Wetsvoorstel Fiscale verzamelwet 2025 (36605)

Het voorstel bevat de volgende vooral technische aanpassingen voor lijfrente en pensioenen:

Met deze aanpassing wordt de mogelijkheid geregeld om naast de percentages ook de grens tussen de eerste en tweede schijf van de S&O-percentages aan te passen om het budget en het beroep op de regeling beter op elkaar aan te laten sluiten.

Met het voorstel wordt bewerkstelligd dat een sleutelovereenkomst niet leidt tot een verkrijging van economische eigendom indien wordt voldaan aan drie cumulatieve voorwaarden:

In de memorie van toelichting worden meerdere voorbeelden verstrekt.

De voorgestelde wijziging leidt ertoe dat natuurlijke personen die (al dan niet gedeeltelijk) alleen de economische eigendom verkrijgen van een woning die ze zelf bewonen of gaan bewonen het verlaagd tarief overdrachtsbelasting of de startersvrijstelling kunnen toepassen.

Op verkrijgingen (terugkopen) van woningen in het kader van ‘verkoop onder voorwaarden’ (VoV) kan vanaf 1 januari 2022 onder voorwaarden de zogenoemde VoV-vrijstelling worden toegepast. Met deze wijziging wordt hersteld dat onbedoeld de aanhorigheden bij woningen niet onder de VoV-vrijstelling kunnen vallen. Als gevolg van deze aanpassing is de vrijstelling voortaan ook van toepassing op de tot de woning behorende aanhorigheden die tegelijk met de woning worden verkregen, zoals een schuur of een garagebox.

Het voorstel voorziet in het in de Wet op de accijns opnemen van gronden om een vergunning voor een distilleertoestel en een vergunning voor een tabaksproductieapparaat in te trekken. De maatregel leidt voor de Douane tot effectiever beheer van vergunningen.

Met dit voorstel komt de leeftijdsgrens in de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen (Awir) te vervallen. Dit betekent dat ook (pleeg-) kinderen boven de 27, die ingeschreven zijn op hetzelfde adres als de eigen ouder of voormalig pleegouder, niet meer als toeslagpartner met deze ouder worden aangemerkt. Voor de maatregel geldt geen terugwerkende kracht.

Voor bloed- en aanverwanten in de eerste graad van 27 jaar en ouder die bekend zijn bij de Dienst Toeslagen, wordt automatisch bepaald dat zij niet langer aangemerkt zullen worden als toeslagpartner. In de meeste andere gevallen dienen toeslaggerechtigden een aanvraag in te dienen om een beroep te doen op de uitzondering op het toeslagpartnerschap.

Eerstegraads bloed- en aanverwanten kunnen in de Wet IB 2001 nog wel fiscaal partner worden als zij beiden 27 jaar of ouder zijn.

Op verzoek wordt het toetsingsinkomen voor de toeslagen verminderd met de kwijtscheldingswinst, voor zover deze groter is dan de te verrekenen verliezen en niet geheel wordt vrijgesteld op basis van de kwijtscheldingswinstvrijstelling uit de Wet IB 2001. Dit betreft een codificatie van onderdeel 2.2 van het Verzamelbesluit Toeslagen en wordt in de praktijk reeds toegepast.

Het voorstel is om bezwaren die zijn gericht tegen de toekenning of herziening van een toeslag ook aan te merken als bezwaren tegen de beschikking tot terugvordering die hiermee samenhangt. Andersom zal een bezwaar dat is gericht tegen een beschikking tot terugvordering ook aangemerkt worden als een bezwaar tegen de daarmee samenhangende toekenning of herziening van de toeslag. Voorgaande geldt niet wanneer uit het bezwaar blijkt dat er enkel bezwaar wordt gemaakt tegen de toekenning of herziening van de toeslag dan wel de terugvordering. Dit wordt in de praktijk reeds toegepast.

Met de voorgestelde wijziging wordt toegevoegd dat een gedifferentieerd percentage kan worden gehanteerd, zodat de in rekening te brengen belastingrente kan verschillen van de te vergoeden belastingrente. De daadwerkelijke percentages belastingrente worden vastgesteld via het Besluit belasting- en invorderingsrente. Op dit moment is er nog geen directe aanleiding om te differentiëren in de percentages belastingrente. Invoering van de maatregel verschilt per belastingmiddel.

