Hof 's-Hertogenbosch, 23-06-2010, nr. 20-003008-09

zijn vinger(s) in de vagina, althans tussen de schaamlippen, van die [A] gebracht/geduwd en/of

zijn tong in de mond van die [A] gebracht/geduwd en/of

aan de vagina en/of de schaamlippen, van die [A] gelikt en/of

zijn vinger(s) in de anus van die [A] gebracht/geduwd en/of

die [A] zijn penis laten aftrekken, althans laten vasthouden, en/of

zijn penis in de mond van die [A] gebracht/geduwd en/of

in de mond van die [A] sperma gespoten, althans geürineerd, en/of

die [A] haar tong in zijn, verdachtes, mond laten doen.

zijn vinger(s) in de vagina, althans tussen de schaamlippen, van die [C] gebracht/geduwd en/of

die [C] zijn, verdachtes, penis laten aftrekken, althans laten vasthouden, en/of

zijn penis in de mond van die [C] gebracht/geduwd en/of

zijn tong in de vagina, althans tussen de schaamlippen, van die [C] gebracht/geduwd en/of aan de vagina, althans de schaamlippen, van die [C] gelikt en/of

zijn penis tussen de schaamlippen van die [C] gebracht/geduwd en/of vervolgens (gedeeltelijk) in de vagina van die [C] geduwd/gebracht.

zijn tong, althans lippen, tegen de mond/lippen, van die [B] gebracht/geduwd en/of

zijn hand onder de trui van die [B] gebracht/geduwd en/of (vervolgens) haar bh losgemaakt en/of over de (blote) buik van die [B] gewreven en/of

zijn hand tussen de onderbroek en/of broek van die [B] gebracht/geduwd en aldus doende de billen van die [B] aangeraakt

en bestaande dat geweld of die andere feitelijkhe(i)d(en) en/of die bedreiging met geweld of die andere feitelijkhe(i)d(en) uit het mee naar buiten nemen van die [B] en/of (met kracht) duwen van die [B] tegen een muur (van een huis, althans een gebouw) en/of (met kracht) vastpakken van die [B] en/of (onverhoeds) kussen en/of betasten van die [B] en/of openmaken van zijn riem en/of gulp en/of (met kracht) naar beneden duwen/brengen van die [B];

subsidiair, althans indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks de periode van 1 september 2007 tot en met 1 november 2007 te Bakel, gemeente Gemert-Bakel, in elk geval in Nederland, met [B], geboren [in het jaar 1996], die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, één of meer ontuchtige handeling(en) heeft gepleegd, hebbende hij, verdachte,

zijn tong, althans lippen, tegen de mond/lippen, van die [B] gebracht/geduwd en/of

zijn hand onder de trui van die [B] gebracht/geduwd en/of (vervolgens) haar bh losgemaakt en/of over de (blote) buik van die [B] gewreven en/of

zijn hand tussen de onderbroek en/of broek van die [B] geduwd en/of gebracht en aldus doende de billen van die [B] aangeraakt.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Vrijspraak van feit 2

Anders dan de rechtbank, die de verdachte van het onder 2 ten laste gelegde heeft vrijgesproken vanwege gebrek aan overtuiging, deelt het hof het door de advocaat-generaal en de raadsvrouwe ingenomen standpunt dat voor dat feit onvoldoende (onderscheidend) wettig bewijs voorhanden is.

Het hof overweegt dienaangaande als volgt.

Aan de verdachte wordt met het onder 2 ten laste gelegde verweten dat hij zijn dochter [C] seksueel heeft misbruikt in een periode dat zij de leeftijd van twaalf jaren nog niet had bereikt. Dat verwijt vindt zijn grondslag in de verklaringen die [C] over een specifiek voorval heeft afgelegd, dat circa twintig jaar geleden plaatsvond toen zij zes à zeven jaar oud was. Zij heeft daarbij een beschrijving gegeven van een mannelijk persoon die de woning aan [een adres] te Asten - waar zij indertijd met haar vader, de verdachte, en de rest van het gezin woonde - met een sleutel betrad, die haar broer [D] wegstuurde en haar vervolgens misbruikte. Eerst op veertienjarige leeftijd besefte zij naar eigen zeggen dat deze man haar vader, de verdachte, was geweest. In zoverre is derhalve sprake van een hervonden herinnering. Haar broer [D] die het voorval tot op zekere hoogte zou moeten kunnen bevestigen, heeft verklaard zich niets te kunnen herinneren. Ook de verklaring van haar zus [E] biedt geen steun, nu zij over een ander incident heeft verklaard en daarvan slechts heeft gezegd dat de verdachte hun gezamenlijke slaapkamer binnenkwam en naar het bed van haar zus [C] ging. Daarmee is komen vast te staan dat slechts de geboortedatum van [C] en het woonadres van de verdachte en zijn gezin worden bevestigd door andere bewijsmiddelen.

