Hof Amsterdam, 03-05-2012, nr. 10/00051, 10/00052, 10/00116 en 10/00117

De inspecteur heeft met dagtekening 30 november 2005 aan belanghebbende voor het jaar 2002 een aanslag opgelegd in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (IB/PV) berekend naar - voor zover thans van belang - een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 13.989 (hierna ook: de correctie 2002). Tegelijk met het opleggen van de aanslag heeft de inspecteur bij beschikking een boete opgelegd ter grootte van 100% van de belasting verschuldigd over de correctie 2002.

Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij de uitspraak op bezwaar van 20 december 2006 het inkomen uit sparen en beleggen verminderd tot € 6.641.

De inspecteur heeft met dagtekening 15 augustus 2006 aan belanghebbende voor het jaar 2003 een aanslag opgelegd in de IB/PV berekend naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 24.885, waarvan een gedeelte ter grootte van € 8.394 bestaat uit een door de inspecteur aangebrachte correctie op het aangegeven inkomen uit sparen en beleggen (hierna: de correctie 2003).

Tegelijk met het opleggen van de aanslag heeft de inspecteur bij beschikking een boete opgelegd ter grootte van 100% van de belasting verschuldigd over de correctie 2003.

Het tegen de aanslag en beschikking gemaakte bezwaar is bij uitspraak, gedagtekend 23 februari 2007, afgewezen.

In de uitspraak van 19 januari 2010 heeft de rechtbank in de overwegingen opgenomen dat de correcties 2002 en 2003 dienen te worden verminderd met respectievelijk € 2.456 en € 3.367 en dat de boeten dienen te worden gematigd tot respectievelijk 80% en 85% van de – naar het Hof verstaat – belasting verschuldigd over de aldus verminderde correcties 2002 en 2003.

Het tegen deze uitspraak door belanghebbende ingestelde hoger beroep, ingeschreven onder kenmerk 10/00051 en 10/00052, is bij het Hof ingekomen op 26 januari 2010 en aangevuld bij brief van 10 mei 2010.

Het tegen deze uitspraak door de inspecteur ingestelde hoger beroep, ingeschreven onder kenmerk 10/00116 en 10/0017, is bij het Hof ingekomen op 1 maart 2010 en aangevuld bij brief van 26 april 2010.

Voor de verdere loop van het geding verwijst het Hof naar de uitspraak van heden met kenmerk 10/00049, 10/00050, 10/00114 en 10/00115, welke aan deze uitspraak is aangehecht en wordt geacht daarvan deel uit te maken (hierna: de aangehechte uitspraak). Het Hof rekent de gedingstukken in de zaken met kenmerk 10/00049, 10/00050, 10/00114 en 10/00115 eveneens tot de gedingstukken in deze zaken.

Voor de vaststaande feiten en de omschrijving van het geschil in hoger beroep verwijst het Hof naar de onderdelen 2 en 3 van de aangehechte uitspraak.

Voor de overwegingen met betrekking tot de algemene grieven van de gemachtigde en die met betrekking tot de belasting verwijst het Hof naar de onderdelen 4.1 en 4.2 van de aangehechte uitspraak.

Uit 's Hofs aldaar gegeven oordeel vloeit voort dat het hoger beroep inzake de algemene grieven en de belasting ongegrond is.

In onderdeel 4.3.6 van de aangehechte uitspraak heeft het Hof geoordeeld dat de inspecteur er niet in is geslaagd het door de Hoge Raad in zijn arrest van 15 april 2011, LJN BN6324, bedoelde bewijs te leveren, zodat de boetebeschikkingen dienen te worden vernietigd. Onder verwijzing naar de daaraan ten grondslag liggende motivering, opgenomen in de overwegingen 4.3.1 t/m 4.3.5, neemt het Hof dit oordeel over met betrekking tot de aan belanghebbende opgelegde boeten.

Slotsom

De slotsom is dat het door belanghebbende ingestelde hoger beroep ongegrond is voor zover het de belasting betreft en gegrond voor zover het de boeten betreft. De uitspraak van de rechtbank dient in zoverre te worden bevestigd respectievelijk te worden vernietigd. Het Hof zal het beroep van belanghebbende tegen de boetebeschikkingen gegrond verklaren en de daarop betrekking hebbende uitspraak van de inspecteur en de boetebeschikkingen vernietigen.

Nu het hoger beroep van de inspecteur uiteindelijk uitsluitend nog de hoogte van de boete betreft, brengt evenvermelde beslissing mee dat dat hoger beroep ongegrond is.

Onder verwijzing naar onderdeel 5 van de aangehechte uitspraak stelt het Hof het bedrag van aan de onderhavige hogere beroepen toe te rekenen proceskosten op € 1.147,50 en wordt van de inspecteur een griffierecht geheven € 447.

Het Hof: