HR, 18-09-2012, nr. 11/00087

1.

2.1.

2.2.

2.3.

(1)

een afschift van de gewijzigde tenlastelegging niet aan de verdachte is betekend noch aan hem is toegezonden, en omdat

(2)

de verdachte niet is gehoord over de vordering tot wijziging van de tenlastelegging en dus niet in de gelegenheid is gesteld zich uit laten over die vordering.

2.4.

2.5.

2.6.

2.7.

3.1.

3.2.

3.3.

5.3.

Voor zover erover wordt geklaagd dat het hof niet heeft gerespondeerd op het verweer dat de verdachte geen voorwaardelijk opzet had op het onder 2 tenlastegelegde, kan ik de steller van het middel niet volgen in zijn klacht. Het hof heeft (onvoorwaardelijk) opzet bewezen geacht, en heeft daartoe overwogen dat "het naar het oordeel van het hof ondenkbaar [is] dat de verdachte geen wetenschap had van de cocaïne en slechts behulpzaam was bij de invoer van een lading bananen". In deze overweging ligt als 's hofs oordeel besloten dat de verdachte wetenschap had van de cocaïne die aanwezig was in de deklading bananen. Aan de vraag of niettemin sprake was van voorwaardelijk opzet bij de verdachte is het hof dan ook niet toegekomen.

5.4.

Verder klaagt het middel over de overweging van het hof omtrent de onaannemelijkheid van de ter zitting afgelegde verklaring van de verdachte voor zijn betrokkenheid bij het tenlastegelegde, te weten: dat hij als vriendendienst voor medeverdachte [betrokkene 1] in opdracht van [betrokkene 2] de procedure van overdracht met betrekking tot de containers met bananen heeft uitgezocht en daarna uit eigen beweging afnemers is gaan zoeken voor de lading. Volgens het middel behoeft dit oordeel van het hof nadere motivering, nu de verdachte een uitgebreide - redengevendheid ontzenuwende - verklaring heeft gegeven voor zijn betrokkenheid.

5.5.

Het hof heeft overwogen dat het de verklaring van de verdachte voor zijn betrokkenheid bij het tenlastegelegde niet aannemelijk acht. Daarbij heeft het hof in het bijzonder in aanmerking genomen dat [betrokkene 2] voor de verdachte een volstrekt onbekende was, dat de verdachte behulpzaam was bij de invoer van twee containers met bananen, terwijl hij zelf geen enkele specifieke kennis had op dat gebied, dat de gesprekken die de verdachte met anderen onderhield over de containers in versluierde taal werden gevoerd, dat in die gesprekken een waarschuwing aan de verdachte werd gegeven om te stoppen met zijn betrokkenheid bij het transport, welke waarschuwing niet gegeven zou worden bij legale transporten. Mijns inziens heeft het hof voldoende gemotiveerd op welke gronden het verdachtes verklaring voor zijn betrokkenheid bij het tenlastegelegde niet aannemelijk acht. In zoverre faalt het middel, dat kennelijk ernaar verlangt dat het hof ingaat op elk detail van de argumentatie.

5.6.

Daarnaast behelst het middel de klacht dat het hof niet toereikend heeft gerespondeerd op het uitdrukkelijk onderbouwde standpunt dat het taalgebruik in de tapgesprekken niet verhullend is. Ook in deze klacht kan ik de steller van het middel niet volgen. Het hof heeft, bij de motivering van zijn oordeel dat de verdachte wetenschap had van de aanwezigheid van de cocaïne, en derhalve opzet had op het tenlastegelegde, in aanmerking genomen dat de verdachte en zijn mededaders in versluierde taal spraken over de containers met de deklading bananen. Uit de bewijsvoering van het hof (zie onder punt 3.3 van deze conclusie) volgt dat het hof - met verwijzing naar de bij de politie afgelegde verklaring van [betrokkene 1] op 11 juni 2007 - feitelijk heeft vastgesteld dat in de tapgesprekken versluierde taal werd gebruikt. Dat en waarom het hof nogmaals nader had moeten motiveren waarom het feitelijk van oordeel is dat die gesprekken verhullend zijn, is mij niet duidelijk.

