Hof Den Haag, 22-06-2021, nr. BK-20/00789 tot en met BK-20/00792

GERECHTSHOF DEN HAAG

Team Belastingrecht

meervoudige kamer

nummers BK-20/00789 tot en met BK-20/00792

in het geding tussen:

(gemachtigde: F. Akachar)

en

(vertegenwoordiger: […] )

op het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de Rechtbank Den Haag (de Rechtbank) van 6 november 2020, nummers SGR 19/570 tot en met SGR 19/573.

2012

Aan belanghebbende is over het jaar 2012 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 70.365. Bij gelijktijdig gegeven beschikkingen is € 4.395 aan belastingrente in rekening gebracht en een vergrijpboete opgelegd van € 10.000.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur het belastbaar inkomen uit werk en woning nader vastgesteld op € 55.811, de in rekening gebrachte belastingrente verminderd tot € 3.082 en de vergrijpboete gehandhaafd.

Aan belanghebbende is over het jaar 2012 een navorderingsaanslag in de Inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet (Zvw) opgelegd naar een maximum bijdrage-inkomen van € 50.064. Bij gelijktijdig gegeven beschikking is € 436 aan belastingrente in rekening gebracht.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur het bijdrage-inkomen nader vastgesteld op € 42.680 en de in rekening gebrachte belastingrente verminderd tot € 371.

2013

Aan belanghebbende is over het jaar 2013 een navorderingsaanslag IB/PVV opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 70.337. Bij gelijktijdig gegeven beschikkingen is € 3.690 aan belastingrente in rekening gebracht en een vergrijpboete opgelegd van € 10.000.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur het belastbaar inkomen uit werk en woning nader vastgesteld op € 55.587, de in rekening gebrachte belastingrente verminderd tot € 2.528 en de vergrijpboete gehandhaafd.

Aan belanghebbende is over het jaar 2013 een navorderingsaanslag Zvw opgelegd naar een maximum bijdrage-inkomen van € 50.853 Bij gelijktijdig gegeven beschikking is € 407 aan belastingrente in rekening gebracht.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur het bijdrage-inkomen nader vastgesteld op € 43.194 en de in rekening gebrachte belastingrente verminderd tot € 345.

Beide jaren

Belanghebbende heeft tegen de uitspraken op bezwaar beroep bij de Rechtbank ingesteld. Ter zake daarvan is tweemaal een griffierecht van € 47 geheven. De beslissing van de Rechtbank luidt:

“De rechtbank:

- verklaart het beroep ongegrond voor zover het de navorderingsaanslagen en de

rentebeschikkingen betreft;

bestreden besluiten;

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof. Er is een griffierecht van € 131 geheven. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

De mondelinge behandeling van de zaken heeft plaats gehad ter zitting van het Hof van 12 mei 2021. De Inspecteur is wel, maar belanghebbende is niet ter zitting verschenen. Belanghebbende is door de griffier bij aangetekende brief, verzonden op 6 april 2021 aan het adres [adres] , onder vermelding van plaats, datum en tijdstip uitgenodigd om op de zitting te verschijnen. Blijkens bij PostNL ingewonnen informatie is de vorenbedoelde brief op 7 april 2021 op het voormelde adres uitgereikt. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Ten aanzien van belanghebbende heeft een strafrechtelijk onderzoek en (als onderdeel hiervan) een strafrechtelijk financieel onderzoek plaatsgevonden. Hierbij zijn onder andere telefoongesprekken van belanghebbende afgeluisterd en hebben observaties plaatsgevonden. De processen-verbaal van de onderzoeken behoren tot de gedingstukken.

Blijkens de processen-verbaal van het strafrechtelijk onderzoek heeft belanghebbende tezamen met zijn echtgenote zeven woningen in eigendom die in de onderhavige jaren worden verhuurd en is hij daarnaast betrokken bij de verhuur van acht andere woningen. De woningen worden verhuurd aan personen met voornamelijk de Hongaarse nationaliteit en voor hen in de prostitutie werkzame vrouwen.

