HR, 07-11-2023, nr. 23/02131

Het middel klaagt dat de rechtbank heeft miskend dat een EOB slechts schriftelijk kan worden uitgevaardigd en er geen uitvoering kan worden gegeven aan een EOB wanneer dit niet aan de wettelijke criteria als bedoeld in art. 5.4.1 en 5.4.3 Sv voldoet, zodat de beslissing op dit punt blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting, althans onbegrijpelijk is.

Het proces-verbaal van de behandeling in raadkamer houdt, voor zover van belang, het volgende in:

“De rechter verklaart dat uit het aan de rechtbank overgelegde dossier het volgende is gebleken:

Het klaagschrift klaagt over de inbeslagname op 27 december 2022 in het kader van het Europees onderzoeksbevel (hierna: EOB), uitgevaardigd voor het voertuig Toyota Corolla met Belgische kenteken [kenteken] (voertuig identificatienummer [001] ; hierna: het voertuig) en alles wat zich daar in bevond op het ogenblik van de aanhouding van de klager. Blijkens de ondertekening dateert het EOB van 7 maart 2023. De klager is aangehouden op 27 december 2022 te Geleen. Uit de kennisgeving van inbeslagname blijkt dat het voertuig op 27 december 2022 te 16:30 uur in beslag is genomen. De klager is op 2 januari 2023 overgeleverd aan België. Het klaagschrift is voor het eerst ingediend ter griffie van de rechtbank te Amsterdam op 31 januari 2023. Op 5 april 2023 heeft deze rechtbank zich onbevoegd verklaard en de doorgeleiding van het klaagschrift haar de rechtbank Limburg bevolen. Het betreft hier een exacte kopie van het eerder ingediende klaagschrift, zonder dat daar nog andere documenten aan werden toegevoegd. In het klaagschrift wordt verzocht om opheffing van het beslag door de teruggave van het voertuig. Volgens de klager ontbreekt elke juridische grondslag voor het beslag op het voertuig.

Mr. Limbourg voert aan:

In eerste instantie is het klaagschrift ingediend zonder te weten op welke grond het voertuig was inbeslaggenomen. Inmiddels is duidelijk geworden, dat de klager wordt vervolgd vanwege het niet nakomen van de omgangsregeling met zijn kind, door met medeneming van het kind te verhuizen naar Spanje. Het voertuig is in beslag genomen door de Nederlandse autoriteiten op verzoek van de Belgische autoriteiten. Echter blijkt dat op het moment van de inbeslagneming er formeel (nog) geen EOB was. Gezien de inbeslagname van het voertuig gelijktijdig met de aanhouding van de klager is er kennelijk wel een verzoek daartoe gedaan, maar het EOB dateert blijkens de ondertekening van 7 maart 2023, twee maanden na de inbeslagname. Beslag ingevolge een mondeling EOB is juridisch niet juist. Het EOB-formulier moet voorafgaand aan de inbeslagname zijn ingevuld. Uit het EOB blijkt voorts dat de Belgische autoriteit de overdracht van het voertuig wordt verlangd met het oog op een verbeurdverklaring daarvan. Dit past echter niet in het kader van een EOB; voor verbeurdverklaring of confiscatie is de figuur van het Europees bevriezingsbevel in het leven geroepen.

Cliënt is aangehouden op grond van een Europees aanhoudingsbevel (hierna: EAB) en dan kan het voertuig op dat moment in beslag genomen worden. Over deze inbeslagname moet dan wel snel worden beslist. Het voertuig is niet bijzonder mooi of waardevol, maar staat stil sinds december 2022 (133 dagen) en is nog niet overgedragen aan België. Daardoor is de maximale termijn van 120 dagen voor erkenning en uitvoering van de EOB overschreden en moet het beslag op het voertuig door de teruggave daarvan aan de klager worden opgeheven. Deze termijn geldt ook indien inbeslagname op grond van een mondeling EOB al mogelijk zou zijn.

Meerdere malen heeft mr. Van Berge Henegouwen namens de klager verzocht om informatie over de grond voor de inbeslagname van het voertuig; de reactie hierop was elke keer ‘voor België’. Op het moment dat dit besloten werd op basis van het EAB had het Openbaar Ministerie (OM) dat moeten aangeven. Het lijkt er op dat het verzoek tot teruggave van het voertuig heeft geleid tot een formalisatie van het beslag door de uitvaardiging van het EOB. Dit kan echter niet met terugwerkende kracht.

