onze systemen blijkt dat [de oudste zoon] in 2016 alleen een inkomen uit dienstbetrekking van € 149 heeft genoten uit [ [de B.V.] ].

Gezien het voorgaande is niet aannemelijk dat de stortingen ad. € 2.673 afkomstig zijn uit het belastbare inkomen van [de oudste zoon].

Ontvangsten [de koper]:

U stelt dat de contante storting en betaling van [de koper] ad. € 4.500 betrekking hebben op de aankoopprijs van [de eenmanszaak].

Uit het overgelegde koopcontact blijkt dat de onderneming per 1 maart 2016 is

overgedragen voor een bedrag van € 10.500 waarbij de koopsom maandelijks

wordt afgelost.

In de aangifte inkomstenbelasting 2016 is echter geen stakingswinst aangegeven. Gezien het feit op de balans per 31-12-2015 alleen voorraden staan ter hoogte van € 652 is het aannemelijk dat het ontvangen bedrag (2016) ad. € 4.500 stakingswinst betreft. Dit bedrag is derhalve terecht tot het belastbaar inkomen uit werk en woning gerekend.

Afwikkeling schuld ad, € 140.425 welke per 31-12-2014 op de balans onder de

post 'schulden aan kredietinstellingen' stond vermeld:

Wij hebben u tijdens het hoorgesprek gevraagd openheid van zaken te geven ten aanzien van de staking/ overdracht van [de eenmanszaak] en in het bijzonder de afwikkeling van de betreffende schuld ad. € 140.245 welke per 31-12-2014 op de balans onder de post 'schulden aan kredietinstellingen stond vermeld. Deze post is in de aangifte 2015 niet terug te vinden. Gezien het feit dat de onderneming in 2016 is gestaakt, is het aannemelijk dat deze schuld in 2016 is vrijgevallen en tot de belastbare winst behoord.

Als reactie op het voorgaande heeft u via de email op 27 september 2021 een (eenzijdige) verklaring van de ex-partner van [belanghebbende] overgelegd. [ [A] ] verklaard hierover dat de vorige adviseur vermoedelijk de privé lening van [A] in de zaak heeft ingebracht en als privé opname weer heeft uitgeboekt. Deze verklaring acht ik niet aannemelijk. Onduidelijk is namelijk welke privé lening dit dan betreft. U heeft hierover geen nadere stukken overgelegd. Daarnaast blijkt uit mijn gegevens dat sinds 2011 onder de post schulden aan kredietinstellingen jaarlijks een ander (fluctuerend) bedrag vermeld staat. Dit maakt de verklaring van de heer [A] dat het één privé lening zou betreffen niet aannemelijk.

Opbrengsten uit [de eenmanszaak]:

U bent van mening dat de opbrengsten uit [de eenmanszaak] ad. € 22.186 te hoog

zijn geschat omdat er geen rekening is gehouden met de kosten.

Op 27 september heeft u stukken overgelegd die kosten ter hoogte van € 15.086

aannemelijk maken.

Interne compensatie:

Zoals eerder is aangegeven is aannemelijk dat de schuld ad. € 140.425 welke per 31-12-2014 op de balans onder de post 'schulden aan kredietinstellingen' stond vermeld bij de staking in 2016 is vrijgevallen en derhalve tot de belastbare winst uit onderneming (box1) behoord. Door gebruik te maken van de interne compensatie ben ik voornemens het bedrag van € 15.086, wegens niet in aanmerking genomen kosten van [de eenmanszaak] niet in mindering te brengen op de belastbare winst uit onderneming.

Hypotheek renteaftrek:

De hypotheek renteaftrek eigenwoning is een gemeenschappelijk inkomensbestanddeel. U heeft op 3 december 2019 zelf de aangifte inkomstenbelasting van de fiscaal partner [ [A] ] ingediend en de renteaftrek volledig aan hem toebedeeld.

