HR, 06-11-2012, nr. 11/02315

"hij op 30 april 2007 te Amsterdam ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk [slachtoffer 1] van het leven te beroven, met dat opzet die [slachtoffer 1] met een mes in zijn rug heeft gestoken."

"hij op 30 april 2007 te Amsterdam ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk [slachtoffer 2] van het leven te beroven, met dat opzet die [slachtoffer 2] meermalen met een mes in zijn rug heeft gestoken."

Het proces-verbaal van bevindingen van 30 april 2007 van [verbalisant 1], hoofdagent van politie, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als volgt:

Op 30 april 2007 bevond ik, verbalisant, mij in uniform gekleed op het Leidseplein te Amsterdam. Ik zag dat een groep jongens aan het vechten was. Ik, verbalisant, pakte een jongen vast die later genaamd bleek te zijn:

naam: [achternaam verdachte], voornamen: [voornamen verdachte].

Opeens hoorde en zag ik dat een jongen naar [verdachte] wees en luid schreeuwde: 'Hij heeft gestoken, ik heb het gezien! Hij heeft gestoken!' of woorden van gelijke strekking. Op dat moment kreeg ik van ter plaatse aanwezige collega's te horen dat er een slachtoffer gevonden was die neergestoken was. Het slachtoffer bleek later genaamd te zijn: naam: [achternaam verdachte], voornamen: [voornamen slachtoffer 1].[2]

Het proces-verbaal van aangifte ter zake poging tot doodslag van 30 april 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als verklaring van [slachtoffer 1], op 30 april 2007 ten overstaan van [verbalisant 2], hoofdagent-rechercheur van politie, afgelegd:

Op maandag 30 april 2007 omstreeks 03.40 uur werd op het Leidseplein te Amsterdam het in de aanhef vermelde feit gepleegd. Ik wil aangifte doen ter zake zware mishandeling dan wel poging tot doodslag gepleegd door een jongen, die meteen na de steekpartij door de politie is aangehouden. Ik ken de jongen onder de voornaam [verdachte].

Ik voelde een duw in mijn rug en zag een jongen rechts achter me langs rennen. Ik zag dat de jongen een mes in zijn rechterhand had. Ik dacht meteen: 'Hij heeft me gestoken.' Ik verloor hem dan ook niet meer uit het oog. Ik rende achter de jongen aan. We liepen als het ware in een cirkel om mijn vrienden heen. Halverwege het rondje zie ik dat de jongen die mij gestoken had en die nog steeds met het mes in zijn rechterhand liep een stekende beweging maakte naar de rug, in de rug van mijn vriend [slachtoffer 2]. Ik zie duidelijk dat hij mijn vriend in de rug raakte.

In de tussentijd had ik met mijn hand op mijn rug gevoeld en ik zag dat mijn hand onder het bloed zat.

Meteen nadat de jongen mijn vriend [slachtoffer 2] in zijn rug had gestoken, werd hij beetgepakt door [betrokkene 1] en de politie, die zeer snel ter plaatse was.

[Betrokkene 1] zei tegen de politie: 'Hij heeft hen gestoken.' Hij wees daarbij naar de jongen die door de politie werd vastgehouden. Toen de jongen zich vervolgens omdraaide, schrok ik hevig, want ik kende hem. Ik ken de jongen bij zijn voornaam [verdachte].

De arts verklaarde dat de plek waar ik gestoken was een goede plek was geweest, (..) maar iedere steek iets meer opzij, welke kant dan ook, was fataal geweest.

(Opmerking verbalisant) Tijdens de aangifte toonde aangever zijn verbonden verwonding op zijn rug. Zijn verwonding zat aan de rechterzijde in het midden van zijn rug.[3]

De verklaring van [slachtoffer 1] ten overstaan van de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de rechtbank Amsterdam d.d. 3 oktober 2007, voor zover inhoudende zakelijk weergegeven:

lk weet dat u mij wilt horen over de poging doodslag op mij en mijn vriend afgelopen Koninginnenacht op het Leidseplein. Op een gegeven moment zag ik dat een jongen ruzie begon te maken met [slachtoffer 2]. Opeens brak de pleuris uit. Ik voelde een soort bijtend pijntje in mijn rug en het volgende moment zag ik iemand langs me wegrennen met een mes in zijn hand. Ik bevoelde met mijn handen mijn rug en ik zag bloed op mijn handen. Toen ging ik als een gek achter die jongen aan. Ik had maar één gedachte en dat was die jongen niet kwijtraken. De jongen rende een rondje. Ik zag dat die jongen drie of vier stekende bewegingen richting [slachtoffer 2] maakte. De politie kwam erbij. Ik zag opeens dat die jongen [verdachte] was, die ik van vroeger ken.[4]

Het proces-verbaal van verhoor van 30 april 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als verklaring van getuige [betrokkene 1], op 30 april 2007 afgelegd ten overstaan van verbalisant [verbalisant 2] voornoemd:

Op 30 april 2007 omstreeks 03.45 uur bevond ik mij met mijn vrienden [betrokkene 2], [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] op het Leidseplein te Amsterdam om Koninginnenacht te vieren. Ik zag een jongen rechts van mij een mes trekken. Ik zie dat hij het mes van achter zijn rug haalt en in zijn rechterhand vasthoudt. Ik blijf de jongen volgen en zie dat hij om het groepje voor mij heenloopt en vervolgens achter [slachtoffer 1] langs. Ik zie dat hij meteen [slachtoffer 1] met het mes in zijn rug steekt en meteen draait hij zich om en loopt terug. De jongen was razendsnel, maar ik verloor hem niet uit het oog. Ik rende achter de jongen met het mes aan en hij rende om de tramhalte heen meteen weer naar het groepje jongens toe, waar ook [slachtoffer 2] staat. Ik zie dat hij met het mes ook [slachtoffer 2] in zijn rug steekt. Meteen pak ik de jongen met mijn hand bij zijn kraag vast. Op het moment dat ik dat doe, wordt hij aangehouden door de politie. Ik zeg meteen tegen de politie dat die jongen twee van mijn vrienden in hun rug heeft gestoken. De jongen wordt vervolgens door de politie vastgehouden en weggebracht.[5]

De verklaring van getuige [betrokkene 1], afgelegd, ten overstaan de rechtercommissaris belast met de behandeling van strafzaken in de rechtbank Amsterdam d.d. 11 oktober 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - :

De Koninginnenacht van dit jaar was de ergste nacht die ik ooit heb meegemaakt. Ik kende de jongen die [slachtoffer 1] (hof begrijpt: [slachtoffer 1]) en [slachtoffer 2] (hof begrijpt: [slachtoffer 2]) stak niet, maar ik zou hem nu uit duizenden kunnen herkennen. Op een gegeven moment waren ik en die jongen in een bushokje. Ik zei tegen de hoofdagent 'hij heeft gestoken'. Toen werd die jongen gelijk gearresteerd en meegenomen.

De verklaring van getuige [betrokkene 1], afgelegd ter terechtzitting van het hof d.d. 14 oktober 2010, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als volgt:

Wij waren op 30 april 2007 op het Leidseplein te Amsterdam. Ik stond op het Leidseplein te praten met vrienden die ik toevallig tegen kwam. lk keek over het plein heen en ik zag dat verdachte van achter zijn rug een mes naar voren haalde, met zijn rechter arm. Het mes ging rechtstreeks in de richting van de rug van [slachtoffer 1]. Degene met het mes was deze mijnheer, die hier nu naast mij zit als verdachte (griffier: de getuige wijst de ter terechtzitting aanwezige verdachte [verdachte] aan). Ik zag het mes dus in en uit de rug van [slachtoffer 1] gaan. Daarop rende ik achter verdachte aan. U moet het zien alsof wij in een kringetje stonden. lk stond verderop en aan de linker kant was [slachtoffer 1]. lk zag verdachte rennen en vervolgens zag ik dat [slachtoffer 1] door hem met een mes werd gestoken. Hij rende na het steken terug in de richting van waar hij vandaan kwam. Toen hij twee stappen had genomen rende ik achter hem aan. De eerder door mij genoemde cirkel was rond een groep mensen. In die cirkel stond ik 'op zeven uur' en verdachte stond recht tegenover mij. Ik rende in de cirkel om de groep achter verdachte aan, in volle vaart. Toen hij bij [slachtoffer 2] kwam, stak hij weer. Hij ging direct op zijn doel af. Ik zag het mes in zijn hand.

