HR, 15-06-2021, nr. 19/04832

HR, 15-06-2021, nr. 19/04832

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.

Uitspraak 15‑06‑2021

Inhoudsindicatie

Strafmotivering, art. 359.6 Sv. Hof heeft verdachte t.z.v. zwart rijden, meermalen gepleegd (art. 70.1 Wet personenvervoer 2000) veroordeeld tot hechtenis van telkens 1 week en ter motivering van strafoplegging volstaan met standaardoverweging. Deze overweging bevat geen opgave van redenen die i.h.b. hebben geleid tot keuze van opleggen van vrijheidsbenemende straf. Dat is in strijd met art. 359.6 Sv. Dat verzuim leidt o.g.v. art. 359.8 Sv tot nietigheid (vgl. HR:2016:2191). Volgt (partiële) vernietiging t.a.v. strafoplegging t.z.v. zwart rijden en terugwijzing.

Partij(en)

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

STRAFKAMER

Nummer 19/04832

Datum 15 juni 2021

ARREST

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 11 oktober 2019, nummer 21-005945-18, in de strafzaak

tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1988,

hierna: de verdachte.

1. Procesverloop in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft D.W.H.M. Wolters, advocaat te Hoofddorp, bij schriftuur een cassatiemiddel voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De advocaat-generaal E.J. Hofstee heeft geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de strafoplegging ter zake van de onder 1 en 2 bewezenverklaarde feiten, tot terugwijzing van de zaak naar het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Arnhem, teneinde in zoverre op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

2. Beoordeling van het cassatiemiddel

2.1

Het cassatiemiddel klaagt dat het hof in strijd met artikel 359 lid 6 van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) in zijn uitspraak niet in het bijzonder de redenen heeft opgegeven die hebben geleid tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf.

2.2

Het hof heeft de verdachte wegens het onder 1 en 2 bewezenverklaarde, telkens opleverend “niet naleving van het bepaalde bij artikel 70, eerste lid, van de Wet personenvervoer 2000”, veroordeeld tot telkens hechtenis van één week. Het hof heeft deze strafoplegging als volgt gemotiveerd:

“Deze strafoplegging is in overeenstemming met de aard en ernst van het bewezenverklaarde feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon en de draagkracht van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.”

2.3

Deze overweging bevat geen opgave van de redenen die in het bijzonder hebben geleid tot de keuze van het opleggen van een vrijheidsbenemende straf. Dat is in strijd met het zesde lid van artikel 359 Sv. Dat verzuim leidt op grond van artikel 359 lid 8 Sv tot nietigheid (vgl. HR 27 september 2016, ECLI:NL:HR:2016:2191).

2.4

Het cassatiemiddel is terecht voorgesteld.

3. Beslissing

De Hoge Raad:

- vernietigt de uitspraak van het hof, maar uitsluitend wat betreft de strafoplegging ter zake van de onder 1 en 2 bewezenverklaarde feiten;

- wijst de zaak terug naar het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Arnhem, opdat de zaak ten aanzien daarvan opnieuw wordt berecht en afgedaan;

- verwerpt het beroep voor het overige.

Dit arrest is gewezen door de vice-president V. van den Brink als voorzitter, en de raadsheren M.J. Borgers en A.E.M. Röttgering, in bijzijn van de waarnemend griffier S.P. Bakker, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 15 juni 2021.

Conclusie 20‑04‑2021

Inhoudsindicatie

Conclusie AG. Niet naleving van het bepaalde bij art. 70 lid 1 Wet personenvervoer. Klachten over de strafmotivering. Deze bevat in strijd met art. 359 lid 6 Sv geen opgave van redenen die i.h.b. hebben geleid tot de keuze voor de oplegging van hechtenis. Conclusie strekt tot gedeeltelijke vernietiging en terugwijzing t.a.v. de strafoplegging.

PROCUREUR-GENERAAL

BIJ DE

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

Nummer 19/04832

Zitting 20 april 2021

CONCLUSIE

E.J. Hofstee

In de zaak

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1988,

hierna: de verdachte.

