210 Opmerkingen bewijslast algemeen

Is sprake van een bevrijdend verweer dan wordt de bewijslast in de zin van bewijsrisico voor verweerder beheerst door de hoofdregel van art. 150 Rv. Zoals besproken vindt bij de stelplicht aansluiting plaats bij de objectiefrechtelijke theorie van stelplicht- en bewijslastverdeling en daarmee bij het materiële recht. Een verweerder die zich beroept op de rechtsgevolgen van door hem gestelde en door eiser betwiste feiten of rechten, draagt de bewijslast van die feiten of rechten1 tenzij een in art. 150 Rv genoemde uitzondering zich voordoet. Alleen daar waar verweerder stelplicht heeft,2 heeft verweerder bewijslast in de zin van bewijsrisico. Stelplicht en bewijslast liggen in elkaars verlengde. Feiten die niet vaststaan terwijl zij wel moeten vaststaan om het bevrijdend verweer gehonoreerd te krijgen, moeten worden bewezen. Bij verweerder berust het bewijsrisico. Bewijzen is gericht op het doen vaststaan van rechtsfeiten en van de uit die feiten voortvloeiende rechtsgevolgen.3

Hierna zullen aspecten worden besproken die specifiek zijn voor een bevrijdend verweer. De kwalificatie ‘bevrijdend verweer’ heeft gevolgen voor verschillende aspecten van het bewijs.