HR, 02-09-2022, nr. 21/03464

Het Hof stelt voorop dat partijen bij het inplannen van een mondelinge behandeling rekening dienen te houden met de mogelijkheid dat deze later aanvangt of meer tijd in beslag neemt dan aangekondigd. Het Hof stelt vast dat er op het moment van vertrek van de gemachtigde 39 minuten waren verstreken na de aangekondigde aanvangstijd. De omstandigheid dat de gemachtigde niet langer kon wachten is daarmee naar het oordeel van het Hof het gevolg van een te krappe planning. Niet geconcludeerd kan worden dat de gemachtigde door toedoen van het Hof gedwongen niet bij de mondelinge behandeling aanwezig kon zijn. Overigens heeft de gemachtigde ook geen inzicht verschaft waarom hij om 12:09 uur moest vertrekken voor een mondelinge behandeling elders die om 13:15 uur begon. Het vertrek van de gemachtigde dient voor zijn rekening en risico te komen. Het Hof passeert daarom het verzoek om een nieuwe mondelinge behandeling.’

‘Terwijl ik u deze fax stuur wacht ik in de gang van uw Hof. Ik heb om 13:15 een vervolgzitting en kan helaas niet langer wachten.

Natuurlijk kan het voorkomen dat een zitting uitloopt, maar ook voor een gemachtigde kan en moet ergens een grens worden getrokken. Ik heb ook wel eens gebeld met het Hofofde rechtbank, dat ik iets verhinderd ben, er wordt dan gewacht, maar op een gegeven moment is het wachten over.

Ik heb de bode verzocht aan te geven hoelang het nog duurt. Daar kon, na overleg met de voorzitter (zo stelde de bode), geen antwoord op worden gegeven. Omdat mijn aanwezigheid elders verlangd wordt, verzoek ik u eerbiedig een nieuwe zitting in te plannen.

Afgezien van het voorgaande, verzoek ik u de proceskosten van belanghebbende te vergoeden, tegen wegingsfactor gemiddeld (één procespunt). Ter inspiratie wijs ik op het arrest van het Arnhem-Leeuwarden d.d. 6 april 2021, ECLI:NL:GHARL:2021:3244:

In mijn optiek is het niet redelijk van een gemachtigde te verlangen dat hij eindeloos blijft wachten in de gang, zonder uitzicht op wanneer de behandeling is. Belanghebbende heeft wél kosten maken, want ik heb tijd ingeruimd voor de zitting bij uw Hof.’

Uit 's Hofs uitspraak en uit het proces-verbaal van hetgeen op de zitting van 16 juni 2006 is voorgevallen, blijkt dat belanghebbende vóór de aanvang van het onderzoek ter zitting het Hof telefonisch heeft bericht dat hij en zijn gemachtigde wegens fileproblemen niet op het voor het onderzoek in de zaak voorziene uur ter zitting zouden kunnen verschijnen. Uit 's Hofs uitspraak of het proces-verbaal van hetgeen ter zitting is voorgevallen blijkt niet dat belanghebbende bij die gelegenheid ermee heeft ingestemd dat het onderzoek ter zitting in zijn afwezigheid doorgang zou vinden. Onder deze omstandigheden diende het Hof ervan uit te gaan dat belanghebbende bij het onderzoek in de zaak aanwezig wilde zijn en vervolgens een afweging te maken van het belang van de zich onderweg bevindende partij persoonlijk bij het onderzoek aanwezig te zijn en de redenen waarom hij verlaat is, tegenover het algemeen belang van een doelmatige procesgang. Nu uit de uitspraak van het Hof van een dergelijke belangenafweging niet blijkt, is het vierde middel in zoverre gegrond

Dienovereenkomstig r.o. 4.1 en 4.2 van Hoge Raad 25 september 2009, nr. 09100094, LJN BJ854I, BNB 20091297 (noot toegevoegd, RIJ).’

Op de foto's van de scanauto is te zien dat het voertuig was aangesloten op de laadpaal. Daarnaast heeft belanghebbende verklaard dat hij zijn lege accu wilde opladen om de stad elektrisch te verlaten. Gelet hierop staat naar het oordeel van het Hof vast dat het voertuig zodanig was geparkeerd dat de accu kon opladen en dat dit ook het doel van het parkeren was. Er is daarom naar het oordeel van het Hof geen sprake van parkeren in strijd met een wettelijk voorschrift. Dat feitelijk geen stroom is afgenomen doet hier niet aan af, mede gezien het feit dat dit, zoals de Heffingsambtenaar ter zitting heeft verklaard, tijdens een controle moeilijk is vast te stellen. Het voertuig bevond zich op een aangewezen fiscale parkeerplaats met het oog op het doel dat aan deze parkeerplaats was gegeven en daarmee was sprake van parkeren in de zin van artikel 225, lid 2, van de Gemeentewet en artikel I van de Verordening.’

‘(…) Dat de betrokkene de gedraging niet bewust heeft verricht en niemand heeft willen hinderen maakt evenmin dat de sanctie achterwege moet worden laten of dat het bedrag daarvan moet worden gematigd. Het verrichten van de gedraging rechtvaardigt namelijk op zichzelf al het opleggen van een sanctie. De mogelijkheid tot het opleggen van een sanctie heeft de wetgever niet afhankelijk gesteld van opzet.’

Op basis van de verklaring van de ambtenaar, en door de betrokkene niet betwist, staat vast dat het voertuig van de betrokkene geen elektrisch voertuig is en dat het voertuig logischerwijze ook niet was gekoppeld aan het elektrisch oplaadpunt. Nu het voertuig van de betrokkene stond geparkeerd op deze parkeerplaats zonder dat hij aan het opladen was, heeft de betrokkene zich schuldig gemaakt aan het parkeren op een parkeerplaats op andere dan aangegeven wijze. Dit betekent dat de onder 2. omschreven gedraging is verricht.’