Nog daargelaten de terecht opgeworpen vraag of de verklaringen van [C] mede een invulling zijn van hetgeen zij in de loop der jaren met haar zussen over misbruik in hun jeugd heeft besproken (het door de rechtbank genoemde “collaborative storytelling”), dwingt het voorgaande reeds tot de conclusie dat haar verklaringen onvoldoende steun vinden in andere bewijsmiddelen. Nu niet eens bevestigd kan worden dat de verdachte op het moment van het vermeende misbruik in de woning aanwezig was, kunnen de geboorteakte en de vaststelling van zijn woonadres immers bezwaarlijk als voldoende steun gelden.

Het hof zal de verdachte daarom bij gebrek aan bewijs van het onder 2 ten laste gelegde vrijspreken.

Bewijsoverwegingen

• Vastgestelde feiten en omstandigheden ten aanzien feit 1

Het hof stelt op grond van het onderzoek ter terechtzitting de volgende feiten en omstandigheden vast.

zijn vingers in de vagina van die [A] gebracht en

zijn tong in de mond van die [A] gebracht en

aan de vagina van die [A] gelikt en

zijn vinger in de anus van die [A] gebracht en

die [A] zijn penis laten aftrekken en

zijn penis in de mond van die [A] gebracht en

in de mond van die [A] sperma gespoten, althans geürineerd, en

die [A] haar tong in zijn, verdachtes, mond laten doen.

3.

hij in de periode van 1 september 2007 tot en met 1 november 2007 te Bakel, gemeente Gemert-Bakel, door geweld of feitelijkheden [B] heeft gedwongen tot het dulden van ontuchtige handelingen, hebbende hij, verdachte,

zijn tong tegen de mond/lippen van die [B] gebracht en

zijn hand onder de trui van die [B] gebracht en haar bh losgemaakt en over de blote buik van die [B] gewreven en

zijn hand tussen de onderbroek en broek van die [B] gebracht en aldus doende de billen van die [B] aangeraakt

en bestaande dat geweld of die feitelijkheden uit het (met kracht) duwen van die [B] tegen een muur van een huis en (met kracht) vastpakken van die [B] en (onverhoeds) kussen en betasten van die [B] en (met kracht) naar beneden duwen van die [B].

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard, zodat hij daarvan zal worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het onder 1 bewezen verklaarde is telkens voorzien en strafbaar gesteld bij artikel 244 van het Wetboek van Strafrecht.

Het onder 2 bewezen verklaarde is voorzien en strafbaar gesteld bij artikel 246 van het Wetboek van Strafrecht.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. De feiten worden gekwalificeerd zoals hierna in de beslissing zal worden vermeld.

Strafbaarheid van de verdachte

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten.

De verdachte is daarom strafbaar voor het hiervoor bewezen verklaarde.

Op te leggen straf

Het hof heeft bewezen verklaard dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het plegen van handelingen met zijn indertijd zes- tot achtjarige kleindochter die mede bestonden uit het seksueel binnendringen van haar lichaam, alsook aan de feitelijke aanranding van de eerbaarheid van een elfjarig buurmeisje.

De rechtbank heeft de verdachte ter zake daarvan veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 5 jaren.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte daarvoor zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 6 jaren.

De raadsvrouwe heeft in een subsidiair standpunt bepleit dat termen aanwezig zijn om de door de rechtbank opgelegde straf te matigen.

Het hof overweegt dienaangaande als volgt.

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezen verklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Naar het oordeel van het hof kan onder de gegeven omstandigheden niet worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een straf die onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming met zich brengt. Daarbij wordt rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde in verhouding tot andere strafbare feiten, zoals die onder meer tot uitdrukking komt in het hierop gestelde strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd.

Het hof neemt allereerst in aanmerking dat de verdachte gedurende een periode van twee jaren zijn indertijd zes- tot achtjarige kleindochter [A] op ernstige wijze seksueel heeft misbruikt en dat hij daarnaast zijn elfjarige buurmeisje [B], door wie hij als opa werd beschouwd, heeft aangerand.

In verband met de ernst van het bewezen verklaarde heeft het hof nog in het bijzonder acht geslagen op de volgende omstandigheden.