Bij het proces-verbaal van de politie Haaglanden zijn controlerapporten van de Dienst Stedelijke Ontwikkeling (DSO) van de gemeente Den Haag gevoegd. De DSO controleert woningen in het kader van de Woningwet en de Huisvestingwet. Belanghebbende verhuurde volgens de controlerapporten woningen die hij in eigendom heeft en woningen die hem anderszins ter beschikking stonden illegaal ruimtegewijs aan meerdere huishoudens en op die adressen stonden vaak andere of meer personen ingeschreven in de Basisregistratie Personen (BRP) dan de personen die bij de controles werden aangetroffen.

In het proces-verbaal van bevindingen van de politie Haaglanden is mede naar aanleiding van de onderzoeken van DSO met betrekking tot de door belanghebbende verrichte werkzaamheden onder meer het volgende opgenomen:

“Tot slot is gebleken dat [belanghebbende] persoonlijk, wekelijks dan wel maandelijks, de huur van de door hem verhuurde woningen op haalt; dat [belanghebbende] persoonlijk aanspreekpunt is voor gebreken en dat hij deze, al dan niet met hulp van anderen verhelpt; dat [belanghebbende] bij verschillende door hem verhuurde panden controleert of er post is geweest; dat er post voor personen binnenkomt op door [belanghebbende] verhuurde adressen die daar niet woonachtig zijn en dat hij deze post zelf ophaalt en naar de juiste personen brengt; dat [belanghebbende] betrokkenheid heeft bij inrichting van verschillende door hem verhuurde panden; dat [belanghebbende] persoonlijk, dan wel met anderen betrokken is bij het leegruimen van panden en de verhuizing en opslag van verschillende uit de panden afkomstige huisraad; dat [belanghebbende] persoonlijk betrokken is bij de aansluiting van gas/licht/water bijvoorbeeld via [energiebedrijf]; dat bij de afsluiting van deze contracten meerdere keren door [belanghebbende] een valse naam is opgegeven en betalingen via rekening van derden lopen; dat [belanghebbende] persoonlijk betrokken is bij het regelen van inschrijvingen in de gemeentelijke basisadministratie en het opstellen van huurcontracten voor de door hem verhuurde panden en het regelen van postadressen; dat [belanghebbende] op de hoogte is van de onrechtmatige situatie in de door hem verhuurde panden en dat hij instructies geeft aan bewoners wat te zeggen bij controles; dat [belanghebbende bij zijn activiteiten rekening houdt met controle mogelijkheden”

Belanghebbende heeft blijkens het strafrechtelijk financieel onderzoek in de periode van 1 januari 2006 tot en met 12 april 2014 in totaal € 523.060,50 contant gestort op meerdere Nederlandse bankrekeningen waarover hij de beschikking had. Belanghebbende heeft een bedrag van € 446.405,50 gestort op vijf op zijn eigen naam gestelde bankrekeningen en € 76.655 op acht op naam van derden gestelde bankrekeningen. Tijdens het verhoor in het kader van dit onderzoek heeft belanghebbende met betrekking tot de contante stortingen op zijn eigen bankrekeningen verklaard dat deze huurinkomsten betreffen die afkomstig zijn van de verhuur van zijn woningen.

Belanghebbende heeft aangifte IB/PVV voor het jaar 2012 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 11.737. De aangifte vermeldt een loon uit dienstbetrekking van € 17.697, negatieve inkomsten uit eigen woning van € 5.270 en een persoonsgebonden aftrek van € 690, bestaande uit uitgaven voor specifieke zorgkosten. Belanghebbende heeft geen huur- of overige inkomsten opgenomen in zijn aangifte en heeft evenmin de woningen die hij en zijn echtgenote in eigendom hebben en verhuren als bezittingen behorende tot de rendementsgrondslag van box 3 (inkomen uit sparen en beleggen) in aanmerking genomen.