5.7.

Tot slot klaagt het middel dat de overweging van het hof innerlijk tegenstrijdig is voor zover het hof heeft overwogen dat aan de overtuiging van de intentie van de verdachte heeft meegewerkt de gesprekken van de verdachte en de medeverdachten waarin [betrokkene 2] met anderen spreekt over vier in Nederland aangehouden medewerkers van het bedrijf - onder wie twee Colombianen - en waarbij hij ook de naam [verdachte] noemt. Volgens het middel is dit oordeel innerlijk tegenstrijdig omdat het hof zegt gesprekken van de verdachte mee te wegen, terwijl het gesprekken van [betrokkene 2] met anderen betreft.

5.8.

Het hof heeft overwogen dat aan zijn overtuiging heeft bijgedragen "de zogenaamde Colombiaanse tapgesprekken in de dagen na de aanhouding van de verdachte en de medeverdachten (zich bevindend in het dossier op pagina 2334 tot en met pagina 2338), waarin [betrokkene 2] met anderen gesprekken voert (...)" (zie de motivering van het hof weergegeven onder punt 5.2 van de conclusie, in het bijzonder de laatste alinea). De klacht dat het hof in zijn overweging refereert aan gesprekken van de verdachte, maar vervolgens acht slaat op gesprekken van [betrokkene 2], mist feitelijke grondslag.

5.9.

Het vierde middel faalt in al zijn onderdelen.

6.1.

Het vijfde middel klaagt over de motivering van de verbeurdverklaring van het inbeslaggenomen personenauto Volkswagen Golf, met kentekennummer [AA-00-BB].

6.2.

De bestreden uitspraak houdt als beslissing en motivering van het hof in:

"Beslag

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de inbeslaggenomen personenauto met kenteken [AA-00-BB] verbeurd zal worden verklaard.

Het inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerp, te weten een personenauto Volkswagen Golf kenteken [AA-00-BB], volgens opgave van verdachte aan hem toebehorend, is vatbaar voor verbeurdverklaring, nu het een voorwerp is met behulp van welke het onder 2 bewezenverklaarde is begaan.

Het hof zal daarom dit voorwerp verbeurdverklaren."

6.3.

Ten laste van de verdachte is onder 2 bewezen verklaard dat hij:

"in de periode van 9 mei 2001 tot en met 21 mei 2007 in Nederland tezamen en in vereniging met anderen, om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk afleveren, vervoeren en/of binnen het grondgebied van Nederland brengen van een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde cocaïne een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I te bevorderen, anderen heeft getracht te bewegen om dat feit te plegen, en/of om daarbij behulpzaam te zijn en/of inlichtingen te verschaffen, hebbende verdachte en/of een of meer van verdachtes mededaders

-

kontakten gelegd en/of onderhouden en/of (onder meer telefonische) afspraken gemaakt en/of ontmoetingen en/of besprekingen gehad en/of informatie verzameld en/of uitgewisseld en/of inlichtingen verschaft en/of berichten en/of boodschappen ontvangen en/of doorgegeven en/of verzonden onder meer over de container(s) (met nummer(s) [002] en/of [001]) en

-

afspraken gemaakt voor het verder transporteren en/of opslaan van (een) container(s) met daarin cocaïne en

-

contacten onderhouden met zijn mededader(s) en

-

gezocht naar perso(o)n(en) met een bedrijf die de container(s) (met nummer(s) [002] en/of [001]) met bananen (met daarin de cocaïne) op kon(den) halen."

6.4.

Gelet op deze bewezenverklaring, is het oordeel van het hof dat het bewezenverklaarde met behulp van de in het middel bedoelde personenauto is begaan, zonder nadere, doch ontbrekende, motivering niet begrijpelijk. Het middel slaagt.