De verdachte heeft met het bewezen verklaarde handelen de lichamelijke en geestelijke integriteit van de slachtoffers geschonden. Met name in het geval van [A] is sprake van een brute schending. Het is een feit van algemene bekendheid dat slachtoffers van dergelijke delicten daarvan later zeer nadelige psychische en lichamelijke klachten kunnen ondervinden.

De verdachte heeft daarbij bovendien misbruik gemaakt van het vertrouwen dat in hem als opa mocht worden gesteld en dat blijkens het onderzoek ter terechtzitting ook daadwerkelijk door hen in hem werd gesteld. Hij heeft dan ook volledig miskend dat zijn kleindochter en zijn aangenomen kleindochter juist bescherming nodig hadden tegen zulke gedragingen van een volwassene en dat zij op die bescherming moesten kunnen rekenen.

De ernst van zijn laakbare handelen wordt voorts vergroot doordat hij ook de liefde van [A] voor haar oma heeft misbruikt om zo zijn eigen lustgevoelens te bevredigen, terwijl hij daarbij ook niet schuwde te dreigen met geweld.

Feiten als het bewezen verklaarde leiden tot grote verontwaardiging en onrust in de maatschappij.

Ten aanzien van de persoon van de verdachte heeft het hof in het bijzonder gelet op de volgende omstandigheden.

Blijkens een hem betreffend uittreksel uit het justitieel documentatieregister d.d. 29 april 2010 is de verdachte meermalen voor strafbare feiten veroordeeld, doch niet eerder voor soortgelijke zedenzaken.

Uit zowel het psychiatrisch rapport d.d. 9 april 2009 van psychiater J.L.M. Dinjens als het psychologisch rapport d.d. 15 april 2009 van psycholoog J.J.M. Kampkes blijkt dat de verdachte lijdende is aan een gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens, welke diagnostisch beschreven kan worden als een antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Gegeven die omstandigheden is het hof van oordeel dat de door de rechtbank opgelegde gevangenisstraf voor de duur van 5 jaren in dit geval een passende reactie is. Voor een hogere straf, zoals door de advocaat-generaal gevorderd, of een lagere straf, zoals door de raadsvrouwe bepleit, ziet het hof geen termen aanwezig.

Maatregelen ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht

Uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat (de ouders/verzorgers van) [A] als gevolg van het onder 1 bewezen verklaarde schade heeft geleden tot een bedrag van EUR 5.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict - in dit geval te stellen op 21 december 2008, zijnde de laatste dag van de bewezen verklaarde periode - tot de dag der algehele voldoening.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voorts gebleken dat (de ouders/verzorgers van) [B] als gevolg van het onder 3 bewezen verklaarde schade heeft geleden tot een bedrag van EUR 500,00, te vermeerderen met de wettelijke rente van af de datum van het delict - in dit geval te stellen op 1 november 2007, zijnde de laatste dag van de bewezen verklaarde periode - tot de dag der algehele voldoening.

De verdachte is naar burgerlijk recht aansprakelijk voor deze schade.

Het hof zal daarom aan de verdachte ter meerdere zekerheid van de hierna te vermelden betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partijen telkens de verplichting opleggen aan de Staat om ten behoeve van het slachtoffer het vastgestelde schadebedrag te betalen.

Vordering benadeelde partij (de ouders/verzorgers van) [A]

De benadeelde partij (de ouders/verzorgers van) [A] heeft in eerste aanleg een vordering ingesteld, strekkende tot schadevergoeding tot een bedrag van EUR 5.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente. De rechtbank heeft de vordering bij het vonnis waarvan beroep volledig toegewezen. De voeging duurt daarom van rechtswege voort in hoger beroep.

Naar het oordeel van het hof is uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van verdachtes onder 1 bewezen verklaarde handelen rechtstreeks schade heeft geleden tot het gevorderde bedrag. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden, zodat de vordering tot dat bedrag toewijsbaar is.

De proceskosten van de benadeelde partij worden ten laste van de verdachte gebracht, doch zijn tot op heden begroot op nihil.

Vordering benadeelde partij (de ouders/verzorgers van) [B]

De benadeelde partij (de ouders/verzorgers van) [B] heeft in eerste aanleg een vordering ingesteld, strekkende tot schadevergoeding tot een bedrag van EUR 5.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente. Bij het vonnis waarvan beroep is de benadeelde partij in haar vordering niet-ontvankelijk verklaard. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd ter zake van de niet toegewezen vordering.

