Artikel 3.6.3 Afkoelingsperiode

Vanaf de insolventverklaring geldt een afkoelingsperiode, waarin derden, met uitzondering van boedelschuldeisers, hun bevoegdheid tot verhaal op tot de boedel behorende goederen of tot opeising van goederen die zich in de macht van de schuldenaar of de bewindvoerder bevinden, voor een periode van één maand slechts met toestemming van de bewindvoerder kunnen uitoefenen. De rechter-commissaris kan deze periode één of meermalen verlengen, met dien verstande dat de afkoelingsperiode in totaal niet langer dan drie maanden kan duren.

De afkoelingsperiode is niet van toepassing op vorderingen tot betaling van een geldsom en op goederen die uit hoofde van een financiëlezekerheidsovereenkomst als bedoeld in artikel 51 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek zijn verpand.

De rechter-commissaris kan, zo nodig ambtshalve, de werking van de afkoelingsperiode opheffen of beperken.

Aan de derde die zijn rechten tot verhaal of tot opeising door de afkoelingsperiode niet kan uitoefenen en daardoor onevenredige schade lijdt, komt een, zo nodig door de rechter-commissaris, naar redelijkheid te bepalen vergoeding toe. De desbetreffende vordering is een boedelvordering.

Indien een derde ter zake van zijn bevoegdheid een redelijke termijn aan de bewindvoerder stelt, wordt deze termijn geschorst tijdens de afkoelingsperiode.

Tijdens de afkoelingsperiode is de pandhouder van een overeenkomstig artikel 239, eerste lid, van Boek 3 van het Burgerlijk Wetboek verpande vordering, anders dan tot betaling van een geldsom, niet bevoegd aan de schuldenaar van de vordering mededeling van de verpanding te doen.