7.1.

Het zesde middel komt met motiveringsklachten op tegen de door het hof ter terechtzitting d.d. 17 september 2010 genomen beslissing tot afwijzing van het verzoek tot opheffing van de voorlopige hechtenis van de verdachte.

7.2.

In het bijzonder klaagt het middel dat "het gerechtshof op het uitdrukkelijk en onderbouwde standpunt van de verdediging dat de detentie van verdachte onrechtmatig was niet heeft gereageerd".

7.3.

De klacht dat 's hofs motivering niet voldoet aan het in art. 359, tweede lid, tweede volzin, Sv gegeven motiveringsvoorschrift ten aanzien van uitdrukkelijk onderbouwde standpunten, stuit reeds af op de omstandigheid dat het voorschrift van art. 359, tweede lid, tweede volzin, Sv niet ziet op een beslissing als de onderhavige. Dit kan onder meer worden afgeleid uit de volgende overweging van Uw Raad (cursivering mijnerzijds):

"3.6.

Het systeem van de wet komt na de invoering van het huidige art. 359, tweede lid, Sv op het volgende neer. Omtrent de verwerping van een verweer met betrekking tot de zogenoemde voorvragen van art. 348 Sv en de kwalificatie van het bewezenverklaarde alsmede omtrent een beroep op een wettelijke strafverminderings- of strafuitsluitingsgrond moet op grond van art. 358, derde lid, Sv in het vonnis uitdrukkelijk worden beslist. Die beslissing moest ook voorheen reeds - op grond van art. 359, tweede lid (oud), Sv - zijn gemotiveerd. Nu is daar bij gekomen dat indien het openbaar ministerie ter zake van die onderwerpen (de voorvragen, de kwalificatie en de strafbaarheid van feit en dader) "uitdrukkelijk onderbouwde standpunten" heeft ingenomen en de rechter daarvan afwijkt, de beslissing dienaangaande nader moet zijn gemotiveerd. Voorts moeten nu ook de bewijsbeslissing en de beslissing over de oplegging van straf en/of maatregel nader worden gemotiveerd, indien de rechter daarbij afwijkt van door of namens de verdachte dan wel door het openbaar ministerie "uitdrukkelijk onderbouwde standpunten". Opmerking verdient dat het hier gaat om een "nadere" motivering, omdat voorheen en nu op grond van de voorschriften van de art. 359, tweede lid (oud, respectievelijk nieuw eerste zin), alsmede het derde, vierde, vijfde, zesde, zevende (nieuw) en achtste (oud) lid en 359a, derde lid, Sv reeds algemene motiveringseisen golden onderscheidenlijk gelden."(7)

8.1.

Het zevende middel klaagt dat de aan de verdachte opgelegde gevangenisstraf van zes jaren en zes maanden ontoereikend is gemotiveerd.

8.2.

Het bestreden arrest houdt, voor zover relevant, als strafmotivering van het hof in:

"De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte ter zake van het onder 1, 2, 3, 4, 5, 6 en 7 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren, met aftrek van voorarrest.

Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte is samen met zijn mededaders betrokken geweest bij de bevordering van het verdere vervoer van een grote hoeveelheid cocaïne die binnen het grondgebied van Nederland was gebracht. Toen bleek dat er problemen waren ontstaan met de oorspronkelijke afnemer heeft hij inlichtingen ingewonnen en informatie doorgegeven omtrent het vrijgeven van de twee containers en naar een afnemer gezocht; daartoe heeft hij contacten onderhouden met zijn medeverdachten. Het bevorderen van de invoer van cocaïne is een delict dat bijdraagt aan de handel in en het gebruik van cocaïne, waardoor de volksgezondheid ernstig wordt bedreigd en waardoor ook onder de gebruikers het plegen van vermogensdelicten wordt bevorderd, teneinde de voor het gebruik benodigde gelden te verkrijgen. Dit veroorzaakt veel schade en onrust in de samenleving.

