Rb. Haarlem, 19-01-2010, nr. AWB 07/616

Aan eiser is voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (IB/PVV) met dagtekening 30 november 2005 opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 23.688 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 31.618. Gelijktijdig met de aanslag is een beschikking heffingsrente opgelegd ten bedrage van € 476 en is bij beschikking een vergrijpboete opgelegd van 100% tot een bedrag van € 4.421.

Aan eiseres is voor het jaar 2002 een aanslag IB/PVV met dagtekening 30 november 2005 opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 13.989. Gelijktijdig met de aanslag is een beschikking heffingsrente opgelegd ten bedrage van € 452 en is bij beschikking een vergrijpboete opgelegd van 100% tot een bedrag van € 4.196.

Aan eiser is voor het jaar 2003 een aanslag IB/PVV met dagtekening 15 augustus 2006 opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 26.327 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 22.619. Gelijktijdig met de aanslag is een beschikking heffingsrente opgelegd ten bedrage van € 272 en is bij beschikking een vergrijpboete opgelegd van 100% tot een bedrag van € 2.518.

Aan eiseres is voor het jaar 2003 een aanslag IB/PVV met dagtekening 15 augustus 2006 opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 6.408 negatief en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 24.885. Gelijktijdig met de aanslag is een beschikking heffingsrente opgelegd ten bedrage van € 272 en is bij beschikking een vergrijpboete opgelegd van 100% tot een bedrag van € 2.518.

Eisers hebben bij brieven van 29 november 2005 en 9 augustus 2006, bij verweerder binnengekomen op respectievelijk 30 november 2005 en 10 augustus 2006 – op welk moment de aanslagen en beschikkingen reeds kenbaar voor eisers door verweerder waren vastgesteld – tegen de aanslagen, de beschikkingen heffingsrente en de boetebeschikkingen bezwaar gemaakt.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 30 december 2006 het bezwaar van eiser tegen de aanslag IB/PVV voor het jaar 2002 gegrond verklaard en de aanslag verminderd tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 24.251. De vergrijpboete is daarbij verminderd tot een bedrag van € 2.211 en de heffingsrente tot een bedrag van € 238.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 30 december 2006 het bezwaar van eiseres tegen de aanslag IB/PVV voor het jaar 2002 gegrond verklaard en de aanslag verminderd tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 6.641. De vergrijpboete is daarbij verminderd tot een bedrag van € 1.992 en de heffingsrente tot een bedrag van € 216.

Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 23 februari 2007 de bezwaren van eisers tegen de aanslagen IB/PVV voor het jaar 2003 afgewezen en de aanslagen, de beschikkingen heffingsrente en boetebeschikkingen gehandhaafd.

Door eisers is daartegen bij brieven van 3 januari 2007 en 16 maart 2007, ontvangen bij de rechtbank op respectievelijk 4 januari 2007 en 19 maart 2007, beroep ingesteld.

Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken en verweerschriften ingediend.

Eisers hebben schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

Partijen hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn telkens in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

Het onderzoek ter zitting voor de meervoudige kamer is aangevangen op 2 oktober 2008. Daar zijn verschenen: namens eisers hun gemachtigde en namens verweerder mr. C, D en E. Het onderzoek ter zitting is geschorst teneinde verweerder in de gelegenheid te stellen nog ontbrekende op de zaak betrekking hebbende stukken over te leggen. Verweerder heeft aan dit verzoek voldaan, maar daarbij met een beroep op artikel 8:29 Awb verzocht om (gedeeltelijke) beperking van de kennisneming van die stukken.

Bij beslissing van 12 februari 2009 heeft de rechter-commissaris onder meer de verzochte (gedeeltelijke) beperking van de kennisneming gerechtvaardigd geacht. Eisers hebben op 5 maart 2009 toestemming als bedoeld in artikel 8:29, vijfde lid, Awb verleend.

Het onderzoek ter zitting van de meervoudige kamer is voortgezet op 1 oktober 2009. Namens eisers is hun gemachtigde verschenen. Namens verweerder zijn verschenen mr. C en F.

Eisers zijn met elkaar gehuwd en elkaars fiscaal partner voor de jaren 2002 en 2003.

Op 27 oktober 2000 zijn gegevens, afkomstig van de Kredietbank Luxemburg in Luxemburg (hierna: KB-Lux), door de Belgische autoriteiten op basis van het bepaalde in de EG-Richtlijn van 19 december 1977 (77/799/EEG) in het kader van een spontane uitwisseling van inlichtingen aan het Nederlandse Ministerie van Financiën verstrekt.

