Verhandeling

De kostenvennootschap (kostenmaatschap) is niet gedefinieerd in het wetsvoorstel personenvennootschappen. Een (zuivere) kostenvennootschap heeft ten doel kosten die de vennoten moeten maken, gezamenlijk te dragen en onderling te verdelen om zo tot kostenbesparingen te komen.

Het klassieke voorbeeld van een kostenvennootschap is de vennootschap die twee artsen met elkaar vormen om enige gezamenlijke kosten te delen. De artsen hebben ieder hun eigen praktijk, die zij ieder voor zich onder eigen naam uitoefenen. Omdat zij hun individuele praktijken in hetzelfde pand drijven, hebben zij besloten de kosten van de receptie (tafel, stoel, computer, telefoon en receptioniste) met elkaar te delen. Daartoe hebben zij contanten en eventueel (het gebruik van) goederen in een vennootschap gebracht. De receptioniste is in dienst van de vennootschap.

Een kostenvennootschap is een benoemde poolovereenkomst (zie hoofdstuk 19). In dit hoofdstuk staan de personenvennootschappen centraal. Onder de werking van titel 7.13 BW kan van een kostenvennootschap slechts sprake zijn, indien voldaan is aan de eisen die art. 7:800 lid 1 BW aan het begrip vennootschap stelt (zie paragraaf 24.2.1). Aldus moet het gaan om een overeenkomst tot samenwerking voor gemeenschappelijke rekening van twee of meer personen, de vennoten, welke samenwerking is gericht op het behalen van vermogensrechtelijk voordeel ten behoeve van alle vennoten door middel van inbreng door ieder van de vennoten. Het is maar de vraag of (zuivere) kostenvennootschappen aan die definitie voldoen. In het navolgende zal ik aangeven, waarom een kostenvennootschap die slechts in een verdeling van kosten voorziet, niet aan de criteria voor het begrip vennootschap voldoet.