Voorts zijn er bij doorzoeking van de woning van de verdachte vervalste paspoorten en een vervalst reisdocument aangetroffen, alsmede materiaal bestemd tot het valselijk opmaken of vervalsen van reisdocumenten. De verdachte heeft met behulp van een vals paspoort en een valse identiteit zich een plaats binnen de Nederlandse samenleving weten te bemachtigen vanuit welke positie hij in georganiseerd verband het transport van 120 kilogram cocaïne afkomstig uit Colombia in Nederland kon faciliteren en bevorderen. Dat hij gebruikt maakt van een valse identiteit blijkt uit pagina 313 van het proces-verbaal van onderzoek identiteit van het HARC-team Rotterdam d.d. 4 juli 2007. Ook andere personen heeft hij voorzien van valse identiteitsgegevens, zoals hij heeft verklaard ter terechtzitting van de rechtbank op 4 juli en 3 oktober 2008. Dergelijk handelen dat een verregaand ontwrichtend karakter heeft en schadelijk is voor de Nederlandse samenleving, rekent het hof de verdachte zwaar aan.

Voorts is er tijdens de doorzoeking een vuurwapen met munitie aangetroffen. Vuurwapens worden meer en meer gebruikt bij het plegen van strafbare feiten. Daarom moet streng worden opgetreden tegen het onbevoegd voorhanden hebben van een vuurwapen en munitie.

De bewezenverklaarde feiten kunnen naar het oordeel van het hof dan ook niet anders worden bestraft dan met een gevangenisstraf van aanzienlijke duur. Hoewel het hof de verdachte heeft vrijgesproken van de onder 1 en 7 tenlastegelegde feiten, is het hof desalniettemin van oordeel dat de straf opgelegd door de rechtbank in eerste aanleg alsmede door de advocaat-generaal gevorderd, onvoldoende recht doet aan de ernst van de door het hof bewezenverklaarde feiten.

Ten nadele van de verdachte wordt meegewogen dat hij, blijkens een hem betreffend uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 7 september 2010, eerder is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten. Dat heeft hem er kennelijk niet van weerhouden de onderhavige feiten te plegen.

(...)

Het hof is - alles overwegende - van oordeel dat een geheel onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur een passende en geboden reactie vormt."

8.3.

Allereerst klaagt het middel dat het hof niet heeft gerespondeerd op het uitdrukkelijk onderbouwde standpunt dat bij de strafoplegging ermee rekening moet worden gehouden dat de verdachte een verre van cruciale rol had, nu hij pas in een zeer laat stadium werd ingeschakeld.

8.4.

Uit de processen-verbaal van de terechtzittingen van het hof blijkt dat de in het middel bedoelde verweren die de raadsman van de verdachte ter terechtzitting heeft aangevoerd, het volgende inhouden:

-

Ter terechtzittingen d.d. 5 en 12 maart 2010, aangevoerd onder punt 26 van de pleitnotities:

"Tenslotte, indien u toch tot een bewezenverklaring zou komen, zou zijn marginale rol, cliënt heeft immers in die korte tijd niks voor elkaar gekregen, er toe moeten leiden dat cliënt een aanzienlijk lagere straf zou moeten krijgen dan hem thans is opgelegd. Temeer daar cliënt geen relevant strafblad heeft en cliënt in elk geval geen cent heeft verdiend of in het vooruitzicht is gesteld. Daarbij komt dat cliënt nog jong is en de straf onevenredig zwaar op zijn schouders drukt. Cliënt wil graag nog wat van zijn leven maken en zijn studie oppakken aan de universiteit."

-

Ter terechtzitting d.d. 25 maart 2010, aangevoerd onder punt 58-62 van de pleitnotities:

"58.

