191 Illustratieve voorbeelden

Als bij een nakomingsvordering een beroep op verjaring door verweerder wordt gedaan, moet daarbij (voldoende) duidelijk worden gemaakt welke verjaring verweerder op het oog heeft. Wanneer eiser op het beroep van verjaring door verweerder reageert met de stelling dat geen sprake is van verjaring gelet op het feit dat de verjaringstermijn nog niet is verstreken of dat een ander verjaringsregime van toepassing is, voert eiser gemotiveerd verweer tegen het verjaringsverweer (een grondslagverweer). In dat geval zal verweerder feiten en omstandigheden dienen te bewijzen op grond waarvan zijn beroep op verjaring opgaat. Een debat tussen verweerder en eiser over de toepasselijke verjaringstermijn zal dan eerst worden gevoerd, waarbij verweerder de feiten terzake van de volgens hem toepasselijke verjaringstermijn zal dienen te bewijzen.2

“Door schuldeiser aangesproken borg beroept zich op dwaling bij het aangaan van de overeenkomst van borgtocht. De hoofdregel van art. 177 [thans 150] Rv in verbinding met art. 6:228 lid 1 BW brengt met zich dat degene die zich op dwaling beroept, bij betwisting door de wederpartij belast moet worden met het bewijs van de feiten die dwaling opleveren. Op grond van schuldeisers gemotiveerde betwisting van de stelling van de borg dat bij hem een juiste voorstelling van zaken omtrent de financiële positie van de hoofdschuldenaar ontbrak omdat hij er niet van op de hoogte was dat (…), heeft het hof aangenomen – anders dan het geval was in (…)3 - dat niet vaststond dat de door de borg gestelde onjuiste voorstelling van zaken inderdaad bij hem heeft bestaan. De borg diende derhalve belast te worden met het bewijs van zijn stellingen.”4