7.2.7 Conclusie

Wie een vordering heeft jegens de VOF, waarvoor de vennoten hoofdelijk aansprakelijk zijn, moet er op bedacht zijn dat hij jegens de VOF en jegens de afzonderlijke vennoten afzonderlijke vorderingsrechten heeft. Alleen de VOF aanspreken tot voldoening van een schuld en niet ook de vennoten in privé, kan ertoe leiden dat de vorderingen jegens de vennoten op een bepaald moment zijn verjaard. Het is daarom verstandig om ook steeds de verjaringstermijn van de rechtsvorderingen jegens de vennoten te stuiten.1 Omdat het middel van verjaring niet ambtshalve wordt toegepast, moeten ook de vennoten erop bedacht zijn dat zij eigen verweermiddelen hebben en dat zij een beroep kunnen doen op verjaring van een tegen hen in privé ingestelde rechtsvordering.

Omdat een vonnis waarin de VOF wordt veroordeeld niet ten uitvoer kan worden gelegd op de privévermogens van de vennoten, is het raadzaam om tegelijk met de VOF ook de vennoten in privé te dagvaarden.

Bij voortzetting van de onderneming van een VOF door een BV kan het probleem zich voordoen dat een VOF nog procespartij is, maar geen belang meer heeft bij de vordering. Beide vennootschappen moeten zich er dan ook goed van bewust zijn welke van de hiervoor besproken rechtsmiddelen zij wanneer kunnen toepassen.