Inleiding

De verdachte is bij arrest van 11 oktober 2019 door het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Arnhem, wegens 1, 2, 3 en 4, telkens “niet naleving van het bepaalde bij artikel 70, eerste lid, van de Wet personenvervoer 2000” veroordeeld. Daarbij heeft het hof ten aanzien van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde de verdachte telkens hechtenis voor de duur van één week opgelegd. Het hof heeft bepaald dat ter zake van het onder 3 en 4 bewezenverklaarde geen straf of maatregel wordt opgelegd.

Het cassatieberoep is ingesteld namens de verdachte.1.Namens de verdachte heeft mr. D.W.H.M. Wolters, advocaat te Hoofddorp, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld.

Het middel

3. Het middel houdt in dat het hof in strijd met art. 359 Sv heeft verzuimd in het bijzonder de redenen op te geven die hebben geleid tot de keuze voor de oplegging van een vrijheidsbenemende straf en het voorts niet met redenen omkleed heeft beslist op het gevoerde straftoemetingsverweer.

4. De aantekening van het mondeling arrest van het hof, zoals opgenomen in het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 11 oktober 2019, bevat ten aanzien van de strafoplegging het volgende:

“Opgelegde straf en vermelding van de bijzondere redenen die de straf hebben bepaald.Ten aanzien van het onder 1 bewezenverklaarde:

Veroordeelt de verdachte tot hechtenis voor de duur van 1 (één) week.

Ten aanzien van het onder 2 bewezenverklaarde:

Veroordeelt de verdachte tot hechtenis voor de duur van 1 (één) week.

Ten aanzien van het onder 3 en 4 bewezenverklaarde:

Bepaalt dat ter zake van het onder 3 en 4 bewezen verklaarde telkens geen straf of maatregel wordt opgelegd.

Motivering strafoplegging

Deze strafoplegging is in overeenstemming met de aard en ernst van het bewezenverklaarde feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon en de draagkracht van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.”

5. Ik bespreek eerst de klacht dat het hof in strijd met het bepaalde in art. 359, zesde lid, Sv bij de motivering van de opgelegde hechtenis niet in het bijzonder de redenen heeft opgegeven die hebben geleid tot de keuze voor de oplegging van een vrijheidsbenemende straf.

6. Ingevolge art. 359, zesde lid, Sv dient de rechter in het bijzonder de redenen op te geven die tot de keuze voor de oplegging van een vrijheidsbenemende straf of maatregel hebben geleid.2.Uit de strafmotivering zal expliciet moeten blijken dat de rechter onder ogen heeft gezien dat hij een straf of maatregel oplegt die onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming met zich brengt door in de strafmotivering tot uitdrukking te brengen dat zodanige sanctie wordt opgelegd en die sanctieoplegging te verbinden met in de strafmotivering opgegeven redenen.3.De motivering van een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf, zoals hechtenis, voldoet aan dit vereiste niet indien wordt volstaan met een (standaard)overweging waarin slechts wordt overwogen dat “de na te melden strafoplegging” of “de volgende straf” in overeenstemming is met de aard en de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van de verdachte.4.

7. Het hof heeft de in hoger beroep opgelegde straf bepaald op grond van “de aard en ernst van de bewezenverklaarde feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, mede gelet op de persoon van verdachte.” De overwegingen van het hof bevatten, in strijd met het zesde lid van art. 359 Sv, geen opgave van de redenen die in het bijzonder hebben geleid tot de keuze voor het opleggen van een vrijheidsbenemende straf ter zake van de feiten 1 en 2. Dat verzuim leidt krachtens art. 359, achtste lid, Sv tot nietigheid.5.

8. In zoverre slaagt het middel, zodat het voor het overige geen bespreking meer behoeft.

Slotsom

9. Het middel is terecht voorgesteld.

10. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

11. Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de strafoplegging ter zake van de onder 1 en 2 bewezenverklaarde feiten, tot terugwijzing van de zaak naar het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Arnhem, teneinde in zoverre op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.