De Inspecteur heeft met dagtekening 21 juni 2013 de aanslag IB/PVV 2012 conform de aangifte vastgesteld.

Belanghebbende heeft aangifte IB/PVV voor het jaar 2013 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 8.786 negatief. De aangifte vermeldt een loon uit dienstbetrekking van € 13.332, een uitkering van € 2.885 en negatieve inkomsten uit eigen woning van € 25.003. Belanghebbende heeft geen huur- of overige inkomsten opgenomen in zijn aangifte en heeft evenmin de woningen die hij en zijn echtgenote in eigendom hebben en verhuren als bezittingen behorende tot de rendementsgrondslag van box 3 (inkomen uit sparen en beleggen) in aanmerking genomen.

De Inspecteur heeft met dagtekening 12 mei 2016 de aanslag IB/PVV 2013 vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 12.399. Daarbij is de Inspecteur afgeweken van de ingediende aangifte.

De Inspecteur heeft naar aanleiding van de bevindingen van het strafrechtelijk onderzoek de navorderingsaanslagen IB/PVV en Zvw over de jaren 2012 en 2013 opgelegd en tevens boetebeschikkingen en rentebeschikkingen gegeven. Daarbij heeft de Inspecteur voor beide jaren het belastbaar inkomen uit werk en woning verhoogd met € 57.938, namelijk een bruto resultaat uit overige werkzaamheden van € 64.376 (huurinkomsten) verminderd met € 6.438 (10%) aan aftrekbare kosten.

Belanghebbende heeft op 9 januari 2018 herziene aangiftes IB/PVV voor de jaren 2012 en 2013 ingediend, die de Inspecteur als bezwaarschriften heeft aangemerkt. Belanghebbende heeft bij de herziene aangifte IB/PVV voor het jaar 2012 een bruto resultaat uit overige werkzaamheden van € 50.400 en aftrekbare kosten van € 54.806 in aanmerking genomen. Belanghebbende heeft voorts zes onroerende zaken met een totale waarde van € 539.110 als bezittingen tot de rendementsgrondslag van box 3 gerekend en als schulden een bedrag van € 259.578 in aanmerking genomen. Belanghebbende heeft bij de herziene aangifte IB/PVV voor het jaar 2013 een bruto resultaat uit overige werkzaamheden van € 54.600 en aftrekbare kosten van € 58.306 in aanmerking genomen. Belanghebbende heeft voorts zes onroerende zaken met een totale waarde van € 432.300 als bezittingen tot de rendementsgrondslag van box 3 gerekend en als schulden een bedrag van € 324.579 in aanmerking genomen.

De Inspecteur heeft bij uitspraken op bezwaar voor de jaren 2012 en 2013 belanghebbendes bezwaren deels gegrond verklaard. Daarbij heeft de Inspecteur voor het jaar 2012 een bedrag van € 21.696 en voor het jaar 2013 een bedrag van € 21.182 als kosten in aftrek toegestaan op het door hem in aanmerking genomen bruto resultaat uit overige werkzaamheden.

3. De Rechtbank heeft het volgende overwogen, waarbij belanghebbende is aangeduid als eiser en de Inspecteur als verweerder:

“Beoordeling van het geschil

Omkering en verzwaring van de bewijslast

12. De bewijslast dat sprake is van meer dan normaal actief vermogensbeheer rust in beginsel op verweerder. Verweerder stelt echter dat de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard op grond van artikel 27e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr), omdat eiser niet de vereiste aangiftes heeft gedaan. Volgens vaste jurisprudentie heeft een belastingplichtige niet de vereiste aangifte gedaan indien sprake is van één of meer gebreken die ertoe leiden dat de volgens de aangifte verschuldigde belasting zowel absoluut als relatief bezien aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting (vgl. Hoge Raad 30 oktober 2009, ECLI:NL:HR:2009:BH1083). Inhoudelijke gebreken in de aangifte worden in dit verband slechts in aanmerking genomen indien de belastingplichtige ten tijde van het doen van de aangifte wist of zich ervan bewust moest zijn dat daardoor een aanzienlijk bedrag aan belasting niet zou worden geheven (vgl. Hoge Raad 24 april 2015, ECLI:NL:HR:2015:1083).