De officier van justitie brengt naar voren:

Op 27 december 2022 is de klager in het kader van het EAB aangehouden. Tegelijkertijd is aan de klager medegedeeld dat de inbeslagname van het voertuig op grond van een mondeling EOB plaatsvindt. Dit EOB is geformaliseerd op 7 maart 2023 met als doel de verbeurdverklaring van het voertuig vanwege kind-ontvoering en het instellen van een onderzoek aan het voertuig, in het bijzonder aan het navigatiesysteem. Gegeven deze grond, is inbeslagname van het voertuig rechtmatig. Het strafvorderlijk belang verzet zich tegen de teruggave van het voertuig. Aan mij is niet bekend wanneer het voertuig zal worden overgedragen aan de Belgische autoriteiten. Er is door het OM verzuimd om een kennisgeving van de inbeslagneming aan de klager te versturen, zodat de klager ontvankelijk is in zijn beklag.

Mr. Limbourg voert aan:

Er had ook voor gekozen kunnen worden om in plaats van een nieuwe procedure te starten, op grond van het EAB het voertuig aan België over te leveren. Uit de inhoud van de Europese richtlijn blijkt heel duidelijk dat inbeslagname op grond van een mondeling EOB niet kan en zeker niet nu pas na verloop van 2,5 maand het EOB op schrift is gesteld. Daardoor bestaat er op dit moment geen grond (meer) voor overdracht van het voertuig aan de Belgische autoriteiten, zodat het voertuig aan de klager, die daarvan eigenaar is, moet worden teruggegeven.”

De bestreden beschikking houdt, voor zover van belang, het volgende in:

“Procedure

Op 27 december 2022 is in Swentibold (gemeente Sittard-Geleen) een auto van het merk Toyota, type Corolla, met kenteken [kenteken] voertuig identificatienummer [001] (hierna: het voertuig), onder de klager in beslag genomen. Die inbeslagneming heeft plaatsgevonden tezelfdertijd dat de klager, ingevolge een Europees aanhoudings- en arrestatiebevel werd aangehouden.

Het klaagschrift is op 31 januari 2023 ter griffie van de rechtbank te Amsterdam ingediend. Bij beslissing van 5 april 2023 heeft de rechtbank te Amsterdam zich onbevoegd verklaard en de verzending van het klaagschrift aan de griffie van de rechtbank bevolen. Het Openbaar Ministerie heeft op voorhand zijn standpunt schriftelijk kenbaar gemaakt. De rechtbank heeft op 9 mei 2023 het klaagschrift in raadkamer behandeld.

De rechtbank heeft daarbij mr. N.A.H. Limbourg, advocaat kantoorhoudende te Maastricht, die verklaarde waar te nemen voor mr. Van Berge Henegouwen en door de klager te zijn gemachtigd ter zitting van de raadkamer het woord te voeren, en de officier van justitie gehoord. De klager is, hoewel daartoe opgeroepen, niet in raadkamer verschenen. Mr. Limbourg verklaarde dat de klager zich weliswaar in detentie in [plaats] (B.) bevindt, maar dat de klager prijs te stellen op een spoedige behandeling van het klaagschrift, desnoods buiten zijn aanwezigheid. De rechtbank heeft vervolgens de uitspraak bepaald op 23 mei 2023 te 9:00 uur.

Beklag

Het beklag strekt tot opheffing van het beslag en de teruggave van het voertuig an de klager. Namens de klager is aangevoerd dat het voertuig aan hem in eigendom toebehoort en dat er geen enkele juridische grondslag bestaat voor voortduring van het beslag. De klager is ten behoeve van de overleveringsprocedure op 18 januari 2023 feitelijk overgeleverd aan België.

Standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat het beklag ongegrond moet worden verklaard. Hiertoe is aangevoerd dat het voertuig in het kader van een (mondeling) EOB van België in beslag genomen. Op 7 maart 2023 is voornoemd verzoek geformaliseerd in een schriftelijk Europees onderzoeksbevel (hierna: EOB).

Beoordeling

Omdat het het voertuig in beslag werd genomen binnen het arrodissement van de rechtbank Limburg is de rechtbank bevoegd van het klaagschrift kennis te nemen. Omdat de klacht is ingediend binnen de in 5.1.11 lid 1 Sv daartoe opgestelde termijn is ingediend, is de klager ontvankelijk in het beklag.

