4.4.3.4 Opheffing van de schorsing

De rechter-commissaris of raadkamer kan ambtshalve of op de vordering van het Openbaar Ministerie te allen tijde de opheffing van de schorsing bevelen (art. 82, eerste lid Sv). Dit betekent dat het bevel tot voorlopige hechtenis dat aanvankelijk was geschorst, alsnog ten uitvoer wordt gelegd. Het voorschrift van artikel 82 Sv geeft geen nadere concretisering van gronden voor opheffing van de schorsing, doch juridisch zuiver geredeneerd zou men kunnen betogen dat de beslissing tot opheffing van de schorsing enkel gerechtvaardigd kan zijn als schorsingsvoorwaarden niet (langer) volstaan om de doelstellingen van het onderliggende bevel tot voorlopige hechtenis te verwezenlijken.1 Uit artikel 84, eerste lid Sv kan in elk geval worden afgeleid dat het feit dat de verdachte de schorsingsvoorwaarden niet naleeft of dat bepaalde omstandigheden blijk geven van het bestaan van het gevaar dat de verdachte zal vluchten redenen kunnen zijn om tot opheffing van de schorsing over te gaan. In dergelijke gevallen kan het Openbaar Ministerie de aanhouding van de verdachte bevelen, waarna het onverwijld de vordering tot opheffing bij de rechter moet indienen, die hier vervolgens binnen 24 uur op beslist (art. 84, eerste en tweede lid Sv). Alvorens de rechter-commissaris of raadkamer de opheffing van de schorsing beveelt, wordt de verdachte gehoord (art. 82, tweede lid Sv). In het geval de opheffing wordt bevolen wegens het niet nakomen van de schorsingsvoorwaarden, kan bij de beslissing tot opheffing tevens de eventueel gestelde zekerheid vervallen worden verklaard aan de Staat (art. 83, eerste lid Sv). Tegen het bevel tot opheffing van de schorsing staat voor de verdachte geen hoger beroep open.