De begeleidende brief van de hiervoor genoemde gegevens, gedateerd op 27 oktober 2000 vermeldt, voor zover hier van belang, het volgende:

“Hierbij worden u fotokopieën van microfiches overgemaakt die afkomstig zijn uit het gerechtelijk dossier lastens KREDIETBANK NV en die in origineel in beslag werden genomen door de gerechtelijke politie van Brussel. Deze microfiches bevatten gegevens in verband met financiële rekening(en) bij de KREDIETBANK LUXEMBOURG (KB-Lux) op naam van inwoners van uw land.

(..)

Deze zending bevat fotocopieën van de afgedrukte microfiches:

(..)

De bewuste stukken stellen per pagina voor:

De “Rechtvaardiging van de saldi per LMI rubrieken op 31/01/1994” Hoewel de meeste saldi positief zijn, kunnen negatieve saldi eveneens voorkomen.

De aard van de betrokken rekeningen kan van 5 types zijn:

Op welke wijze de microfiches in het bezit van de Belgische justitiële autoriteiten zijn gekomen, is tot op heden niet duidelijk geworden.

Naar aanleiding van deze gegevens is een onderzoek ingesteld door de Fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst/Economische controledienst (FIOD-ECD) en de Belastingdienst, later bekend geworden als het Rekeningenproject. Het Draaiboek van dit project vermeldt onder het kopje "3.1.2. Het identificatietraject” de wijze waarop te werk is gegaan bij de identificatie van rekeninghouders.

Onder de verstrekte gegevens bevinden zich fotokopieën van afgedrukte microfiches waarop onder meer de volgende teksten voorkomen:

“ JUSTIFICATIF DES SOLDES PAR RUBRIQUES IML AU 31/01/1994”

en

“[nummer] VUE G OU H 439,00”

en

“[nummer] TER LDO G OU H 206.196,30”

In de dossiers bevindt zich een proces-verbaal van ambtshandeling, opgemaakt op 3 februari 2003 op ambtsbelofte door I, ambtenaar van de Belastingdienst, werkzaam bij de FIOD/ECD/kantoor J, tevens buitengewoon opsporingsambtenaar, met de volgende inhoud - kort en zakelijk weergegeven -:

Rekeninghouders zijn op de microfiches, afkomstig van de KB-Lux, vermeld met voornaam (doop- c.q. geboortenaam) en achternaam; voornamen (doop- c.q. geboortenamen) met achternaam of voorletter met achternaam. Op de afdruk van de hier aan de orde zijnde microfiches komt de naam G voor.

Uit eerder onderzoek naar rekeninghouders van de KB-Lux is komen vast te staan dat indien deze notatiewijze wordt gehanteerd er volgens de systematiek van de KB-Lux sprake is van gehuwden, in casu: K, gehuwd met L.

Het cliëntenbestand van de KB-Lux is gematcht met het Beheer van Relaties (BVR) bestand van de Belastingdienst, waarin alle natuurlijke en rechtspersonen zijn opgenomen die in Nederland wonen of gevestigd zijn en alle natuurlijke en rechtspersonen die in het buitenland wonen of gevestigd zijn en Nederlands belastingplichtige zijn. Het bestand wordt gevoed met gegevens uit de Gemeentelijke Basisadministraties. Historische gegevens blijven bewaard. In het BVR-bestand zijn natuurlijke personen opgenomen met voorletters en niet met voornamen. Uit de match kwam één hit voor, waarbij K de partner is van L. Dit is X, geboren op [datum], gehuwd met Y, geboren op [datum].

De sofinummers van de desbetreffende personen zijn gekoppeld aan het bestand van het Centrale rijbewijzen- en Bromfietscertificatenregister (CRB), waarin sofinummers, voornamen en geslachtsnamen van alle natuurlijke personen met een rijbewijs of een bromfietscertificaat zijn opgenomen. Uit deze koppeling komt naar voren dat de eerste voornaam van X M is. Hieruit volgt de conclusie dat alleen de combinatie van deze X met Y als de op de afdrukken van de microfiches voorkomende rekeninghouders in aanmerking komen.

Voor de jaren 1990 tot en met 2001 zijn aan eisers op basis van voorgaande informatie navorderingsaanslagen IB/PVV en Vermogensbelasting opgelegd. Tegen deze aanslagen is door eisers bezwaar en vervolgens beroep bij Hof Amsterdam ingesteld. Hof Amsterdam heeft nog geen uitspraak op deze beroepen gedaan.