De rechtbank neemt in overweging dat de beklagrechter bij de behandeling van een klaagschrift, gericht tegen de inbeslagneming ter uitvoering van een EOB, geen onderzoek doet naar de gronden voor het uitvaardigen van het EOB, waarvan de uitvoering heeft geleid tot die inbeslagneming.

De beklagrechter toetst evenmin de proportionaliteit van de inbeslagneming en van de daarop volgende overdracht van voorwerpen die het bewijsmateriaal vormen waarop het EOB betrekking heeft (vgl. HR 23 juni 2020, ECLI:NL:HR:2020:1108 en HR 5 april 2022, ECLI:NL:HR:2022:511). In art. 5.4.7, eerste lid, Sv is bepaald dat de eisen die in het Wetboek van Strafvordering worden gesteld aan de toepassing van de bevoegdheden in het kader van een Nederlands onderzoek en die betrekking hebben op een beoordeling de proportionaliteit of het onderzoeksbelang, buiten beschouwing worden gelaten.

Het staat wel ter beoordeling aan de rechter of zich - gelet op de artikelen 5.4.3, 5.4.4 en 5.4.6 Sv - een grond voordoet voor het weigeren van de erkenning of de uitvoering van het EOB, dan wel voor uitstel van de erkenning of de uitvoering van het EOB. Zo dient op grond van art. 5.4.4., tweede lid, Sv in beginsel - dat wil zeggen behoudens de in deze bepaling omschreven uitzondering -te worden voldaan aan het vereiste van dubbele strafbaarheid (vgl. HR 23 juni 2020, ECLI:NL:HR:2020:1108). Daarnaast kan de beklagrechter in voorkomende gevallen ook beoordelen of de bevoegdheid waarmee uitvoering is gegeven aan het EOB, rechtmatig is toegepast. De rechter moet zich daarbij beperken tot een onderzoek naar de formaliteiten waaraan de inbeslagneming moet voldoen. Verweren die raken aan de rechtmatigheid van het voortduren van het beslag moeten, gelet op het beginsel van wederzijdse erkenning, door de rechter van de uitvoerende staat buiten beschouwing worden gelaten (vgl. ECLI:NL:HR:2021:1940).

De rechtbank overweegt dat verder in deze klaagschriftprocedure ter beoordeling staat of de inbeslaggenomen voorwerpen het bewijsmateriaal betreffen waarop het EOB betrekking heeft en die de uitvaardigende autoriteit met dat bevel beoogt te verkrijgen (vgl. HR 18 mei 2021, ECLI:NL:HR:2021:679 en HR 18 mei 2021, ECLI:NL:HR:2021:744). Daarbij is van belang dat de uitvaardigende staat het te verkrijgen bewijsmateriaal in het EOB globaal mag omschrijven, omdat het voor de uitvaardigende staat niet steeds op voorhand vaststaat welk bewijsmateriaal precies aanwezig is in de uitvoerende staat, terwijl het de autoriteiten van de uitvaardigende staat zijn die het best kunnen bepalen welke voorwerpen of gegevens relevant zijn voor het strafrechtelijk onderzoek aldaar.

Bij de beoordeling van een klaagschrift dat betrekking heeft op inbeslagneming op grond van een EOB is niet de vraag aan de orde of het belang van strafvordering het voortduren van het beslag vordert. Aan het systeem van het EOB ligt immers ten grondslag dat met de uitvaardiging van een EOB het belang van strafvordering in de uitvaardigende staat - in de zin van het belang van de uitvaardigende staat bij de uitvoering van het EOB en de overdracht van de resultaten daarvan ten behoeve van de strafrechtelijke procedure in de uitvaardigende staat - wordt verondersteld aanwezig te zijn.

De rechtbank stelt vast dat het voertuig waarvan de klager teruggave verlangt, in beslag is genomen ter uitvoering van het eerst mondeling door de Belgische autoriteiten uitgevaardigde EOB van 27 december 2022, dat later schriftelijk werd geformaliseerd. Er doet zich geen grond voor de erkenning of de uitvoering van het EOB, dat betrekking heeft op de ontvoering door de klager van zijn kind naar Spanje, een feit dat ook naar Nederlands recht ingevolge artikel 279 Wetboek van strafrecht strafbaar is, te weigeren dan wel voor uitstel daarvan. Het voertuig en de voorwerpen die zich daar in bevinden vormt bewijsmateriaal, waarop het EOB betrekking heeft en dat de uitvaardigende autoriteit met dat bevel beoogt te verkrijgen. De rechtbank zal het klaagschrift gericht tegen het beslag, dat is gelegd ter uitvoering van het EOB daarom ongegrond verklaren, met dien verstande dat evenwel dat de overdracht niet zal kunnen dienen om een eventueel door de Belgische rechter uit te spreken verbeurdverklaring of confiscatie in België ten uitvoer te doen leggen, maar slechts uitsluitend voor onderzoek aan het voertuig en eventueel de zich daar in bevindende voorwerpen te kunnen doen plaatsvinden in België. Ten behoeve van de