Ook om een andere reden verzoek ik u cliënt vrij te spreken. De rol van cliënt is allesbehalve cruciaal geweest. Er kan zelfs niet worden gesproken van een substantiële bijdrage. Cliënt heeft namelijk helemaal niet bijgedragen. Hij heeft wat gebeld met [betrokkene 11] maar is niets opgeschoten. Hij heeft ook nog wat gezocht naar afnemers, maar die waren niet geïnteresseerd. Net zo min als [betrokkene 2] overigens. En dat was het. Geen substantiële bijdrage aldus. (...)

59.

Met betrekking tot alle nadrukkelijk onderbouwde standpunten zij nog verwezen naar art. 359 lid 2 Sv.

(...)

61.

Conclusie: integrale vrijspraak

62.

Meer subsidiair verzoek ik u de marginale rol in uw eventuele strafmaatoverwegingen te betrekken."

-

Ter terechtzitting d.d. 17 september 2010, aangevoerd onder punt 117 van de pleitnotities:

"Meer subsidiair verzoek ik u de marginale rol in uw eventuele strafmaatoverwegingen te betrekken."

8.5.

Anders dan de steller van het middel, acht ik hetgeen de verdediging heeft aangevoerd omtrent de rol van de verdachte en de gevolgen die deze voor de aan hem op te leggen straf moet hebben, geen uitdrukkelijk onderbouwd standpunt als bedoeld in art. 359, tweede lid, Sv. Deze bepaling niet noopte dus tot een specifieke reactie op de door de verdediging in dit verband betrokken stellingen. Nu de feitenrechter overigens vrij is in de keuze van de aan de verdachte op te leggen straf, alsmede de waardering van de factoren die hij daartoe van belang acht, is de klacht dat het hof bij de strafoplegging geen rekening heeft gehouden met de omstandigheid dat de verdachte eerst in een laat stadium in beeld is gekomen tevergeefs voorgesteld.

8.6.

Verder blijft vruchteloos de klacht dat het hof nader had moeten motiveren waarom het een hogere straf heeft opgelegd dan in eerste aanleg aan de verdachte is opgelegd. Een strafverzwaring in hoger beroep kan, behoudens bijzondere omstandigheden, geen verbazing wekken, omdat in appel een geheel nieuwe behandeling van de zaak plaatsvindt met een mogelijk geheel andere uikomst als gevolg.(8) Dat het hof de verdachte - anders dan de rechtbank - heeft vrijgesproken van de onder 1 en 7 tenlastegelegde feiten, staat er niet aan in de weg dat het hof, na een afweging te hebben gemaakt van de factoren die het voor de strafoplegging van belang acht, tot een zwaardere straf komt dan aan de verdachte in eerste aanleg is opgelegd. Zolang de door het hof opgelegde straf in het licht van de daaraan ten grondslag liggende motivering niet onbegrijpelijk, is er geen reden tot cassatie.

8.7.

Het middel faalt.

9.

Het vijfde middel is terecht voorgesteld. De overige middelen falen en kunnen met de aan art. 81 RO ontleende motivering worden afgedaan.

10.

Ambtshalve merk ik op dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6, eerste lid, EVRM in cassatie is overschreden. De verdachte heeft op 8 oktober 2010 beroep in cassatie ingesteld. Dat betekent dat de termijn van zestien maanden waarbinnen de Hoge Raad uitspraak zal doen inmiddels is overschreden. Indien de Hoge Raad tot verwerping komt van het ingestelde beroep, kan de Hoge Raad de aan de verdachte opgelegde straf verminderen, naar gelang de mate van overschrijding dit rechtvaardigt.

11.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak, doch uitsluitend voor wat betreft de verbeurdverklaring van de personenauto Volkswagen Golf met kenteken [AA-00-BB], tot terugwijzing van de zaak naar het hof opdat de zaak wat betreft de beslissing ten aanzien van voormeld inbeslaggenomen voorwerp op het bestaande hoger beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

De procureur-generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

1 Uit HR 12 april 2011, LJN BP2412, kan worden afgeleid dat in een geval waarin de verdachte niet ter terechtzitting aanwezig is onder "de op de terechtzitting aanwezige (...) raadsman" in art. 331, tweede lid, Sv slechts is begrepen de raadsman die op de voet van art. 279, eerste lid, Sv tot de verdediging is toegelaten.

