233 Geen duidelijke richtlijnen voor de toepassing van de afwijzingsgronden

Er zijn geen duidelijke richtlijnen die aangeven in welk geval voor welke afwijzingsgrond moet worden gekozen.1 In de literatuur wordt aangehaald dat de verschillende gronden raakpunten hebben, elkaar (grotendeels) overlappen of in de praktijk niet leiden tot verschillende uitkomsten.2 In de jurisprudentie wordt (te) vaak niet gemotiveerd waarom voor een bepaalde afwijzingsgrond wordt gekozen; er wordt een aantal omstandigheden opgevoerd, waarna als conclusie volgt dat het verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor misbruik van bevoegdheid c.q. strijd met de goede procesorde – of een andere combinatie – oplevert.3