Voor de jaren 2002 en 2003 hebben eisers aangifte voor de IB/PVV gedaan. Eisers hebben geen inkomsten uit sparen en beleggen ter zake van bij de KB-Lux aangehouden rekeningen in hun aangifte opgenomen.

Naar aanleiding van de aangifte IB/PVV voor het jaar 2002 heeft verweerder bij brief van 20 juli 2005 nadere vragen gesteld. In deze brief is voor zover van belang onder meer het volgende opgenomen:

“Buitenlandse vermogensbestanddelen

Zijn er waarden van enige buitenlandse vermogensbestanddelen opgenomen in uw aangifte? Ik verzoek u uw antwoord te motiveren en de (kopieën) van de bewijsstukken te overleggen.”

Bij brief van 29 september 2005 heeft verweerder vervolgens nogmaals vragen gesteld aan eisers. In deze brief is voor zover van belang onder meer het volgende opgenomen:

“U heeft tot op heden mijn vragenbrief van 20 juli 2005 niet beantwoord.

(…)

Ik wil u wijzen op het feit dat u op grond van artikel 47 lid 1 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) verplicht bent gegevens en inlichtingen te verstrekken, alsmede bescheiden en andere gegevensdragers beschikbaar te stellen, die voor uw belastingheffing van belang kunnen zijn. In artikel 49 AWR is bepaald dat de gegevens duidelijk, stellig en zonder voorbehoud moeten worden verstrekt. Indien u niet of niet volledig aan deze verplichtingen voldoet is op grond van artikel 25 lid 6, letter b en artikel 27e,letter b AWR omkering van de bewijslast van toepassing. In dat geval moet u in een latere procedure overtuigend aantonen dat, en in hoeverre, de (navorderings)aanslag onjuist is.”

Eisers hebben bij brief van 11 oktober 2005 een uiteenzetting van het vermogen in het jaar 2002, waarin het bezit van een rekening bij de N en een pand in België met de daarbij behorende gegevens is opgenomen, aan verweerder gezonden.

Bij brieven van 18 oktober 2005 en 1 juni 2006 heeft verweerder eisers meegedeeld voornemens te zijn af te wijken van de eisers aangifte IB/PVV over respectievelijk 2002 en 2003 op basis van een geschat saldo bij de KB-Lux per 1 januari 2002, 31 december 2002, 1 januari 2003 en 31 december 2003 met oplegging van een boete van 100% van de te corrigeren belasting. In de brieven van 18 oktober 2005 is – voor zover van belang – het volgende opgenomen:

“Buitenlandse tegoeden

De Belastingdienst heeft de beschikking over informatie waaruit blijkt dat u tegoeden aanhoudt of heeft aangehouden bij een buitenlandse bank. U heeft in het onderzoek naar uw buitenlandse tegoeden geen volledige medewerking gegeven waardoor het mij niet mogelijk is uw aangifte 2002 op dit punt op juistheid te onderzoeken.

Ingevolge art. 2.17, lid 4, ten 2e Wet IB 2001 wordt een bestanddeel van de rendementsgrondslag geacht bij beide partners op te komen.

Ik zal aan uw opgegeven BOX III vermogen het navolgende vermogen toevoegen vanwege buitenlandse tegoeden:

Per 01-01-2002; € 368.378

Per 31-12-2002; € 368.378

De gemiddelde rendementsgrondslag bedraagt hierdoor € 368.378 hoger

Boete

Zoals hierboven vermeld ben ik voornemens een correctie op te nemen in uw aangifte

inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen 2002. Inzake de correctie rendementsgrondslag BOX III vermogen ad € 368.378 bericht ik u als volgt. Ik ben voornemens over deze correctie een boete op te leggen bij de aanslag inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over het jaar 2002.

Gronden

• Reden

Hierbij wil ik u op de hoogte brengen van mijn voornemen om de aanslag te verhogen met een boete van 100%. Deze mededeling kunt u beschouwen als een kennisgeving als bedoeld in artikel 67k van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) alwaar geregeld is dat de inspecteur alvorens hij een vergrijpboete gaat opleggen de belastingplichtige van zijn voornemen daartoe in kennis stelt onder vermelding van de gronden waarop dat voornemen berust.

Ik heb u reeds kenbaar gemaakt dat de Belastingdienst de beschikking heeft over informatie waaruit blijkt dat u tegoeden aanhoudt of heeft aangehouden bij een buitenlandse bank. Deze tegoeden zijn niet in de belastingaangifte aangegeven terwijl het van algemene bekendheid is dat dat verplicht is. Op grond van deze feiten en omstandigheden ben ik van mening dat er sprake is van het bewust, of ook wel met opzet dan wel voorwaardelijk opzet, nalaten om deze tegoeden op te geven met het oogmerk belasting te ontduiken.

