10.1.2 Veroordeling tot verstrekking van bepaalde bescheiden

Het debat tussen partijen zal doorgaans de vereiste duidelijkheid bieden over de vraag, wat moet worden verstrekt. De rechter kan de houder van de bescheiden dan zonder omhaal van woorden tot verstrekking van die bescheiden veroordelen. Zo'n directe veroordeling tot verstrekking heeft natuurlijk ook de voorkeur: de hierna te bespreken alternatieven, waarbij derden betrokken worden, leiden natuurlijk tot kostenverhoging.1

Het kan zijn, dat wel duidelijk is aan de hand van welke maatstaf moet worden bepaald, wat moet worden verstrekt, maar dat aan de rechter, de verzoeker en mogelijk ook aan de houder niet met volstrekte zekerheid voor elk van de mogelijk te verstrekken bescheiden duidelijk is, of dit moet worden verstrekt. Op zichzelf hoeft het ontbreken van die volstrekte zekerheid niet aan een veroordeling in de weg te staan.

Om die onzekerheid zoveel mogelijk te beperken zijn in de praktijk vormen gezocht om te waarborgen dat de selectie van de te verstrekken bescheiden op de juiste wijze wordt verricht. Die vormen hebben alle als nadeel dat zij extra kosten veroorzaken en als voordeel, dat de partijen en de rechter zich er van overtuigd weten dat de correcte selectie is verricht én dat eventuele discussies over het verbeuren van dwangsommen worden voorkomen voor het geval anders een veroordeling op straffe van een dwangsom zou worden uitgesproken.