Met de voorgestelde maatregel wordt bewerkstelligd dat beboeting van een ander dan de belasting- of inhoudingsplichtige gedurende een termijn van twaalf jaar na het einde van het kalenderjaar waarin de overtreding heeft plaatsgevonden mogelijk is, indien belastingheffing plaatsvindt met toepassing van de verlengde navorderings- of naheffingstermijn van twaalf jaar. Ook voor de situatie dat de belastingheffing plaatsvindt met toepassing van de onbeperkte navorderingstermijn, houdt het voorstel een verlenging van de boetetermijn van vijf naar twaalf jaar in. Er is overgangsrecht voorgesteld.

Met het voorgestelde overgangsrecht wordt geregeld dat de bevoegdheid tot het opleggen van een bestuurlijke boete niet herleeft als die bevoegdheid vóór inwerkingtreding van deze wet reeds is vervallen.

Sinds 1 januari 2013 geldt een nieuwe renteregeling. Sindsdien wordt het in rekening brengen en het vergoeden van invorderingsrente in afzonderlijke wettelijke bepalingen geregeld. Bij de wetswijziging in 2013 zijn de regels die op dit punt gelden bij een verliesverrekening per abuis komen te vervallen. Met de voorgestelde wijziging wordt de omissie gecorrigeerd en wordt geregeld dat er wél invorderingsrente in rekening wordt gebracht wanneer de belastingaanslag waarvan de geldende betaaltermijn is verstreken, wordt verminderd als gevolg van een verliesverrekening. Invoering is echter pas mogelijk per 1 januari 2027 als de vernieuwde invorderingssystemen zijn ingebouwd.

Het voorstel betreft de taalkundige correctie in de Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen. De tekst “gekwalificeerd niet-Unierechtsgebied” wijzigt naar “niet-Unierechtsgebied”. De correctie wijzigt niets aan de inwinning van genoemde gegevens en inlichtingen door de Belastingdienst bij de betreffende rapporterende platformexploitanten.

De maatregel ziet op een technische aanpassing in Tabel II van de Wet OB 1968. De verwijzingen in Tabel II, specifiek posten a.6 en a.7, worden geactualiseerd en in lijn gebracht met de accijnsregelgeving.

Opvallend is dat de voorgestelde wijzigingen in de Wet IB 2001 omtrent het ambtshalve proces in de internetconsultatie (V-N 2023/42.3) niet zijn opgenomen in het uiteindelijke wetsvoorstel.

De nota van wijziging past een eerder voorgestelde belastingvermindering van de overdrachtsbelasting aan. Voorgesteld wordt dat, in gevallen waarin de belastingplichtige de juridische eigendom verkrijgt van een zaak na eerdere verkrijging van de economische eigendom (of andersom), geen maatstafvermindering geldt als op de eerdere verkrijging het verlaagde tarief van 2% is toegepast. In plaats daarvan kan de belasting die ter zake van de eerdere verkrijging was verschuldigd in mindering worden gebracht op de verschuldigde belasting wegens verkrijging van de woning bij de vorige verkrijging.

Er is echter ook een verlaagd tarief van 4% als de samenloopvrijstelling niet van toepassing is op de verkrijging van aandelen in een onroerendezaakrechtspersoon. De nota van wijziging voorkomt dat ten aanzien van het verlaagde tarief van 4% de vermindering mogelijk hoger is dan het bedrag dat ter zake van de vorige verkrijging verschuldigd was tegen het verlaagde tarief van 4%.

De nota zorgt ervoor dat aanpassingen als gevolg van de Wet bedrag ineens, RVU en verlofsparen (36154) op een juiste manier verwerkt worden. De Wet bedrag ineens, RVU en verlofsparen voegt aan art. 38n Wet LB 1964 een zin toe. De nota van wijziging maakt duidelijk aan welk lid deze zin moet worden toegevoegd op het moment dat de Verzamelwet 2025 in werking treedt. Ook herstelt de nota van wijziging een aantal onjuiste verwijzingen en nummeringen die gevolgen hebben voor art. 3.133 en art. 5.16c van de Wet IB 2001.

Het voorstel is ingediend bij de Tweede Kamer. De Tweede Kamer heeft het voorstel op 14 november 2025 aangenomen.