Tijdens het hoorgesprek en in uw email van 27 september 2021 geeft u nu aan dat u nu wenst dat de renteaftrek eigenwoning aan [belanghebbende] wordt toebedeeld.

Omdat de aanslagen van [belanghebbende] en haar fiscaal partner nog niet onherroepelijk vaststaan kan de verdeling nog gewijzigd worden.

Interne compensatie:

Ook het bedrag van € 15.500 aan renteaftrek voor de eigenwoning zal door de interne compensatie niet in mindering worden gebracht op het vastgestelde box 1 inkomen van [belanghebbende].”

Bij uitspraken op bezwaar heeft de Inspecteur belanghebbendes bezwaar tegen de aanslag Zvw ongegrond verklaard en het bezwaar tegen de aanslag IB/PVV gedeeltelijk gegrond verklaard. Daarbij is het belastbaar inkomen uit werk en woning gehandhaafd en het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen verminderd tot € 2.322.

De Inspecteur heeft, nadat de Rechtbank uitspraak heeft gedaan, bij verminderingsbeschikking van 27 oktober 2023 de aanslag IB/PVV verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 66.586 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 2.322.

De Inspecteur heeft in hoger beroep overzichten van de aangiften omzetbelasting en vennootschapsbelasting van [de B.V.] overgelegd. Uit deze overzichten volgt:

3. De Rechtbank heeft, voor zover in hoger beroep van belang, geoordeeld waarbij belanghebbende is aangeduid als eiseres en de Inspecteur als verweerder:

“Vereiste aangifte

15. Voor omkering van de bewijslast is vereist dat verweerder aannemelijk maakt dat eiseres zowel absoluut als relatief gezien een aanzienlijk te lage aangifte heeft ingediend en zij dit wist of zich daarvan bewust moet zijn geweest.

16. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat eiseres de door haar behaalde winst uit onderneming niet in haar aangifte heeft verantwoord. Daarbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking.

17. Eiseres heeft geen gegevens met betrekking tot de onderneming [Eenmanszaak 1] in de door haar ingediende aangifte IB/PVV 2016 opgenomen. Eiseres heeft ter zitting verklaard dat in de aangifte een resultaat van € 17.606 opgenomen had moeten worden. Eiseres heeft aangevoerd dat er op basis van de op dat moment bekende gegevens aangifte was gedaan.

18. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank aannemelijk dat de volgens de aangifte IB/PVV verschuldigde belasting zowel absoluut als relatief bezien aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting en dat eiseres zich daarvan bewust moet zijn geweest. Daarom heeft eiseres niet de vereiste aangifte gedaan en dient de bewijslast te worden omgekeerd en verzwaard. Dit heeft tot gevolg dat de rechtbank op grond van artikel 27e, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) het beroep tegen de aanslag IB/PVV ongegrond verklaart tenzij blijkt dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is. Dit houdt in dat eiseres overtuigend dient aan te tonen dat de aanslag IB/PVV naar een te hoog bedrag is opgelegd.

19. De rechtbank overweegt hierna ter zake van de in de vooraankondiging op bezwaar genoemde correcties, die in de uitspraak op bezwaar gehandhaafd zijn, of eiseres slaagt in die bewijslast.

Correctie [Eenmanszaak 1]

20. Met betrekking tot de opbrengsten van de onderneming [Eenmanszaak 1] heeft eiseres verklaard dat het resultaat overeenkomstig de door eiseres opgestelde berekening moet worden gesteld op € 17.606. Verweerder weerspreekt dit resultaat niet. Dat de correctie van € 22.186 te hoog is, heeft eiseres hiermee overtuigend aangetoond.

