2.4.3.2 Criteria

Voor de geconsolideerde balans wordt het eigen vermogen bepaald als restpost van het totale vermogen en het vreemd vermogen. Deze benadering wordt gevolgd door zowel de IASB als de RJ. In IAS 32.11wordt eigen vermogen als volgt (dwingend) gedefinieerd: ‘An equity instrument is any contract that evidences a residual interest in the assets of an entity after deducting all of its liabilities’. In RJ 240.202 wordt eigen vermogens als volgt omschreven: ‘Eigen vermogen is het overblijvend belang in de activa van de rechtspersoon na aftrek van al zijn vreemd vermogen’1 en in gelijke zin RJ 115.102 (dwingend): ‘Eigen vermogen is het overblijvend belang in de activa van de rechtspersoon na aftrek van al het vreemd vermogen’. Vergelijk ook RJ 290.109 (dwingend): ‘Een eigen-vermogensinstrument is elke overeenkomst die het overblijvend recht omvat op een aandeel in de activa van een partij, na aftrek van alle verplichtingen’.

Het voorgaande betekent dat de invulling van het begrip vreemd vermogen (of liability) van belang is voor de bepaling van het eigen vermogen.

Het onderscheid tussen eigen vermogen en vreemd vermogen is dus of de emittent van de vermogenstitel de verplichting heeft om liquide middelen of een ander actief over te dragen aan de andere partij, dan wel om een financieel instrument te ruilen met de houder van de vermogenstitel onder voor de emittent in potentie ongunstige voorwaarden. Anders geformuleerd: de emittent van eigen vermogen kan betalingen tegenhouden, terwijl een emittent van eigen vermogen deze controle niet heeft.

Twee grootheden zijn van belang bij het tegenhouden van betalingen. Dit zijn de aflossingen en de rentebetalingen. De RJ kwalificeert een financieel instrument slechts als eigen vermogen, indien:

Ook op dit punt sluiten IAS 32 en RJ 290 nauw op elkaar aan.