tenuitvoerlegging van verbeurdverklaring of confiscatie dient immers te worden gebruik gemaakt van een Europees bevriezingsbevel.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beklag ongegrond, in zoverre dat is gericht tegen de inbeslagneming en het voortduren van dat beslag op het voertuig ter overdracht aan de Belgische justitiële autoriteiten voor onderzoek aldaar.

Verklaart het beklag gegrond, in zoverre dat is gericht tegen de inbeslagneming en het voortduren van dat beslag op het voertuig ter overdracht aan de Belgische justitiële autoriteiten voor de ten uitvoer legging van de verbeurdverklaring of confiscatie daarvan.”

In de toelichting op het middel wordt aangevoerd dat in het onderhavige geval niet is voldaan aan de formaliteiten die gelden voor een rechtmatige toepassing van de bevoegdheid tot inbeslagname van het voertuig. Vanaf 18 januari 2023 zou er geen enkele juridische grond voor het voortduren van het beslag hebben bestaan, omdat een EOB niet was afgegeven, althans niet in de op grond van art. 5.4.1 en 5.4.3 Sv vereiste vorm. De wet zou geen ruimte bieden voor het uitvoering geven aan een mondeling uitgevaardigd EOB dat later schriftelijk geformaliseerd wordt. Volgens de steller van het middel had de rechtbank in moeten gaan op het standpunt van de klager dat er tussen 18 januari 2023 en 7 maart 2023 geen enkele rechtsgrond bestond voor het voortduren van het beslag op het voertuig. Niet zou zijn voldaan aan de formaliteiten die gelden voor een rechtmatige toepassing van de bevoegdheid tot inbeslagname van het voertuig. Ook indien het wel mogelijk zou kunnen zijn dat er uitvoering kan worden gegeven aan een mondeling uitgevaardigd EOB dat later schriftelijk wordt geformaliseerd, dan nog dient dit formaliseren volgens de steller van het middel onverwijld te geschieden, in elk geval binnen een termijn van maximaal 48 uren, althans zeker niet pas na 70 dagen.

Bij de beoordeling van het middel moet het toetsingskader zoals neergelegd in het arrest van de Hoge Raad van 21 december 2021, ECLI:2021:1940 worden vooropgesteld. Dit toetsingskader houdt, voor zover van belang, het volgende in:

“4.2.2 De betrokkene bij wie ter uitvoering van een EOB voorwerpen in beslag zijn genomen, kan op grond van artikel 5.4.10 lid 1 in verbinding met artikel 552a Sv een klaagschrift indienen. De artikelen 552a leden 1 tot en met 6, 552d leden 1 en 2, en 552e lid 1 Sv zijn daarbij van overeenkomstige toepassing. Bij de behandeling van dit klaagschrift doet de rechter geen onderzoek naar de gronden voor het uitvaardigen van het EOB, waarvan de uitvoering heeft geleid tot indiening van het klaagschrift (artikel 5.4.10 lid 3 Sv). De rechter toetst, mede gelet op artikel 5.4.7 lid 1 Sv, ook niet de proportionaliteit van de inbeslagneming en van de daarop volgende overdracht van voorwerpen die het bewijsmateriaal vormen waarop het EOB betrekking heeft (vgl. HR 23 juni 2020, ECLI:NL:HR:2020:1107). Het staat wel ter beoordeling aan de rechter of zich – gelet op artikelen 5.4.3, 5.4.4 en 5.4.6 Sv – een grond voordoet voor het weigeren van de erkenning of de uitvoering van het EOB, dan wel voor uitstel van de erkenning of de uitvoering van het EOB. Daarnaast kan de rechter in voorkomende gevallen ook beoordelen of de bevoegdheid waarmee uitvoering is gegeven aan het EOB, rechtmatig is toegepast. De rechter moet zich daarbij beperken tot een onderzoek naar de formaliteiten waaraan de inbeslagneming moet voldoen. Verweren die raken aan de rechtmatigheid van het voortduren van het beslag moeten, gelet op het beginsel van wederzijdse erkenning, door de rechter van de uitvoerende staat buiten beschouwing worden gelaten.