Correctie gebruikelijk loon

21. Artikel 12a, eerste lid, van de Wet op de loonbelasting (tekst 2016) luidt:

“Ten aanzien van de werknemer die arbeid verricht ten behoeve van een lichaam waarin hij of zijn partner een aanmerkelijk belang heeft, wordt het in het kalenderjaar van dat lichaam genoten loon ten minste gesteld op het hoogste van de volgende bedragen:

a. 75% van het loon uit de meest vergelijkbare dienstbetrekking;

b. het hoogste loon van de werknemers die in dienst zijn van het lichaam, bedoeld in de aanhef, of met het lichaam verbonden lichamen;

c. € 44.000.”

22. [de B.V.] is opgericht op 3 maart 2016, daarom heeft verweerder de correctie berekend op een bedrag van € 35.915, zijnde € 36.667 (10/12 * € 44.000) minus het aangegeven loon van € 751. Eiseres moet aantonen dat het door verweerder in aanmerking genomen gebruikelijk loon te hoog is. Eiseres heeft daartoe aangevoerd dat zij geen betrokkenheid had bij de vennootschap en dat zij zich niet bewust was dat zij aandeelhouder was. Daarnaast stelt eiseres dat sprake was van een negatief resultaat zodat geen gebruikelijk loon in aanmerking genomen hoeft te worden. Eiseres stelt dat de belastingdienst in verliessituaties geen correcties gebruikelijk loon aanbrengt.

23. Gelet op het feit dat eiseres volgens haar aangifte in 2016 loon heeft ontvangen van [de B.V.] is de rechtbank van oordeel dat zij werkzaamheden heeft verricht voor deze B.V.. Met de enkele stelling dat zij geen betrokkenheid had bij de B.V. en niet wist dat ze aandeelhouder was, heeft zij niet overtuigend aangetoond dat zij geen werkzaamheden heeft verricht. Omdat eiseres een aanmerkelijk belang heeft in [de B.V.] geldt als hoofdregel dat ten minste een gebruikelijk loon van € 44.000 in aanmerking genomen moet worden genomen. Dat een lager loon in aanmerking moet worden genomen heeft eiseres met de verwijzing naar de gedeponeerde jaarrekening 2016 niet overtuigend aangetoond. Daaruit volgt geen structurele verliessituatie, de jaarrekening geeft namelijk geen inzicht in de voorgaande of volgende jaren.

Correctie contante stortingen

24. Eiseres heeft aangevoerd dat de contante stortingen die zijn gedaan op de betaalrekeningen afkomstig zijn uit het huishoudgeld dat zij ontving van haar voormalig echtgenoot dan wel dat dit aflossingen zijn in verband met de verkoop van de onderneming. Op zitting heeft eiseres verklaard dat zij kampte met een afhankelijkheidsstoornis en de administratie aan haar voormalig echtgenoot heeft overgelaten. Zij vertrouwde er op dat hij de zaken goed zou regelen. Hoewel zij dit achteraf bezien beter zelf had kunnen doen, is dit volgens eiseres wel de verklaring voor de gang van zaken. Dat eiseres in de geschetste omstandigheden, hoewel begrijpelijk, geen bemoeienis had met de administratie, geeft echter geen verklaring voor de herkomst van de gelden. Ook heeft zij geen bewijsstukken verstrekt ter onderbouwing van de stelling dat en voor welk deel sprake is van huishoudgeld of aflossingen. Dit maakt dat eiseres hiermee niet overtuigend heeft aangetoond dat de correctie te hoog is.

Correctie ontvangsten [oudste zoon]

25. Eiseres heeft gesteld dat dit bijdragen betreffen van haar zoon aan het huishouden. De rechtbank overweegt dat eiseres geen verklaring geeft voor de vraag hoe haar zoon aan de hiervoor benodigde gelden is gekomen. Nu verweerder heeft verklaard dat uit de loongegevens blijkt dat zoon slechts een inkomen uit dienstbetrekking had van € 149 acht de rechtbank de verklaring van eiseres dan ook onvoldoende om te slagen in haar bewijslast.

