5.10.1 Algemene opmerkingen

In art. 2:356 BW worden de voorzieningen die de Ondernemingskamer kan treffen limitatief opgesomd. Voor dit onderzoek is uit die opsomming van belang de mogelijkheid tot schorsing of vernietiging van een besluit van een orgaan van de rechtspersoon.1 De bevoegdheid van de rechter om een voorziening te treffen is een discretionaire bevoegdheid.2 Dat is af te leiden uit het gebruik van het woord kan in art. 2:355 BW, evenals voorheen in art. 54a WvK. Dat betekent dat de Ondernemingskamer niet verplicht is een voorziening te treffen en kan volstaan met het vaststellen dat er sprake is van wanbeleid. Dat is met zoveel woorden door de Hoge Raad in de Ogem beschikking verwoord:

Een enquêteprocedure hoeft dus niet altijd te leiden tot het treffen van een voorziening. Verzoeken om een enkele declaratoire uitspraak, zonder dat tegelijkertijd een voorziening wordt gevraagd, worden, zo blijkt uit de Village Scaldia beschikking, gehonoreerd door de Ondernemingskamer.4 Op grond van art. 2:355 BW kan dus zowel om een voorziening gevraagd worden als om de enkele vaststelling van wanbeleid. Daartegenover staat dat de Ondernemingskamer niet ambtshalve kan overgaan tot het treffen van een of meer voorzieningen.

Het treffen van een of meer voorzieningen dient gebaseerd te zijn op een daartoe strekkend verzoek. Bij de toewijzing van een verzoek is de Ondernemingskamer niet gebonden aan de door de verzoekers gevraagde voorziening(en).

Als dat in het belang van de rechtspersoon passend of geboden is kan de Ondernemingskamer een of meer andere voorzieningen treffen.5

In de volgende paragrafen zal ik de schorsing en de vernietiging van besluiten door de Ondernemingskamer bespreken. Daarna zal ik in § 11 ingaan op de mogelijkheid een onmiddellijke voorziening te treffen en bezien welke mogelijkheden de Ondernemingskamer daarbij heeft.