8.11 Sollicitatiekosten

In Duitsland ontbreekt een wettelijke bepaling waaruit het recht op vergoeding van sollicitatiekosten kan voortvloeien. De rechtspraak leidt een aanspraak van de sollicitant hierop af uit § 662, 670 BGB1 indien de sollicitant door de werkgever wordt uitgenodigd. Hierdoor bestaat een verhouding tussen de werkgever en de sollicitant lijkend op een opdracht, waardoor de sollicitant recht op vergoeding van de noodzakelijke kosten door inkomstenderving heeft.2 Geen aanspraak op vergoeding van sollicitatiekosten bestaat echter indien vooraf uitdrukkelijk door de werkgever in de wervingsadvertentie is aangegeven dat de werknemer deze kosten zelf dient te dragen, of als sprake is van een open sollicitatie ('Initiativbewerbung').3 Dit is een voordeel in vergelijking met het Nederlandse recht, waarbij in de NVP Sollicitatiecode enkel is voorgeschreven dat de arbeidsorganisatie in de openbare bekendmaking van de vacature of in de procedure duidelijkheid over het wel of niet vergoeden van de door de sollictant in redelijkheid gemaakte kosten dient te worden gegeven.4 Nu over vergoeding van sollicitatiekosten in Nederland niets is geregeld, zal de sollicitant in Nederland er over het algemeen voor kiezen om de kosten zelf te dragen, om zoveel mogelijk kans op de aanstelling te hebben.