13. Vast staat dat eiser het vastgoed dan wel de huurinkomsten niet in zijn aangiftes heeft opgegeven. Volgens de aangiftes was eiser over 2012 -/- € 2.464 en over 2013 -/- € 1.903 aan IB/PW verschuldigd en was hij voor beide jaren geen premies Zvw verschuldigd. Uitgaande van eisers primaire stelling dat het vastgoed in box 3 hoort, is voor beide jaren sprake van een absoluut en relatief bezien aanzienlijk bedrag dat niet is aangegeven en zijn de vereiste aangiftes niet gedaan. Verweerder heeft aannemelijk gemaakt dat ook indien sprake is van resultaat uit overige werkzaamheden een absoluut en relatief bezien aanzienlijk bedrag niet is aangegeven. De (wisselende) opbrengst- en kostenoverzichten van eiser, leidend tot een negatief bedrag aan resultaat uit overige werkzaamheden voor 2012, acht de rechtbank niet aannemelijk. Ook in geval van resultaat overige werkzaamheden heeft eiser de vereiste aangifte voor beide jaren niet gedaan. De bewijslast ten aanzien van de navorderingsaanslagen wordt daarom omgekeerd en verzwaard.

Vermogensbeheer

14. Op grond van artikel 3.90 van de Wet IB 2001 is het belastbaar resultaat uit overige werkzaamheden het gezamenlijke bedrag van het resultaat uit één of meer werkzaamheden die geen belastbare winst of belastbaar loon genereren. Op grond van artikel 3.91, eerste lid, aanhef en onderdeel c, van de Wet IB 2001 wordt onder werkzaamheid mede verstaan het rendabel maken van vermogen op een wijze die normaal actief vermogensbeheer te buiten gaat, zoals het uitponden van onroerende zaken, het in belangrijke mate door de belastingplichtige zelf verrichten van groot onderhoud of andere aanpassingen aan een zaak, of het aanwenden door de belastingplichtige van voorkennis of daarmee vergelijkbare vormen van kennis.

15. Op basis van de proces-verbalen genoemd onder 1 heeft verweerder het standpunt ingenomen dat de arbeid van eiser ten aanzien van de woningen meer omvat dan normaal actief vermogensbeheer. Eiser verrichte bijvoorbeeld zelf alle onderhoudswerkzaamheden, verzorgde de aansluitingen van het gas en de elektra voor zijn huurders, droeg zorg voor de inrichting van de woningen, regelde voor zijn huurders en andere personen postadressen en inschrijvingen in de GBA, controleerde de binnengekomen post bij de woningen, haalde voor huurders post op bij het adres waarop zij ingeschreven stonden om dit te bezorgen op hun feitelijk woonadres, instrueerde huurders over hoe om te gaan met een controlebezoek van de politie of gemeente, kwam de huur wekelijks of maandelijks persoonlijk ophalen en maakte, al dan niet op verzoek van huurders, huurcontracten op. Ter zitting heeft eiser de werkzaamheden, zoals deze blijken uit de proces-verbalen, desgevraagd nadrukkelijk niet betwist. Voorts heeft verweerder verklaard, onder verwijzing naar de stukken van het strafrechtelijk onderzoek, dat de gemiddelde huurprijzen van de woningen boven de markthuur lagen en dat eiser door het illegaal verhuren van de woningen aan meerdere huishoudens meer huur kon bedingen dan wanneer de woning aan één huishouden zou zijn verhuurd. Daarmee kon eiser een rendement behalen dat hoger was dan bij normaal vermogensbeheer passend en gebruikelijk was.