Correctie ontvangsten [naam]

26. Volgens eiseres is hierbij sprake van aflossingen op de schuldig gebleven koopsom door de koper van [Eenmanszaak 1] . Verweerder weerspreekt dit niet, maar stelt dat dit als stakingswinst in aanmerking genomen had moeten worden. Nu deze stakingswinst onderdeel uitmaakt van het bedrag van € 17.606 onder de hiervoor genoemde correctie winst uit onderneming, stelt de rechtbank vast dat de eiseres met hetgeen zij heeft gesteld overtuigend heeft aangetoond dat deze correctie te hoog is.

Correctie contante uitgaven.

27. Eiseres heeft aangevoerd dat uit de bonnen niet blijkt wie de uitgaven heeft gedaan, zodat het niet redelijk is dat deze aan haar worden toegerekend. Daartoe stelt zij dat zij geen luxe leven heeft geleid en dat er bonnen bij zaten (van Rolex en Louis Vuitton) van haar zoon. Eiseres stelt daarnaast dat het Excel overzicht niet alleen contante betalingen bevat maar ook pin/credit card betalingen, zodat alleen die uitgaven zouden moeten worden meegenomen. De rechtbank stelt vast dat uit de door verweerder overgelegde bonnen blijkt dat er sprake is van bonnen zonder naam, bonnen op naam van de voormalige echtgenoot van eiseres en bonnen op naam van eiseres. De bonnen waarop eiseres als koper vermeld staat betreffen onder meer de aankoop van een fiets, een bed en een bril. Daarnaast is sprake van de aankoop van kleding bij [diverse merken] (in Nederland en Spanje). Ook is sprake van een bon op naam van eiseres van [winkel] in verband met de aankoop van een Rolex. Hoewel niet alle bonnen op naam van eiseres staan, laten de bonnen die wel op haar naam staan zijn een dusdanig uitgavenpatroon zien waaruit volgt dat het aannemelijk is dat eiseres meer inkomsten heeft genoten dan het door haar opgegeven verzamelinkomen bam € 751. De uitgaven zijn bovendien van een dusdanige omvang, dat niet kan worden aangenomen dat deze zijn bekostigd uit de gecorrigeerde inkomsten (waarbij het gebruikelijk loon buiten beschouwing gelaten moet worden, omdat dit niet daadwerkelijk is uitbetaald). Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres niet aangetoond dat de correctie onjuist is.

Redelijke schatting

28. Dat de bewijslast is omgekeerd en verzwaard geeft verweerder niet de bevoegdheid de aanslag naar willekeur vast te stellen. Deze dient te berusten op een redelijke schatting.

29. Verweerder heeft gesteld dat de bedragen waar de correcties contante stortingen en ontvangsten [oudste zoon] op zien zijn gebaseerd op analyses van de bankrekeningen van eiseres. Daarnaast zijn de correcties met betrekking tot de uitgaven gebaseerd op de gegevens die afkomstig zijn van een huiszoeking zoals verkregen van de politie. Verweerder heeft de correctie gebruikelijk loon aan de hand van het wettelijke normbedrag bepaald. De rechtbank acht dit redelijk. De schattingen met betrekking tot de correcties [Eenmanszaak 1] en [naam] waren echter zoals hiervoor is vastgesteld te hoog De rechtbank is daarom in beginsel van oordeel dat de aanslag IB/PVV in zoverre niet is gebaseerd op een redelijke schatting. Verweerder heeft echter een beroep gedaan op interne compensatie. Dit beroep op interne compensatie dient mede in het kader van de redelijke schatting te worden beoordeeld.

Interne compensatie

30. Verweerder heeft zich op interne compensatie beroepen en stelt dat er geen reden is de aanslag verder te verminderen. Het niet langer opnemen van de langlopende schuld in de aangiften IB/PVV 2015 en 2016, zonder dat hiervoor een afdoende verklaring is, brengt mee dat verweerder er van uitgaat dat de schuld uiterlijk bij de verkoop van de onderneming is vrijgevallen. Ter zitting doet verweerder in dit verband een beroep op de foutenleer en stelt dat de schuld in het laatst openstaande jaar (2016) als vrijval moet worden verwerkt. Verweerder stelt hierbij dat op grond van de informatiebeschikking sprake is van omkering van de bewijslast.

