7.4.4 Clearing systeem na realisatie aanmerkelijkbelangwinst (revenue sharing)

In dit systeem, dat is voorgesteld door Betten1, worden geen exitclaims verhandeld tussen de lidstaten. De aankomststaat belast de vermogenswinst bij realisatie en deelt vervolgens de opbrengst met de vertrekstaat. Het clearing systeem treedt in Betten’s variant dus pas na realisatie van de aanmerkelijkbelangwinst in werking.2 Ook hier is een richtlijn of verordening nodig op grond waarvan lidstaten vermogenswinsten op aanmerkelijk belangen op een vergelijkbare wijze belasten. Daarnaast is vereist dat bij elke emigratie de waarde van het aanmerkelijk belang op het emigratiemoment wordt bepaald.3 Ten slotte dient in een richtlijn of verordening te worden geregeld dat bij realisatie van de aanmerkelijkbelangwinst belasting is verschuldigd in de actuele woonstaat, en dat elke vorige woonstaat zijn aandeel in die winst ontvangt. Bij emigratie naar een derde land dient de laatste woonstaat een exitheffing toe te passen, eventueel met een conserverend karakter inclusief zekerheidstelling.

Dit systeem heeft voor de emigrerende aanmerkelijkbelanghouder dezelfde voordelen als het systeem van verhandeling van exitclaims. Voor de betrokken lidstaten heeft het echter als nadeel dat het administratief veel bewerkelijker is. De lidstaten moeten de emigranten immers steeds blijven volgen en bij uiteindelijke realisatie van de aanmerkelijkbelangwinst de belastingopbrengst over alle betrokken staten verdelen. De verdeling van (latente) aanmerkelijkbelangverliezen zou daarbij ook nog problemen kunnen opleveren. Ingeval uiteindelijk een aanmerkelijkbelangverlies wordt geleden, zal dit mijns inziens moeten worden gedragen door de lidstaten op wier grondgebied het verlies is ontstaan. Ingeval uiteindelijk een aanmerkelijkbelangwinst wordt behaald, zal bij de verdeling daarvan naar mijn mening niet een voormalige woonstaat moeten worden betrokken waaruit de aanmerkelijkbelanghouder emigreerde met een latent aanmerkelijkbelangverlies.