3.3 Het Amerikaanse civiele proces

Bij de bespreking die hierna volgt van Amerikaans procesrecht, ligt het accent op de zogenaamde pre-trial discovery of documents: het vergaren van, kort gezegd, schriftelijke bewijsmiddelen. Die pre-trial discovery of documents staat natuurlijk niet op zichzelf. Die maakt deel uit van de procedure zoals die voor de Amerikaanse rechter wordt gevoerd. Anders dat de uitdrukking "pre-trial" wellicht doet vermoeden, vindt het vergaren van bewijs namelijk plaats, nadat een procedure is begonnen en niet reeds voordat van een procedure sprake is.

De gebruikelijke procesvorm waar de pre-trial discovery onderdeel van uitmaakt, kent, kort gezegd, twee fasen: de fase vóór de mondelinge behandeling van het geschil ("pre-trial") én de mondelinge behandeling van het geschil ("trial").1 De eerste fase van de procedure begint met een schriftelijke ronde: de indiening van een complaint en een daarop te geven inhoudelijke reactie. Deze schriftelijke stukken ("pleadings") kunnen een naar onze maatstaven vrij globale inhoud hebben. Na indiening van deze stukken vangt de pre-trial discovery aan: het in principe door beide partijen zelfstandig en in beginsel zonder tussenkomst van de rechter vergaren van bewijs. Dit vergaren van bewijs betreft niet alleen het vergaren van schriftelijk bewijs. Partijen kunnen elkaar verzoeken om erkenningen te doen ("requests for admission"). Zij kunnen lijsten met te beantwoorden vragen ("inter-rogatories") uitwisselen. Zij kunnen buiten aanwezigheid van de rechter getuigen doen horen ("deposition of witnesses") en zij kunnen verzoeken om verstrekking van documenten ("requests for documents") uitwisselen.

Nadat de fase van de pre-trial discovery is afgerond, kan de volgende fase van de procedure aanbreken: de mondelinge behandeling ("trial") ten overstaan van óf de rechter óf de jury. De meest zaken eindigen evenwel niet door een trial. Slechts een klein deel van de aangebrachte geschillen eindigt op die manier.2

Verkerk geeft aan dat de hoge kosten van een trial én de onzekere uitkomst partijen van oudsher terughoudend maken bij het doorzetten van een zaak tot de trial.3 Voorts, dat er verschillende strategieën zijn om een trial te voorkomen: het kiezen voor alternatieve vormen van geschilbeslechting, zoals arbitrage of mediation, het treffen van een schikking óf het verkrijgen van een zogenaamd summary judg-ment.4 Met een summary judgment komt een einde aan het geschil, omdat de rechter uitmaakt dat hij het geschil zonder een trial kan beslissen, omdat er niet is een "genuine issue to any material fact and the moving party is entitled to a judgement as a matter of law".5