2 Zie Kamerstukken II 2005/06, 30 320, nr. 3, de artikelsgewijze toelichting op wijziging van art. 314 Sv, alsmede paragraaf 3.8 van het algemene deel.

3 MvT, p. 34.

4 MvT, p. 46.

5 DA: waar in deze overweging wordt gesproken over 120 gram, begrijp ik 120 kilogram (zie de tenlastelegging en de bewijsvoering van het hof ten aanzien van feit 2).

6 Vgl. HR 13 maart 2001, LJN AB0494, NJ 2001/338, rov. 4.6, cf. CAG Jörg. Zie ook de conclusie van mijn voormalige ambtgenoot Wortel voor HR 28 maart 2000, LJN ZD1764. Voorts: HR 27 november 2007, LJN BB8762.

7 HR 11 april 2006, LJN AU9130, NJ 2006/393.

8 Zie A.J.A. van Dorst, Cassatie in strafzaken, Deventer: Kluwer 2009, blz. 265.

Nr. 11/00087

Mr. Aben

Zitting 6 december 2011

Conclusie inzake:

[Verdachte]

1. Het gerechtshof te 's-Gravenhage heeft bij arrest van 1 oktober 2010 de verdachte ter zake van 1. "medeplegen van een feit, bedoeld in artikel 10, vierde of vijfde lid, van de Opiumwet bevorderen door een ander trachten te bewegen om dat feit te plegen, of om daarbij behulpzaam te zijn of om daartoe inlichtingen te verschaffen", 2. "in het bezit zijn van een reisdocument waarvan hij weet dat het vervalst is, meermalen gepleegd", 3. "het voorhanden hebben van voorwerpen of gegevens waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het valselijk opmaken of vervalsen van een reisdocument", 4. "opzetheling" en 5. "handelen in strijd met artikel 26, eerste lid van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III en handelen in strijd met artikel 26, eerste lid van de Wet wapens en munitie" veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren en zes maanden. Voorts behelst de bestreden uitspraak beslissingen betreffende een aantal nader in het arrest omschreven inbeslaggenomen goederen.

2. Namens de verdachte is beroep in cassatie ingesteld. Mr. F. van Baarlen, advocaat te Amsterdam, heeft een schriftuur ingezonden, houdende zeven middelen van cassatie. Voorts is er door dezelfde advocaat een aanvullende schriftuur ingezonden, houdende één middel van cassatie.1.

3.1. Te beginnen met het in de aanvullende schriftuur voorgestelde middel, dat er over klaagt dat de processtukken van het geding in hoger beroep niet volledig zijn.

3.2. Uit de toelichting op het middel, alsmede uit de inhoud van het dossier, kan het volgende worden afgeleid. Op 25 februari 2011 heeft de (voormalig) raadsman van de verdachte in cassatie, mr. D.M. Penn, de Hoge Raad schriftelijk verzocht om toezending van een aantal ontbrekende processtukken. Voor zover ter beoordeling van het middel relevant gaat het daarbij om de volgende, in de brief van de raadsman als volgt omschreven, stukken:

(1)

preliminair verweer van 82 pagina's en 439 punten, waarvan het bestaan wordt vermeld op pagina 24 van het proces-verbaal ter terechtzitting d.d. 5 maart 2010;

(2)

een ter zitting van 5 maart 2010 overgelegd stuk met de titel: "verweer die de onschuld van [verdachte] onomstotelijk bewijst en enige extra klachten over schendingen van het EVRM", welk stuk bestaat uit 46 pagina's met 327 onderbouwde punten. Uit de pagina's 19 -23 van het proces-verbaal van de zitting van 5 maart 2010 staat vermeld dat dit stuk ter zitting is overgelegd. Tevens zou in punt 327 van bedoeld stuk verzocht zijn om insertie van dat stuk.