Ik merk het feit dat u gebruik heeft gemaakt van een buitenlandse bankrekening(en) teneinde de Belastingdienst het zicht op (het ontstaan van) de tegoeden daaruit te ontnemen aan als een strafverzwarende omstandigheid als bedoeld in paragraaf 42 juncto 43 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (hierna: het Boete besluit). Dit heeft tot gevolg dat de boete 100% van de verschuldigde (enkelvoudige) belasting / premie volksverzekeringen bedragen.

Naast de gevolgen voor de belastingheffing / premie volksverzekeringen ben ik voornemens om gelijktijdig met het vaststellen van de definitieve aanslag een boete op te leggen. Het betreft een vergrijpboete ingevolge artikel 67e AWR juncto hoofdstuk IV en VI van het Boete besluit. De hierboven genoemde strafverzwarende omstandigheid heeft tot gevolg dat de boete 100% van de verschuldigde (enkelvoudige) belasting / premie volksverzekering zal bedragen.

(…)”

In de brieven van 1 juni 2006 is – voor zover van belang – het volgende opgenomen:

“Buitenlandse tegoeden

Ik heb de bedragen van Bank-, giro- en spaartegoeden van u en uw fiscale partner vergeleken met de mij ter beschikking staande gegevens.

De Belastingdienst heeft de beschikking over informatie waaruit blijkt dat u tegoeden aanhoudt of heeft aangehouden bij een buitenlandse bank. U heeft in het onderzoek naar uw buitenlandse tegoeden geen volledige medewerking gegeven waardoor het mij niet mogelijk is uw aangifte IB / PVV 2003 op dit punt op juistheid te onderzoeken.

Ingevolge artikel 2.17 lid 4, ten 2e Wet IB 2001 wordt een bestanddeel van de rendementsgrondslag geacht bij beide partners op te komen nu partijen geen keuze hebben gemaakt.

Ik zal aan uw opgegeven BOX III vermogen 50% van het navolgende vermogen toevoegen vanwege buitenlandse tegoeden:

Per 01-01-2003; f. 900.000 / € 408.402

Per 31-12-2003; f. 950.000 / € 431.091

Gemiddeld is dit € 419.746.

De gemiddelde rendementsgrondslag verhoog ik met 50% x € 419.746 is € 209.873.

Boete

Zoals hierboven vermeld ben ik voornemens een correctie op te nemen in uw aangifte IB / PVV 2003. Inzake de correctie rendementsgrondslag BOX III vermogen ad € 209.873 bericht ik u als volgt. Ik ben voornemens over deze correctie een boete op te leggen bij de aanslag inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over het jaar 2003.

Gronden

• Reden

Hierbij wil ik u op de hoogte brengen van mijn voornemen om de aanslag te verhogen met een boete van 100%. Deze mededeling kunt u beschouwen als een kennisgeving als bedoeld in artikel 67k van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: de AWR) alwaar geregeld is dat de inspecteur alvorens hij een vergrijpboete gaat opleggen de belastingplichtige van zijn voornemen daartoe in kennis stelt onder vermelding van de gronden waarop dat voornemen berust.

Ik heb u reeds kenbaar gemaakt dat de Belastingdienst de beschikking heeft over informatie waaruit blijkt dat u tegoeden aanhoudt of heeft aangehouden bij een buitenlandse bank. Deze tegoeden zijn niet in de belastingaangifte aangegeven terwijl het van algemene bekendheid is dat dat verplicht is. Op grond van deze feiten en omstandigheden ben ik van mening dat er sprake is van het bewust, of ook wel met opzet dan wel voorwaardelijk opzet, nalaten om deze tegoeden op te geven met het oogmerk belasting te ontduiken.

Ik merk het feit dat u gebruik heeft gemaakt van een buitenlandse bankrekening(en) teneinde de Belastingdienst het zicht op (het ontstaan van) de tegoeden daaruit te ontnemen aan als een strafverzwarende omstandigheid als bedoeld in paragraaf 42 juncto 43 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (hierna: het Boete besluit). Dit heeft tot gevolg dat de boete 100% van de verschuldigde (enkelvoudige) belasting / premie volksverzekeringen bedragen.

