5.4.3.6 Schriftelijke getuigenverklaringen

In voorgaande paragrafen is uitgegaan van de situatie dat getuigenbewijs wordt geleverd door middel van het horen van getuigen ten overstaan van de bindend adviseur. In het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering worden onder getuigen slechts verstaan diegenen die als zodanig ten overstaan van de overheidsrechter in het geding een mondelinge verklaring afleggen.1 Het is in de civiele procedure bij de overheidsrechter overigens wel mogelijk dat partijen schriftelijk getuigenverklaringen inbrengen door deze toe te voegen aan het procesinleidende stuk dan wel aan de conclusies van antwoord of het verweerschrift of later bij nadere conclusie of akte. Dit wordt echter strikt genomen niet als getuigenbewijs aangemerkt, maar als schriftelijk bewijs. Uit gesprekken met bindend adviseurs blijkt dat in de praktijk bewijslevering ook plaatsvindt door middel van schriftelijke getuigenverklaringen. Zo komt het in verzekeringszaken voor dat in geval van een bedrijfsongeval schriftelijke getuigenverklaringen worden overgelegd van het verhoor ten overstaan van de inspecteur van de bedrijfsinspectie. Een voordeel van bewijslevering door middel van schriftelijke getuigenverklaringen is dat het tijdwinst oplevert doordat de getuigen niet ter zitting hoeven te worden gehoord. Nadeel van schriftelijke getuigenverklaringen is dat zowel de wederpartij als de bindend adviseur de getuige geen vragen heeft kunnen stellen.2 Om deze reden zouden mijns inziens schriftelijke verklaringen slechts ter voorbereiding van het getuigenverhoor moeten dienen. Het overleggen van schriftelijke getuigenverklaringen voorafgaand aan de zitting kan een bijdrage leveren aan een efficiënter getuigenverhoor doordat de bindend adviseur op de zitting gerichter vragen kan stellen, waardoor tijd wordt bespaard.