Verder staat in deze klaagschriftprocedure ter beoordeling of de in beslag genomen voorwerpen het bewijsmateriaal betreffen waarop het EOB betrekking heeft en die de uitvaardigende autoriteit met dat bevel beoogt te verkrijgen (vgl. HR 18 mei 2021, ECLI:NL:HR:2021:679 en HR 18 mei 2021, ECLI:NL:HR:2021:744). Daarbij is van belang dat de uitvaardigende staat het te verkrijgen bewijsmateriaal in het EOB globaal mag omschrijven, omdat het voor de uitvaardigende staat niet steeds op voorhand vaststaat welk bewijsmateriaal precies aanwezig is in de uitvoerende staat, terwijl het de autoriteiten van de uitvaardigende staat zijn die het best kunnen bepalen welke voorwerpen of gegevens relevant zijn voor het strafrechtelijk onderzoek aldaar.

(…)

Bij de beoordeling van een klaagschrift dat betrekking heeft op inbeslagneming op grond van een EOB is – anders dan wanneer het gaat om de beoordeling van een klaagschrift dat betrekking heeft op inbeslagneming die ten behoeve van een Nederlandse strafzaak heeft plaatsgevonden – dus niet de vraag aan de orde of het belang van strafvordering het voortduren van het beslag vordert. Aan het systeem van het EOB ligt immers ten grondslag dat met de uitvaardiging van een EOB het belang van strafvordering in de uitvaardigende staat – in de zin van het belang van de uitvaardigende staat bij de uitvoering van het EOB en de overdracht van de resultaten daarvan ten behoeve van de strafrechtelijke procedure in de uitvaardigende staat – wordt verondersteld aanwezig te zijn.”

De rechtbank heeft vastgesteld dat het voertuig waarvan de teruggave wordt verzocht op 27 december 2022 onder de klager in beslag is genomen en dat deze inbeslagneming heeft plaatsgevonden op hetzelfde moment dat de klager ingevolge een Europees aanhoudings-en arrestatiebevel werd aangehouden. Ook heeft de rechtbank vastgesteld dat het voertuig in beslag is genomen ter uitvoering van het eerst mondeling door de Belgische autoriteiten uitgevaardigde EOB van 27 december 2022, dat later (op 7 maart 2023) schriftelijk werd geformaliseerd. Verder is nog vastgesteld dat de klager ten behoeve van de overleveringsprocedure op 18 januari 2023 feitelijk is overgeleverd aan België.

Voor een betere duiding van de gang van zaken merk ik eerst het volgende op. In de bestreden beschikking wordt door de rechtbank gerefereerd aan de beschikking van de rechtbank Amsterdam van 5 april 2023. Deze beschikking bevindt zich bij de aan de Hoge Raad toegezonden stukken en houdt onder meer in dat op 10 oktober 2022 een EAB tegen de klager was uitgevaardigd, maar de inbeslagneming op 27 december 2022 ter uitvoering van het EOB heeft plaatsgevonden, hetgeen later schriftelijk is bevestigd in het EOB van 7 maart 2023.1.Uit de beslissing van de Rechtbank Amsterdam van 12 januari 2023 in de overleveringsprocedure jegens klager - welke beslissing als bijlage 1 aan het klaagschrift is gehecht - blijkt verder dat dit EAB kennelijk slechts strekte tot aanhouding en overlevering van de klager en dat dit EAB was uitgevaardigd door de onderzoeksrechter in de rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge, te weten [betrokkene 1] . Ik merk op dat dit dezelfde persoon is als de persoon die als uitvaardigende autoriteit in het EOB van 7 maart 2023 staat vermeld. Uit dit samenstel van stukken kan worden afgeleid dat in het door genoemde onderzoeksrechter uitgevaardigde EAB2.kennelijk geen informatie was ingevuld bij onderdeel G van het standaardformulier, waarin is bepaald dat het bevel tevens betrekking heeft op de inbeslagneming en de overdracht van voorwerpen die als bewijsmiddel moeten dienen en op de inbeslagneming en de overdracht van voorwerpen die de gezochte persoon uit het strafbare feit heeft verkregen (zie bijlage 2 bij de Overleveringswet), en dat deze onderzoeksrechter op het moment waarop hij werd ingelicht dat de klager op grond van het EAB in zijn auto was aangehouden kennelijk gelet op de spoedeisendheid van de situatie eerst heeft volstaan met het uitvaardigen van een mondeling EOB.3.De beschikking van 5 april 2023 houdt in dat het voertuig op 27 december 2022 ter uitvoering van het EOB op grond van art. 94 in verbinding met art. 5.4.7 Sv in beslag is genomen.4.Art. 95 Sv - waarin is bepaald dat de opsporingsambtenaar die de verdachte staande houdt of aanhoudt de voor inbeslagneming vatbare voorwerpen die de verdachte met zich voert in beslag kan nemen - biedt daartoe voor de politie de mogelijkheid.5.