Voor het incident had ik verdachte nog nooit gezien. Ik heb geen twijfel over mijn herkenning van verdachte. Ik ben verdachte op geen enkel moment tussen het steken van [slachtoffer 1] tot het moment dat de politie hem meenam uit het oog verloren.[7]

Het proces-verbaal van verhoor van 30 april 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als verklaring van de verdachte, op 30 april 2007 afgelegd ten overstaan van [verbalisant 3], hoofdagent van politie:

Ik was vannacht 30 april 2007 op het Leidseplein te Amsterdam: Plotseling zag ik op het Leidseplein een vechtpartij. Ik liep erheen omdat ik allemaal jongens zag die ik kende.

Kort hierna kwam de politie en werd ik vastgepakt.[8]

Een geschrift, zijnde een geneeskundige verklaring van 2 mei 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als verklaring van geneeskundige B.C. Drijber:

Medische informatie betreffende: [slachtoffer 1].

Omschrijving incident waardoor letsel ontstond: Op 30/4 op Leidseplein neergestoken in rug. Beoordeeld in VU ziekenhuis. Wond schoongemaakt en gehecht.

Uitwendig waargenomen letsel: onderrug rechterflank snijwond 4 cm. met 4 hechtingen.[9]

Het proces-verbaal van aangifte ter zake poging tot doodslag van 30 april 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als verklaring van aangever [slachtoffer 2], op 30 april 2007 afgelegd ten overstaan van verbalisant [verbalisant 4], hoofdagent van politie:

Op maandag 30 april 2007 werd op het Leidseplein te Amsterdam het in de aanhef vermelde feit gepleegd.

Er ontstond een woordenwisseling tussen mijn vrienden en een jongen. De groep van deze jongen kwam onze kant op. Ik werd plotseling bij mijn nek gepakt en naar de grond getrokken. Ik lag bijna op de grond en voelde toen dat ik meerdere malen in mijn rechter onderrug werd gestoken. Ik besefte meteen dat ik was gestoken. [Betrokkene 1] heeft de politie verteld wie mij had gestoken. En op aanwijzingen van [betrokkene 1] werd die jongen door de politie gepakt. Ik ken deze jongen onder de naam [verdachte].[10]

Een geschrift, zijnde een geneeskundige verklaring van 2 mei 2007, voor zover inhoudende - zakelijk weergegeven - als verklaring van geneeskundige B.C. Drijber:

Medische informatie betreffende: [slachtoffer 2].

Omschrijving incident waardoor letsels ontstonden: Op 30/4 omstreeks 3.40 uur met mes gestoken. Daarna in OLVG paar uur opgenomen geweest.

Uitwendig waargenomen letsels: rechter flank/onderrug 2 steekverwondingen.[11]

[1] Hierna wordt verwezen naar dossierpagina's van ambtsedige processen-verbaal van politie, opgenomen in het proces-verbaal van Politie Amsterdam-Amstelland, District I, Bureau Opsporing Centrum, proces-verbaalnr. 2007116910-1, doorgenummerde dossierpagina's 1-96, zulks tenzij anders vermeld.

[2] Proces-verbaal van bevindingen d.d. 30 april 2007, dossierpagina's 10-15.

[3] Proces-verbaal van aangifte d.d. 30 april 2007, dossierpagina's 16-20.

