4.9.1 Inleiding

Gaande dit hoofdstuk heb ik bij het behandelen van de onderscheiden bepalingen van de hybride leningwetgeving kritiek geleverd op de respectieve bepalingen. In deze paragraaf volgt een meer algemeen concluderende beschouwing van de per 1 januari 2002 ingevoerde hybride leningwetgeving. Hierbij ga ik eerst in op de vraag, of deze wetgeving vanuit het oogpunt van de wetgever wel doeltreffend is geweest. Dit betekent dat ik onderzoek of art. 10, lid 1, onderdeel d de met BNB 1998/ 208 (in combinatie met de invoering van de Wet IB 2001) gerezen probleemgevallen heeft aangepakt dan wel mogelijke toekomstige kwesties in de kiem heeft gesmoord. Vervolgens ga ik in een korte beschouwing in op kritiekpunten bij deze wetgeving, waarbij ik ook aandacht besteed aan de rechtvaardigheid en de efficiency ervan.