16. Met hetgeen eiser heeft aangevoerd, heeft eiser niet overtuigend aangetoond dat geen sprake is van meer dan normaal actief vermogensbeheer. De enkele stellingen dat eiser alleen strikt noodzakelijk onderhoud aan de woningen verricht, geen woningen koopt om door te verkopen, ondeskundig is op het gebied van de verhuur van onroerende zaken en enkel aan gezinnen verhuurt, zijn hiertoe onvoldoende. De huurinkomsten zijn door verweerder terecht belast als resultaat uit overige werkzaamheden.

Hoogte inkomsten en kosten

17. De omkering en verzwaring van de bewijslast betekent niet dat verweerder de navorderingsaanslagen naar willekeur kan vaststellen. De navorderingsaanslagen dienen te berusten op een redelijke schatting van het inkomen van eiser (vgl. HR 17 augustus 2018, ECLI:NL:HR:2018:1311).

18. Vanwege de gebrekkige administratie van eiser heeft verweerder de hoogte van de inkomsten geschat aan de hand van de stortingen in contanten op eiser zijn Nederlandse bankrekeningen en de Nederlandse bankrekeningen waarover hij de beschikking had. De rechtbank acht dit een redelijk uitgangspunt. Uit de proces-verbalen volgt immers dat eiser de huren persoonlijk inde en eiser heeft zelf in het strafrechtelijk financieel onderzoek op 24 juli 2014 verklaard dat de contante stortingen op zijn eigen bankrekeningen de huurinkomsten betreffen. Eiser had verder de beschikking over acht Nederlandse bankrekeningen die op naam van derden stonden. Deze bankpasjes zijn bij eiser in zijn woning aangetroffen. In zeven gevallen is gebleken dat de rekeninghouder naar het buitenland was vertrokken en nadien de rekeningen nog werden gebruikt en in een geval heeft de rekeninghouder zelf verklaard dat eiser de beschikking over de rekening had. Verweerder heeft het totaalbedrag aan stortingen (€ 523.060,50) gedeeld door het aantal maanden van de onderzoeksperiode van het strafrechtelijk financieel onderzoek (97,5 maanden) en op basis hiervan de gemiddelde inkomsten per jaar geschat op € 64.376. Verweerder heeft op basis van stukken overgelegd door eiser € 21.696 (2012) en € 21.182 (2013) aan hypotheekrentekosten in aanmerking genomen.

19. Naar oordeel van de rechtbank heeft verweerder hiermee het resultaat uit overige werkzaamheden niet willekeurig en niet te hoog vastgesteld. De rechtbank weegt hierbij mee dat verweerder bij zijn schatting eventuele stortingen op de in het verweerschrift genoemde Marokkaanse bankrekening van eiser buiten beschouwing heeft gelaten, net zoals het contante geldbedrag van € 66.600 dat tijdens het strafrechtelijk financieel onderzoek in de woning van eiser is aangetroffen.

20. Nu de vereiste aangifte niet is gedaan en verweerder de navorderingsaanslagen heeft gebaseerd op een redelijke schatting, dient eiser overtuigend aan te tonen dat de door verweerder vastgestelde navorderingsaanslagen desalniettemin te hoog zijn. Met hetgeen eiser heeft overgelegd, is eiser niet in deze bewijslast geslaagd. De door eiser ingebrachte overzichten van zijn inkomsten en zakelijke kosten bieden onvoldoende inzicht en zijn daarnaast onvoldoende onderbouwd met objectief verifieerbare gegevens. Voorts wijken de door eiser in beroep gestelde inkomsten en zakelijke kosten aanzienlijk af van hetgeen eiser heeft aangegeven in zijn nieuwe aangiftes van 9 januari 2018.