[4] Verklaring van [slachtoffer 1]. afgelegd bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de rechtbank Amsterdam d.d. 3 oktober 2007.

[5] Proces-verbaal van verhoor d.d. 30 april 2007. dossierpagina's 26-28.

[6] Verklaring van getuige [betrokkene 1], afgelegd bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de rechtbank Amsterdam d.d. 11 oktober 2007.

[7] Verklaring van getuige [betrokkene 1]. afgelegd ter terechtzitting in hoger beroep d.d. 14 oktober 2010.

[8] Proces-verbaal van verhoor d.d. 30 april 2007, dossierpagina's 38-39.

[9] Schriftelijk stuk d.d. 2 mei 2007, dossierpagina 82.

[10] Proces-verbaal van aangifte d.d. 30 april 2007, dossierpagina's 21-25.

[11] Schriftelijk stuk d.d. 2 mei 2007, dossierpagina 80."

"Voorwaardelijk opzet

Het hof stelt voorop dat het met een mes in iemands rug steken naar algemene ervaringsregels de aanmerkelijke kans in zich bergt van de dood van het slachtoffer. In het bovenlichaam bevinden zich immers kwetsbare en vitale organen. Een verwonding aan dergelijke kwetsbare en vitale delen van het lichaam kan levensbedreigend zijn en gemakkelijk tot de dood leiden. Dat verdachte zich daarvan niet bewust zou zijn geweest is niet aannemelijk geworden.

Gelet op de uiterlijke verschijningsvorm van de gedragingen van verdachte, zoals die naar voren komen uit de gebezigde bewijsmiddelen, te weten: het doelbewust met een mes in de rug van [slachtoffer 1] en meermalen in de rug van [slachtoffer 2] steken, heeft verdachte bewust de aanmerkelijke kans aanvaard dat hij een of meer vitale delen van hun lichaam zou raken en aldus de slachtoffers van het leven zou beroven.

Mitsdien acht het hof opzet in voorwaardelijke zin aan de zijde van verdachte op het van het leven beroven van de beide slachtoffers aanwezig, zoals hierna bewezen verklaard.

Het hof verwerpt dan ook het andersluidende - overigens niet onderbouwde - verweer van de verdediging dat verdachte dient te worden vrijgesproken van de ten laste gelegde pogingen tot doodslag."

"Op te leggen straf en maatregelen

Het hof heeft bewezen verklaard dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan een tweetal pogingen tot doodslag, door [slachtoffer 1] éénmaal en [slachtoffer 2] meermalen met een mes in de rug te steken.

De rechtbank heeft de verdachte voor poging tot doodslag, meermalen gepleegd, veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 maanden met aftrek van voorarrest, waarvan 8 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

De advocaat-generaal heeft zich achter de strafoplegging door de rechtbank geschaard.

De verdediging heeft bepleit dat zal worden volstaan met een lagere gevangenisstraf dan door de rechtbank is opgelegd, in die zin dat het onvoorwaardelijke gedeelte daarvan gelijk zal zijn aan de duur van het voorarrest en met oplegging van een werkstraf.

Het hof overweegt als volgt.

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezen verklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Ten aanzien van de ernst van het bewezen verklaarde heeft het hof in het bijzonder gelet op:

Ten aanzien van de persoon van de verdachte heeft het hof in het bijzonder gelet op:

Het hof hanteert als uitgangspunt dat bij een voltooide doodslag in de regel niet kan worden volstaan met een lagere straf dan zes jaren gevangenisstraf. Het hof heeft evenwel niet het voltooide delict bewezen verklaard maar een poging daartoe (meermalen gepleegd).

In aanmerking genomen het tijdsverloop, de jeugdigheid van verdachte ten tijde van het plegen van de feiten en voornoemde persoonlijke omstandigheden van de verdachte, komt het hof tot de slotsom dat - anders dan de advocaat-generaal heeft gevorderd en door de verdediging is bepleit - niet kan worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een straf welke onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming voor de duur van vier jaren met zich brengt."