Anders dan de raadsvrouwe heeft bepleit, is het hof van oordeel dat de summiere onderbouwing van de vordering van de benadeelde partij nog niet maakt dat deze daarom aanstonds niet-ontvankelijk dient te worden verklaard. De raadsvrouwe kan wel worden toegegeven dat die onderbouwing in casu slechts kan leiden tot gedeeltelijke toewijzing van de vordering.

Naar het oordeel van het hof is uit het onderzoek ter terechtzitting voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van verdachtes onder 3 bewezen verklaarde handelen rechtstreeks schade heeft geleden tot een bedrag van EUR 500,00, te vermeerderen met de wettelijke rente. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden, zodat de vordering tot dat bedrag toewijsbaar is.

Voor het overige is de vordering naar het oordeel van het hof niet van zo eenvoudige aard dat zij zich leent voor behandeling in het strafgeding. In zoverre kan de benadeelde partij daarom in haar vordering niet worden ontvangen en kan zij haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De proceskosten van de benadeelde partij worden ten laste van de verdachte gebracht, doch zijn tot op heden begroot op nihil.

Verhouding schadevergoedingsmaatregelen en vorderingen benadeelde partijen

Het hof zal ten aanzien van elk van evenvermelde schadevergoedingsmaatregelen en vorderingen bepalen dat indien en voor zover de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling van de vordering van de benadeelde partij, daarmede zijn verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer in zoverre komt te vervallen en zulks vice versa (dat wil zeggen: indien en voor zover de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer, komt daarmede zijn verplichting tot betaling van de vordering van de benadeelde partij in zoverre te vervallen).

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op de artikelen 24c, 36f, 57, 60a, 63, 244 en 246 van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze bepalingen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

Feitelijke aanranding van de eerbaarheid.

Verklaart de verdachte daarvoor strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 5 (vijf) jaren.

Bepaalt dat de tijd, door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering zal worden gebracht.

Legt aan de verdachte de verplichting op om ten behoeve van (de ouders/verzorgers van) [A] aan de Staat een bedrag te betalen van EUR 5.000,00 (vijfduizend euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 60 (zestig) dagen hechtenis, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict - in dit geval te stellen op 21 december 2008 - tot de dag der algehele voldoening.

Legt aan de verdachte de verplichting op om ten behoeve van (de ouders/verzorgers van) [B] aan de Staat een bedrag te betalen van EUR 500,00 (vijfhonderd euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 10 (tien) dagen hechtenis, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict - in dit geval te stellen op 1 november 2007 - tot de dag der algehele voldoening.

Wijst de vordering van de benadeelde partij (de ouders/verzorgers van) [A] toe en veroordeelt de verdachte om tegen bewijs van kwijting aan deze benadeelde partij te betalen een bedrag van EUR 5.000,00 (vijfduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict - in dit geval te stellen op 21 december 2008 - tot de dag der algehele voldoening.

Veroordeelt de verdachte in de kosten van het geding door voornoemde benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken tot op heden begroot op nihil.

Wijst de vordering van de benadeelde partij (de ouders/verzorgers van) [B] toe en veroordeelt de verdachte om tegen bewijs van kwijting aan deze benadeelde partij te betalen een bedrag van EUR 500,00 (vijfhonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict - in dit geval te stellen op 1 november 2007 - tot de dag der algehele voldoening.

Verklaart voornoemde benadeelde partij voor het overige in haar vordering niet-ontvankelijk en bepaalt dat zij in zoverre haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.

Veroordeelt de verdachte in de kosten van het geding door voornoemde benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt ten aanzien van elk van evenvermelde schadevergoedingsmaatregelen en vorderingen dat de aan de verdachte opgelegde verplichting tot betaling van de vordering van de benadeelde partij vervalt, indien en voor zover door de verdachte aan de opgelegde maatregel, inhoudende de verplichting tot betaling van voormeld bedrag aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer is voldaan.

Bepaalt ten aanzien van elk van evenvermelde schadevergoedingsmaatregelen en vorderingen dat de aan de verdachte opgelegde maatregel, inhoudende de verplichting tot betaling van voormeld bedrag aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer vervalt, indien en voor zover door de verdachte aan zijn verplichting tot betaling van de vordering van de benadeelde partij, is voldaan.

Aldus gewezen door

mr. J.F. Dekking, voorzitter,

mr. J.M.W.M. van den Elzen en mr. O.M.J.J. van de Loo,

in tegenwoordigheid van mr. A.P. Verhaegh, griffier,

en op 23 juni 2010 ter openbare terechtzitting uitgesproken.