Naast de gevolgen voor de belastingheffing / premie volksverzekeringen ben ik voornemens om gelijktijdig met het vaststellen van de definitieve aanslag een boete op te leggen. Het betreft een vergrijpboete ingevolge artikel 67e AWR juncto hoofdstuk IV en VI van het Boete besluit. De hierboven genoemde strafverzwarende omstandigheid heeft tot gevolg dat de boete 100% van de verschuldigde (enkelvoudige) belasting / premie volksverzekering zal bedragen.”

Eisers zijn in de gelegenheid gesteld op de brieven van 18 oktober 2005 en 1 juni 2006 te reageren, hetgeen zij hebben gedaan bij brieven van 28 oktober 2005 en 5 juli 2006. In deze brieven hebben eisers aangegeven niet in het bezit te zijn van vermogen bij de KB-Lux.

Bij brief van 15 november 2005 en 3 augustus 2006 heeft verweerder eisers vervolgens medegedeeld dat hij de aanslagen voor respectievelijk de jaren 2002 en 2003 zal opleggen inclusief de aangekondigde correcties en boetes.

Vervolgens zijn aan eisers de onder 1.1 tot en met 1.4 genoemde aanslagen en beschikkingen opgelegd.

Eisers hebben tot op heden geen gegevens met betrekking tot enige rekening bij de KB-Lux verstrekt. In de aangiften IB/PVV hebben zij geen inkomens- of vermogensbestanddelen vermeld die betrekking hebben op een rekening bij de KB-Lux.

Ter zitting van 1 oktober 2009 heeft verweerder een tweetal notities overgelegd waarin uiteen wordt gezet hoe de schatting van de saldi bij de KB-Lux over de jaren 2001 tot en met 2003 tot stand is gekomen. In deze notities is – voor zover hier van belang – het volgende opgenomen:

“Notitie t.b.v. opleggen aanslagen IB 2001-2002 rekeningenproject

(…)

Weigeraars/Ontkenners:

Correctiebedragen lage saldi particulieren:

Zowel voor 65 + als 65- geldt dat het vermogen voor 2000 met fl. 811.800 is gecorrigeerd. Dit bedrag ook aanhouden voor box 3 2001-2002 als vermogen voor de rendementsgrondslag, zowel 1/1 als 31/12. We houden dus in het geheel geen rekening met aangegroeid vermogen wegens rente-opbrengst.

(…)

Opleggen aanslagen 2003 Rekeningenproject

(…)

Weigeraars/Ontkenners

Tussen partijen is in geschil de vraag of de onder 1 genoemde aanslagen, beschikkingen heffingsrente en boetebeschikkingen terecht en tot het juiste bedrag aan eisers zijn opgelegd.

Eisers beantwoorden deze vragen ontkennend en verweerder bevestigend.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen in de van hen afkomstige stukken en nader ter zitting zijn aangevoerd.

De rechtbank vindt aan¬lei¬ding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eisers in verband met de behande¬ling van het beroep redelij¬kerwijs hebben moeten maken. De rechtbank baseert de vaststelling op het volgende.

Eisers hebben verzocht om een integrale vergoeding van door hen voor de procedures gemaakte kosten. Zij voeren hierbij aan dat er sprake is van bijzondere omstandigheden. Deze hebben volgens eisers met name betrekking op het onthouden van processtukken aan eisers en de uitzonderlijk lange termijn van de procedure. De rechtbank ziet anders dan eisers geen bijzondere omstandigheden die nopen tot afwijking van de forfaitaire proceskostenvergoeding uit artikel 2, eerste lid, van het Besluit proceskosten bestuursrecht. In de stellingen van eisers is geen grond gelegen voor het oordeel en ook overigens is niet gebleken, dat verweerder na indiening van het bezwaar tegen de aanslagen die aanslagen heeft gehandhaafd terwijl van meet af aan duidelijk zou zijn geweest dat die aanslagen geen stand zouden houden. Er is derhalve geen sprake van tegen beter weten in gehandhaafde aanslagen.

De kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.449 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van repliek, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, 0,5 punt voor het verschijnen ter nadere zitting met een waarde per punt van € 322,- en een wegingsfactor 1). De rechtbank zal de beroepen op de voet van het bepaalde in artikel 3 van genoemd besluit behandelen als samenhangende zaken, zodat deze proceskostenvergoeding voor alle beroepen tezamen eenmaal wordt toegekend. Op de voet van onderdeel C2 van de bijlage behorende bij genoemd besluit heeft de rechtbank een factor van 1,5 in aanmerking genomen, aangezien er sprake is van 4 samenhangende zaken.

De rechtbank: