4.9.3.4 Tussentijdse wijzigingen leningvoorwaarden

Terecht is in de hybride leningwetgeving opgenomen dat ook wijzigingen gedurende de looptijd van de lening de toepasselijkheid van art. 10, lid 1, onderdeel d met zich kunnen brengen. Zonder dergelijke flankerende maatregelen zou het relatief eenvoudig worden art. 10, lid 1, onderdeel d te omzeilen. De door de wetgever gekozen methode werkt echter niet consequent uit. Zo leidt bijvoorbeeld het verlengen van een lening (met een winstafhankelijke vergoeding) tot een looptijd van meer dan tien jaar met terugwerkende kracht tot beperking van renteaftrek. Daarentegen leidt het verkorten van een dergelijke lening van een looptijd van meer dan tien jaar tot een looptijd van minder dan tien jaar, niet tot het met terugwerkende kracht niet van toepassing zijn van art. 10, lid 1, onderdeel d. Voorts lijkt het achterstellen van een lening of het wegnemen van een achterstelling geen consequenties te hebben voor de toepassing van art. 10, lid 1, onderdeel d. Een meer evenwichtige benadering lijkt mij op zijn plaats. Hierbij valt ten eerste te denken aan het toevoegen van het wijzigen van de achterstelling van een lening in art. 10, lid 3 in de zin dat het later opnemen of juist het schrappen van een achterstellingsclausule in de leningsvoorwaarden gevolgen heeft voor de toepasselijkheid van art. 10, lid 1, onderdeel d. Verder zou het de voorkeur verdienen om bij het wijzigen van de looptijd van een lening op gelijke wijze om te gaan met een verlenging als met een verkorting. Ik acht het op zich acceptabel dat er ten aanzien van verlenging van de looptijd een correctie met terugwerkende kracht plaatsvindt, maar dan lijkt het mij redelijk om bij een verkorting van de looptijd ook met terugwerkende kracht te corrigeren.1