31. De rechtbank volgt verweerder niet in zijn standpunt dat ten aanzien van de vrijval van de schuld de bewijslast moet worden omgekeerd. Er is weliswaar een informatiebeschikking op dit punt afgegeven die onherroepelijk is, maar nu de vrijval van de schuld niet in de aanslag is opgenomen, rust op verweerder de bewijslast dat de langlopende schuld in het onderhavige jaar als vrijval belast had moeten worden. Naar het oordeel van de rechtbank is verweerder in die bewijslast niet geslaagd. Het enkele feit dat de schuld niet meer in 2015 op de balans staat, is onvoldoende om hieruit op te maken dat de schuld in 2016 nog bestaat. Hoewel eiseres geen enkel inzicht heeft verschaft op dit punt betekent het niet langer opnemen van de schuld vanaf 2015 niet automatisch dat sprake was van een vrijval toerekenbaar aan 2016. Verweerder heeft ter zitting een beroep op de foutenleer gedaan en gesteld dat de schuld in 2015 ten onrechte niet op de balans stond, zodat deze fout in het laatst openstaande jaar (2016) moet worden gecorrigeerd. Dit is ook een logisch moment omdat de onderneming in 2016 wordt gestaakt. De rechtbank overweegt dat de foutenleer ertoe dient te voorkomen dat ingeval het eindvermogen van het voorafgaande jaar niet naar de voorschriften van de wet en overeenkomstig goed koopmansgebruik is vastgesteld een deel van de bedrijfswinst onbelast blijft, hetzij dubbel wordt belast. Voor constatering van een fout in de zin van de foutenleer is vereist dat bij de vaststelling van het eindvermogen van het vorige boekjaar bepaaldelijk een fout is gemaakt in die zin dat dit vermogen in enig opzicht niet aan de hand van de ten tijde van de vaststelling daarvan aan de belastingplichtige ten dienste staande gegevens naar de voorschriften van de wet en overeenkomstig goed koopmansgebruik is vastgesteld. Uit de ingediende aangiften IB/PVV 2014 en 2015 blijkt enkel het eindvermogen, zodat hieruit niet kan worden opgemaakt dat er geen sprake is van balans continuïteit. Evenmin is duidelijk welke fout er gemaakt is en of deze fout met toepassing van de foutenleer kan worden hersteld. Daarom zijn er onvoldoende aanknopingspunten om met toepassing van de foutenleer de schuld in 2016 tot de belastbare winst te rekenen. De rechtbank wijst het verzoek om toepassing van interne compensatie daarom af.

32. Naar het oordeel van de rechtbank brengt een redelijke schatting mee dat het box 1 inkomen zoals geschat op € 94.471 dient te worden verminderd met een bedrag van € 4.580 (zijnde € 22.186 - € 17.606) en € 4.500 tot € 85.337. De aftrek eigenwoningrente leidt tot een verdere vermindering met € 15.500 naar € 69.837. In zoverre is het beroep dus gegrond en dient de aanslag IB/PVV te worden verminderd tot een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 69.837. Voor de aanslag Zwv heeft dit geen gevolgen omdat het bijdrage-inkomen hiermee niet daalt beneden het wettelijke maximum van € 52.736.

Verzuimboete

33. Verweerder heeft op grond van artikel 67a van de Awr en paragraaf 21 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst een verzuimboete opgelegd van € 369. Vaststaat dat eiseres aangifte heeft gedaan na afloop van de in de aanmaning gestelde termijn. Eiseres heeft geen afzonderlijke gronden tegen de verzuimboete ingediend. Het is de rechtbank niet gebleken dat sprake is van afwezigheid van alle schuld, zodat de verzuimboete terecht is opgelegd. De rechtbank acht de verzuimboete passend en geboden.