Vergrijpboetes

21. Op grond van artikel 67e, eerste lid, van de Awr kan een vergrijpboete worden opgelegd indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige is te wijten dat een belasting welke bij wege van aanslag wordt geheven tot een te laag bedrag is vastgesteld of anderszins te weinig belasting is geheven. Onder opzet wordt verstaan het willens en wetens handelen of nalaten, leidend tot het niet of niet binnen de daarvoor gestelde termijn betalen van belasting. Onder opzet worden mede verstaan voorwaardelijke opzet, oftewel het willens en wetens aanvaarden van de aanmerkelijke kans dat een handelen of nalaten tot gevolg heeft dat te weinig belasting wordt geheven. De bewijslast dat sprake is van (voorwaardelijke) opzet rust op verweerder.

22. Verweerder heeft aannemelijk gemaakt dat eiser willens en wetens het risico heeft aanvaard dat er te weinig belasting zou worden geheven. Het is een feit van algemene bekendheid dat inkomsten moeten worden aangegeven. In de aangiftes wordt ook uitdrukkelijk gevraagd naar resultaat uit overige werkzaamheden en overige onroerende zaken. Ter zitting heeft verweerder het standpunt ingenomen dat de vergrijpboetes dienen te worden verlaagd naar € 7.500 per jaar, oftewel iets minder dan 50% van de nagevorderde IB/PVV van € 15.147 over 2012 en € 15.835 over 2013. De rechtbank acht de verlaagde vergrijpboetes passend en geboden.

Belastingrente

23. Tegen de in rekening gebrachte belastingrente heeft eiser geen afzonderlijke gronden aangevoerd. Gesteld noch gebleken is dat de belastingrente naar een onjuist bedrag of in strijd met enige regel van geschreven of ongeschreven recht in rekening is gebracht.

24. Gelet op wat onder 22 is overwogen dient het beroep gegrond te worden verklaard.

Proceskosten

25. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.050 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 525 en een wegingsfactor van 1). Voor de bezwaarfase wordt geen kostenvergoeding toegekend, omdat eiser toen niet om een kostenvergoeding heeft verzocht.”

In hoger beroep is in geschil of de navorderingsaanslagen IB/PVV en Zvw over de jaren 2012 en 2013 naar de juiste bedragen zijn opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil of en in welke omvang sprake is van resultaat uit overige werkzaamheden of box 3-inkomsten. Voorts is in geschil of de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard en of de vergrijpboetes terecht zijn opgelegd.

Belanghebbende concludeert – zo begrijpt het Hof – tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraken op bezwaar, tot vermindering van de navorderingsaanslagen IB/PVV 2012 en 2013, tot vernietiging van de navorderingsaanslagen Zvw 2012 en 2013 en tot dienovereenkomstige vermindering dan wel vernietiging van de beschikkingen belastingrente en tot vernietiging van de vergrijpboetes.

De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Er is geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door T.A. de Hek, I. Reijngoud en R.A. Bosman, in tegenwoordigheid van de griffier J. Azmi Shenouda. De beslissing is op 22 juni 2021 in het openbaar uitgesproken.

aangetekend aan

partijen verzonden:

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raad www.hogeraad.nl.

Bepaalde personen die niet worden vertegenwoordigd door een gemachtigde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent, mogen per post beroep in cassatie instellen. Dit zijn natuurlijke personen en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte. Als zij geen gebruik willen maken van digitaal procederen kunnen deze personen het beroepschrift in cassatie sturen aan de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.

Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie www.hogeraad.nl).

Bij het instellen van beroep in cassatie moet het volgende in acht worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak gevoegd;

2 - (alleen bij procederen op papier) het beroepschrift moet ondertekend zijn;

3 - het beroepschrift moet ten minste het volgende vermelden:

a. - de naam en het adres van de indiener;

b. - de dagtekening;

c. - de vermelding van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. - de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.