3.3. Op 9 maart 2011 heeft de steller van het middel voornoemd verzoek om toevoeging van de ontbrekende stukken door middel van een aan de rolrechter gericht schrijven herhaald. Naar aanleiding van een verzoek daartoe door de griffie van de Hoge Raad d.d. 14 maart 2011 heeft het gerechtshof te 's-Gravenhage op 27 april 2011 in een brief gericht aan de griffie van de Hoge Raad medegedeeld dat de 'door u opgevraagde stukken niet aanwezig zijn in het restdossier dat zich hier in het archief bevindt' en dat 'het complete dossier, inclusief de stukken waar u aan refereert (..) destijds aan de Hoge Raad [is] gezonden.'

3.4. Op grond van het voorgaande kan thans worden vastgesteld dat, in verband met de ontbrekende stukken, namens de verdachte conform artikel IV, derde lid, van het Procesreglement van de Strafkamer van de Hoge Raad (Stcrt. 2008, 147) schriftelijk is verzocht om aanvulling van de processtukken. Omtrent het ontbreken van de onder 3.2 genoemde stukken kan derhalve in cassatie worden geklaagd.2. De klacht laat zich echter ietwat lastiger beoordelen dan men in eerste instantie van een dergelijke klacht zou verwachten. Dat komt omdat het proces-verbaal ter terechtzitting d.d. 5 maart 2010 waarnaar in dit verband door de steller van het middel wordt verwezen, wat betreft het aanduiden en omschrijven van de bedoelde stukken minder nauwkeurig is dan de (voormalig) raadsman van de verdachte het in zijn brief doet voorkomen.

3.5. Ik zal beginnen met het stuk dat door de steller van het middel wordt aangeduid als het door de verdediging bij de rolraadsheer opgevraagde "verweer die de onschuld van [verdachte] onomstotelijk bewijst en enige extra klachten over schendingen van het EVRM". Ik doe dit omdat het proces-verbaal omtrent dit stuk nog het meest duidelijk is. Dit stuk bestaat, aldus de voormalig raadsman van de verdachte, uit '46 pagina's met 327 onderbouwde standpunten.' Het proces-verbaal dat is opgemaakt van de zittingen in hoger beroep d.d. 5 maart 2010, 12 maart 2010, 25 maart 2010 en 2 april 2010 houdt in verband met voornoemd stuk (onder meer) het volgende in:

Op pagina 19:

'Het hof hervat op 25 maart 2010 te 13:30 uur het onderzoek ter terechtzitting in de stand waarin dat zich op het tijdstip van de onderbreking op 12 maart 2010 bevond.

(..)

'De raadsman deelt mede dat de verdachte een schriftelijk stuk, waarvan de inhoud de raadsman niet bekend is, wenst te overleggen.

De voorzitter deelt mede dat dit schriftelijke stuk in het kader van het laatste woord aan bod kan komen.

(..)

De verdachte wordt in de gelegenheid gesteld een aantal aanvullingen te doen op het pleidooi. Hij overlegt daartoe een schriftelijk stuk en verklaart:

Ik wens dat het hof kennis neemt van mijn schriftelijke aanvulling. Het betreft feitelijkheden. Ik heb het mijns inziens ontlastende bewijs op een rijtje gezet. Het dient te worden gezien als een aanvulling op het pleidooi van mijn raadsman. Tevens bevat dit stuk mijn laatste woord.'

Op pagina 20:

'Ten aanzien van de punten 28 en 29 van de pleitnota van mijn raadsman verwijs ik naar de punten 56 tot en met 61 van mijn schriftelijke aanvulling.

(..)

Ik heb in de punten 155 t/m 199 van mijn schriftelijke aanvulling gemotiveerd aangegeven waarom ik ben gestopt met het zoeken van afnemers.'