Belastingrente

34. Eiseres heeft geen afzonderlijke gronden aangevoerd tegen de belastingrente en ook overigens is niet gebleken dat de belastingrente in strijd met de wettelijke bepalingen is berekend.

35. Gelet op wat hiervoor is overwogen dient het beroep met betrekking tot de aanslag IB/PVV 2016 gegrond te worden verklaard en het beroep tegen de aanslag Zvw 2016 ongegrond.”

In hoger beroep is in geschil of de aanslagen IB/PVV en Zvw tot de juiste bedragen zijn vastgesteld. Meer specifiek is in geschil of de Inspecteur terecht correcties heeft aangebracht inzake het gebruikelijk loon (€ 36.667), de uitgaven volgens het Exceloverzicht (€ 24.015), de contante stortingen (€ 4.430) en de ontvangsten van de oudste zoon (€ 2.673). Belanghebbende beantwoordt deze vragen ontkennend, de Inspecteur bevestigend.

Niet in geschil is dat de eenmanszaak in 2016 een positief resultaat heeft behaald van € 17.606, belanghebbende recht heeft op aftrek van kosten van de eigen woning van € 15.500 en de hoogte van het inkomen uit sparen en beleggen.

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraken op bezwaar en tot vermindering van de aanslagen IB/PVV en Zvw.

De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Vooraf

Er is aanleiding de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende gemaakte proceskosten in hoger beroep, welke kosten, op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht in verbinding met het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage, worden vastgesteld op € 1.750 wegens beroepsmatig verleende rechtsbijstand (1 punt voor het indienen van het hogerberoepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 875, een wegingsfactor voor het gewicht van de zaak van 1 en een factor 1 wegens minder dan vier samenhangende zaken). Voor een hogere vergoeding is geen aanleiding.

Voorts dient aan belanghebbende het voor de behandeling in hoger beroep gestorte griffierecht van € 136 te worden vergoed.

Het Gerechtshof:

- vernietigt de uitspraak van de Rechtbank voor zover die ziet op de aanslag IB/PVV en de verzuimboete (zaaknummer Rechtbank SGR 22/864);

- vernietigt de uitspraak op bezwaar voor zover deze ziet op de aanslag IB/PVV en de verzuimboete;

- vermindert de aanslag IB/PVV tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 66.586 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 2.322;

- vermindert de in rekening gebrachte belastingrente dienovereenkomstig;

- vermindert de verzuimboete tot € 313;

- veroordeelt de Inspecteur in de proceskosten van belanghebbende tot een bedrag van € 1.750; en

- gelast de Inspecteur aan belanghebbende een bedrag van € 136 aan griffierecht te vergoeden.

Deze uitspraak is vastgesteld door T.A. de Hek, P.J.J. Vonk en Chr.Th.P.M. Zandhuis, in tegenwoordigheid van de griffier N. Veenstra. De beslissing is op 1 mei 2024 in het openbaar uitgesproken.

Een afschrift van deze uitspraak is in Mijn Rechtspraak geplaatst. Indien u niet digitaal procedeert, is een afschrift aangetekend per post verzonden op:

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raad www.hogeraad.nl.

Bepaalde personen die niet worden vertegenwoordigd door een gemachtigde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent, mogen per post beroep in cassatie instellen. Dit zijn natuurlijke personen en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte. Als zij geen gebruik willen maken van digitaal procederen kunnen deze personen het beroepschrift in cassatie sturen aan de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.

Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie www.hogeraad.nl).

Bij het instellen van beroep in cassatie moet het volgende in acht worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak gevoegd;

2 - (alleen bij procederen op papier) het beroepschrift moet ondertekend zijn;

3 - het beroepschrift moet ten minste het volgende vermelden:

a. - de naam en het adres van de indiener;

b. - de dagtekening;

c. - de vermelding van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. - de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.