3 Theorievorming

De prominente rol van W.D.H. Asser mag niet onvermeld blijven. Eerst als Advocaat-Generaal, vervolgens als hoogleraar Burgerlijk Procesrecht en annotator, raadsheer bij de Hoge Raad en wederom als annotator was hij nauw betrokken bij bewijsrechtelijke vraagstukken. Zijn publicaties over bewijslastverdeling - de Monografie Nieuw BW in 1992, het Rechtspraakoverzicht Bewijslastverdeling in 1998, ‘Bewijslastverdeling’ in de serie Burgerlijk Proces & Praktijk in 2004, zijn Preadviezen (zowel voor de Nederlandse Vereniging voor Rechtsvergelijking in 20091 als de Vereniging voor de rechtsvergelijkende studie van het Nederlands en Belgisch burgerlijk recht in 2015)2 - beteken(d)en een grote impuls voor het denken en schrijven over de bewijslastverdeling, waaronder het begrip bevrijdend verweer. Een en ander culmineerde in deel 3 van de serie Asser Procesrecht.3

De bijdrage van Schenck4 in 2004 was het eerste artikel dat grotendeels was gewijd aan bevrijdende verweren. Wiersma5 volgde met een redactioneel artikel in Jurisprudentie BPR in 2008. Sijmonsma6 en Van den Brink7 publiceerden in 2008 artikelen waarin onder andere het begrip bevrijdend verweer nader werd toegelicht. Lock bespreekt in zijn artikelen regelmatig het aspect van het bevrijdend verweer.8 Ook in de uitgave ‘Stelplicht en Bewijslast’ van Boonekamp en Valk komt regelmatig het begrip ‘bevrijdend verweer’ voor.9 A-G T. Hartlief besteedde in 2020 in een conclusie10 uitgebreid aandacht aan bevrijdende verweren. In alle handboeken en naslagboeken over burgerlijk procesrecht wordt – al of niet summier – aandacht besteed aan bevrijdende verweren.11