4.6.5 Deelgeschilprocedure

Per 1 juli 2010 is de Wet deelgeschilprocedure voor letsel- en overlijdensschade in werking getreden, die is opgenomen in de artikelen 1019w-1019cc Rv. Deze regeling maakt het mogelijk om tijdens de onderhandelingen in letselschadezaken bepaalde geschilpunten in een verzoekschrift als deelgeschil aan de rechter voor te leggen. Die hakt dan snel de knoop door, waarna er verder wordt onderhandeld door partijen.1

Er geldt krachtens artikel 1019aa Rv een afwijkende kostenregeling, die aansluit bij de buitengerechtelijke kosten. Deze houdt in dat de benadeelde partij de redelijke kosten bij de behandeling van het verzoek vergoed krijgt door de aansprakelijke partij. Voor het bepalen van de redelijkheid van het uurtarief van de rechtsbijstandverlener kan de rechter soms aansluiting zoeken bij eventuele eerder door de verzekeraar betaalde bedragen in het voortraject, maar dat zal niet altijd het geval zijn. Vanwege de verschillende oordelen van rechters op dit punt, stellen Oskam & Van Dijk voor dat rechters net als in IE-procedures een indicatietabel gaan hanteren voor de kostenbegroting.2 Ook De Groot denkt dat rechtbanken de bedragen zullen gaan normeren, als de rechtsbijstandverleners daar niet zelf al initiatieven voor gaan ontplooien.3

Oude Hergelink (2011) stelde aan de hand van een analyse van de kosten-bepalingen en interviews onder verzekeraars en belangenbehartigers uit de letselschadepraktijk vast dat de volledige kostenvergoeding voor benadeelden de ' motor is die de deelgeschilprocedure doet lopen'. Die medaille heeft twee kanten: enerzijds kan een traag onderhandelende verzekeraar door de benadeelde tot meer snelheid worden gedwongen, maar anderzijds kan de asymmetrie in de kostenvergoeding ook door de benadeelde worden misbruikt, bijvoorbeeld door de verzekeraar met meerdere deelgeschilprocedures te bestoken. Alleen bij misbruik van recht kan de benadeelde worden gedwongen om de kosten van de verzekeraar te betalen.4