Op pagina 23:

'Als u naar de pagina's 69 tot en met 73 kijkt van het door mij zojuist overlegde stuk, dan leest u waarom en hoe ik ben begonnen met helpen.'

Op pagina's 24 en 25:

'Het hof hervat heden 2 april 2010 te 10:00 het onderzoek ter terechtzitting in de stand waarin dat zich op het tijdstip van de onderbreking op 25 maart 2010 bevond.

(..)

Daarnaast heb ik deze week nog een 16 pagina's tellend schriftelijk stuk d.d. 31 maart 2010, inhoudende een aanvulling op het verweer met betrekking tot de vertalingen van de taps en mijn laatste woord, naar de griffie van uw hof gezonden. Ik hoor u zeggen dat u dit stuk niet heeft mogen ontvangen. Dat bevreemdt mij. Ik hoor u zeggen dat ik de inhoud van het stuk kan weergeven in het kader van mijn laatste woord.

Dit stuk leg ik over; (..)

Een kopie van bovengenoemd stuk wordt aan de advocaat-generaal en de raadsman ter hand gesteld.'

3.6.

Mijns inziens kan uit het voorgaande het volgende worden afgeleid. Hoewel het proces-verbaal ter terechtzitting op zichzelf geen specifieke melding maakt van het hierboven onder 3.2 onder 2. bedoelde stuk getiteld "verweer die de onschuld van [verdachte] onomstotelijk bewijst en enige extra klachten over schendingen van het EVRM" (welk stuk aldus de voormalig raadsman van de verdachte zou bestaan uit 46 pagina's met 327 onderbouwde punten), kan evenwel uit de hierboven onder 3.5 geciteerde passages van dat proces-verbaal worden afgeleid dat er op de terechtzitting van 25 maart 2010 door de verdachte een schriftelijk stuk - niet zijnde het eveneens door de verdachte opgestelde preliminaire verweer d.d. 5 maart 2010 - aan het hof is overgelegd. Dit stuk betreft, zo kan uit de pagina's 24 en 25 van het hierboven geciteerde proces-verbaal ter terechtzitting worden afgeleid, niet hetzelfde stuk als het ter zitting van 2 april 2010 door de verdachte overgelegde stuk van 16 pagina's getiteld 'aanvulling op verweer die de onschuld van Muegyes Acosta, naar zijn oordeel, onomstotelijk bewijst en over extra geconstateerde gemanipuleerde, slechte en selectieve vertalingpraktijken van het OM bij de taps en "de laatste woord". Zitting 2 april 2010', welk stuk zich wel onder de stukken van het geding bevindt. Aannemelijk is derhalve dat dit het hierboven onder 3.2 onder 2. bedoelde ontbrekende stuk betreft. Het voorgaande leidt m.i. dan ook tot de slotsom dat het middel slaagt, voor zover het klaagt over het ontbreken van het op de zitting van 25 maart 2010 door de verdachte aan het hof overgelegde schriftelijke verweer. Dit pleegt volgens vaste rechtspraak van Uw Raad tot cassatie te leiden, omdat door het ontbreken van genoemd stuk niet valt na te gaan of, en zo ja welke, verweren er precies ter zitting zijn gevoerd. Omdat dit verzuim zozeer strijdt met een behoorlijke procesorde dient het nietigheid van het onderzoek en de naar aanleiding daarvan gedane uitspraak met zich te brengen.3.

3.7.

Gelet op het voorgaande kan in het midden gelaten worden of ook het hierboven onder 3.2 onder 1. als 'preliminair verweer van 82 pagina's en 439 punten' benoemde stuk zich thans niet (meer) onder de processtukken bevindt.4. Ook een bespreking van de inhoud van de overige ingediende middelen van cassatie kan, nu de uitspraak op grond van het voorgaande zal dienen te worden vernietigd, achterwege blijven.

3.8.

Het middel slaagt.

4.

5.