Voor zover in cassatie wordt aangevoerd dat de rechtbank in had moeten gaan op het standpunt van de klager dat er tussen 18 januari 2023 (het moment waarop de uitvoering van het EAB was afgerond door de feitelijke overlevering van de klager aan België) en 7 maart 2023 (de datum van het schriftelijke EOB) geen enkele rechtsgrond bestond voor het voortduren van het beslag op het voertuig, merk ik op dat een dergelijk standpunt niet in raadkamer is ingenomen. Overigens ziet dit standpunt eraan voorbij dat de rechtbank heeft vastgesteld dat de inbeslagneming op 27 december 2022 op grond van een mondeling EOB heeft plaatsgevonden en niet in het kader van het EAB.6.Het in raadkamer ingenomen standpunt begrijp ik zo dat de maximale termijn van 120 dagen voor erkenning en uitvoering van het EOB7.is overschreden en het beslag op het voertuig daarom moet worden opgeheven.8.Dat standpunt ziet er echter aan voorbij dat overdracht van de resultaten in een geval als het onderhavige waarin overeenkomstig art. 5.4.10 een klaagschrift is ingediend eerst plaatsvindt nadat onherroepelijk is beslist op het klaagschrift (art. 5.4.9 lid 1 Sv). Verder geldt dat verweren die raken aan de rechtmatigheid van het voortduren van het beslag, gelet op het beginsel van wederzijdse erkenning, door de rechter van de uitvoerende staat buiten beschouwing moeten worden gelaten (zie het onder 3.5 weergegeven toetsingskader onder 4.2.2).

In de bestreden beschikking ligt besloten dat de rechtbank het door de Belgische uitvaardigende autoriteit op 27 december 2022 mondeling gegeven EOB als een toereikende rechtsgrond voor de inbeslagneming heeft gezien, omdat er op 7 maart 2023 alsnog een schriftelijk EOB is ingekomen. Hoewel art. 5.4.23 Sv - dat ziet op de toezending van het EOB aan de buitenlandse autoriteit - uitdrukkelijk spreekt over rechtstreekse toezending op zodanige wijze dat dit schriftelijk kan worden vastgelegd en de uitvoerende staat de echtheid ervan kan vaststellen9., meen ik dat in het onderhavige geval - gelet op hetgeen onder 3.7 is weergegeven - aan die ratio is voldaan. Het EAB en het (mondelinge) EOB zijn immers door dezelfde rechterlijke autoriteit uitgevaardigd, terwijl art. 95 Sv bovendien als grondslag voor inbeslagneming kan gelden. De klager heeft in zoverre onvoldoende belang bij zijn klacht. Overigens merk ik nog op dat België bij “direct urgent requests” als best practice hanteert dat de uitvoerende autoriteit kan handelen voordat het formele EOB is ontvangen, mits het formele EOB op zeer korte termijn wordt ontvangen.10.

Blijkens de bestreden beschikking heeft de rechtbank overeenkomstig het onder 3.5 weergegeven toetsingskader de vragen beoordeeld of zich een grond voordoet voor het weigeren c.q. uitstellen van de erkenning of de uitvoering van het EOB en of het in beslag genomen voorwerp het bewijsmateriaal betreft waarop het EOB betrekking heeft en die de uitvaardigende autoriteit met dat bevel beoogt te verkrijgen. De rechtbank heeft de eerste vraag ontkennend beantwoord en de tweede vraag bevestigend. Die oordelen zijn in het licht van de inhoud van het EOB niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd.

Het middel faalt.

4. Ambtshalve heb ik geen gronden aangetroffen die tot vernietiging van de bestreden beschikking aanleiding behoren te geven.

5. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden