42 Voorbeelden

Geldlening versus schenking

Een geschil tussen een man en een vrouw na een verbroken relatie kwam erop neer dat de man zich op het standpunt stelde dat de vrouw hem nog een bedrag schuldig was wegens geldlening1 en de vrouw daartegenover stelt dat de man haar hypotheekschuld heeft voldaan bij wijze van schenking, zodat zij niets aan de man verschuldigd is. Op de man als eiser rust de stelplicht en de bewijslast van zijn stelling dat de vrouw nog een bedrag jegens hem verschuldigd is wegens geldlening, d.w.z. van de verstrekking van het geld en van de verplichting tot teruggave van het geld (art. 7:129 BW). Het verweer van verweerster vormt een gemotiveerde weerspreking van de stelling dat het aan haar verstrekte geldbedrag moest worden terugbetaald (een grondslagverweer).2 Alleen bij het aannemen van de juistheid van wat eiser heeft gesteld, kan zijn vordering worden toegewezen. De vrouw ontkent een noodzakelijk bestanddeel; dan dient eiser dat bestanddeel te bewijzen.

Gekocht of in opslag genomen?

Eiseres B.V. A. vorderde betaling van B.V. B. omdat eiseres een container met tien partijen lamineerfolie aan gedaagde zou hebben verkocht en geleverd. Gedaagde ontkent dat zij een koopovereenkomst met eiseres of haar zustervennootschap heeft gesloten. Gedaagde stelt dat zij de container slechts op verzoek van X. in opslag heeft genomen3. De rechtbank heeft bij tussenvonnis eiseres opgedragen de koopovereenkomst te bewijzen. Eiseres heeft de mogelijkheid bewijs te leveren voorbij laten gaan; de rechtbank oordeelt daarop dat eiseres niet in haar bewijs is geslaagd en wijst de vordering af. In appel voert appellante (oorspronkelijk eiseres) onder meer aan dat de rechter haar ten onrechte het bewijs van de gestelde koopovereenkomst heeft opgedragen. Het hof oordeelt dat het standpunt van geïntimeerde dat zij de goederen niet heeft gekocht, maar slechts voor appellant of X. in opslag heeft genomen geen bevrijdend verweer is (ten aanzien waarvan de bewijslast op geïntimeerde zou rusten), maar slechts een betwisting van de feiten die appellante aan haar vordering ten grondslag heeft gelegd. Het rechtsgevolg waarop eiseres zich beroept, bestaat in de verplichting van gedaagde tot betaling op grond van verkoop en levering en nu de gedaagde de verkoop en levering heeft betwist, rust ingevolge de hoofdregel van art. 150 Rv op eiseres de bewijslast van haar stelling. Oorspronkelijk eiseres was dus terecht opgezadeld met de bewijslast. Verweerder voerde een grondslagverweer.