5.3.1 Inleiding

In deze paragraaf zal de voor dit onderzoek relevante regelgeving worden besproken. Aangezien veel wet- en regelgeving vanuit Europa komt, zullen de belangrijkste richtlijnen en verordeningen worden belicht.In het kader van het Financial Service Action Plan (MSAP) is de wetgevingsprocedure met betrekking tot de Europese harmonisatieregelgeving aangepast. Ter uitvoering van deze zogenaamde Lamfalussy-wetgevingsprocedure zijn naast uitvoeringsrichtlijnen ook uitvoeringsverordeningen vastgesteld. Omdat verordeningen rechtstreekse werking hebben zijn deze verordeningen, in tegenstelling tot de richtlijnen, niet geïmplementeerd in de Wft.

De Richtlijn Marktmisbruik, de Prospectusrichtlijn en de MiFID-richtlijn worden wel gezien als de Lamfalussy-richtlijnen. Hierop bestaat echter kritiek omdat alleen bij de MiFID-richtlijn alle verschillende stadia van de Lamfalussy-procedure zijn doorlopen.1 De Lamfalussy-procedure houdt in dat regelgeving via verschillende niveaus wordt uitgewerkt. Het Commitee of European Securities Regulators (CESR), dat op 1 januari 2011 is opgegaan in de ESMA, speelt hierbij een belangrijke rol. Op het hoogste niveau stellen de Raad en het Europees Parlement essentiële beginselen vast (level 1). Deze beginselen worden in een richtlijn of verordening vastgelegd. In deze richtlijn of verordening wordt aangegeven op welke punten de Commissie uitvoeringsmaatregelen dient vast te stellen. Het vaststellen van deze uitvoeringsmaatregelen vormt level 2. Deze uitvoeringsmaatregelen kunnen worden neergelegd in een richtlijn of een verordening. Lidstaten implementeren richtlijnen vervolgens in hun eigen rechtstelsel (level 3). Level 4 betreft de handhaving door de Europese Commissie.2

Er wordt door de EU, in de financiële sector, voornamelijk gewerkt met maximumharmonisatierichtlijnen, waarbij gestreefd wordt naar totale harmonisatie om zo het niveau van regelgeving in de verschillende lidstaten op een gelijk niveau te krijgen. Vrije toegang tot de verschillende Europese financiële markten door financiële instellingen is hierbij een belangrijk uitgangspunt. Om een eenduidig toegangsbeleid tot stand te brengen is de hieronder te bespreken Prospectusrichtlijn tot stand gekomen. Ook marktintegriteit en de bescherming van de belegger zijn belangrijke speerpunten voor de Europese wetgever (Richtlijn Marktmisbruik en MiFID). Aandacht wordt ook besteed aan de naar aanleiding van de financiële crisis geïntroduceerde richtlijn voor beleggingsinstellingen, de AIFM-richtlijn.3 Deze richtlijnen zullen hieronder worden toegelicht.