6.3.6 Analyse van de behandelde uitspraken

Alle in deze paragraaf te analyseren uitspraken betreffen de afwikkeling (verdeling en/of verrekening) van een huwelijksvermogensregime na echtscheiding of – in twee gevallen (Arr.-rechtbank Rotterdam 8 januari 1962, HR 23 december 1965) – na scheiding van tafel en bed. Op voorhand neem ik aan dat de wijze waarop een huwelijk eindigt, althans indien dat niet door overlijden geschiedt, geen waardebeïnvloedende factor is. De casus waarbij het huwelijk door overlijden eindigt, kwamen in hoofdstuk 5, § 4.2 en § 4.3 aan de orde, vanwege het verband met het erfrecht. Onderverdeeld naar de Fallgruppen, ontstaat het in de hierna volgende paragrafen 3.6.1, 3.6.2 en 3.6.3 geschetste beeld met betrekking tot in het huwelijksvermogensrecht toegepaste waarderingsmaatstaven en/of relevante waarderingsfactoren. Daarbij mag niet uit het oog worden verloren dat de aan- of afwezigheid van bepaalde factoren als zodanig nog geen uitsluitsel hoeft te geven over de ‘richting’ waarop zij de waarde beïnvloeden. Leiden zij tot een objectievere maatstaf, zoals de waarde in het economische verkeer, of juist niet. Doorgaans zullen billijkheidsoverwegingen tot een minder ‘harde’ waardemaatstaf leiden, maar het is mijns inziens eveneens denkbaar dat de beginselen onder omstandigheden juist tot een objectieve waardemaatstaf leiden. Niet zelden laat de magistratelijke motivering in dit opzicht echter te wensen over als het gaat om de inhoud en het effect van bedoelde factoren op de waarde, hetgeen een sluitende analyse bemoeilijkt en veelal onmogelijk maakt.