10.2.2 De wijze van kennisneming

De wet biedt de mogelijkheid dat geboden wordt inzage of verstrekking van een afschrift van origineel of uittreksel.1 Voor de hand ligt, dat de door de verzoeker gevraagde vorm wordt gekozen, nu deze voor de verzoeker kennelijk het meest effectief is. Indien bescheiden zowel in fysieke als in digitale vorm beschikbaar zijn, ligt voor de hand, dat de verzoeker ze desgewenst in beide vormen kan verkrijgen. Dat ligt natuurlijk anders, wanneer kennisneming in digitale vorm op beletselen stuit bijvoorbeeld, omdat programmatuur die voor kennisneming vereist is niet meegeleverd kan of mag worden.

Begrijpelijk is, dat de rechter derhalve (ook) verplichtte tot het zo mogelijk verstrekken van digitale bestanden2 en minder vanzelfsprekend is, dat verstrekking van digitale bestanden werd afgewezen, omdat reeds fysieke bestanden waren verstrekt.3 De rechter die deze vordering afwees, deed dat met de terechte constatering dat het beginsel van equality of arms hier niet in het geding was. Bij de keuze van de wijze van verstrekking gaat het echter niet om equality of arms, maar om de vraag welke handelwijze het meest aan efficiënte geschilbeslechting bijdraagt.

Van zo'n voor de verzoeker meer welwillende benadering geeft ook blijk de toelichting op het wetsvoorstel, waarbij de mogelijkheden tot elektronische communicatie worden uitgebreid.4 Dit wetsvoorstel biedt de mogelijkheid om met uitdrukkelijke instemming van de wederpartij een onderhandse akte op elektronische wijze tot stand te brengen. Wanneer het elektronische document verloren gaat, bijvoorbeeld omdat een computer onklaar is geraakt of een bestand verloren is gegaan, zal de houder behoefte kunnen hebben aan herhaalde verstrekking van het bewijsmiddel. Indien degene die de elektronische akte heeft verloren niet meer in staat is om deze langs elektronische weg te ontvangen, ligt het volgens de memorie van toelichting voor de hand dat hij daarvan een schriftelijk afschrift ontvangt op grond van art. 843a dan wel art. 843b.5